Αναρτήσεις

Καλησπέρα σας και καλώς ήρθατε στο προσωπικό μου Blog ... Είμαι νέα συγγραφέας αλλά πάραυτα βάζω την ψυχή μου και δημιουργώ έργα μοναδικά και έργα για καθε είδους αναγνώστη .  Μικρά βιβλία που θα αγγίξουν τον κόσμο σου ,θα σου περάσουν όλα τα μηνύματα που θέλω να δώσω και σας υπόσχομαι να τα λατρέψετε . Αν αφήσετε την φαντασία σας ελεύθερη σας εγγυώμαι να σας ταξιδέψω σε ένα καινούριο κόσμο και να σας βάλω κάθε φορά στον ρόλο του πρωταγωνιστή ... να σας κάνω να νιώσετε  να κλαψετε , να πονεσετε και να χαρείτε μαζί του . Να ζήσετε  και να βρείτε μαζί την εξιλέωση ... Με χαρά μου θα σας παρουσιάσω μερικές από τις δουλειές μου σύντομα οι οποίες είναι μικρά βιβλία τα οποία φέρουν το όνομα μου και έχω κατοχυρώσει κάθε νομικό φυσικα δικαιωμα επάνω τους .  Πολλα απο αυτα τοποθετούνται  σε πρωτο προσωπο ενω σε αλλά κυριαρχεί η τριτοπροσωπη αφήγηση.  Μετά χαράς  ετοιμάζομαι για την πλήρη έκδοση ενός από αυτά για το οποίο θα κάνω και την σχετικη παρουσίαση αρκετά σύντομα Στην ενότ
Έτος 2018. 31 Οκτωβρίου Βιρτζίνια Αμερική Ο κόσμος αρχιζε να λιγοστεύει στους δρόμους, η ώρα είχε πάει 11 το βράδυ και τα παιδάκια ανυπαρκτα. Η γιορτη εφτανε σιγά σιγά στο τέλος της και η Αμέλια ένιωθε ανακούφιση. Από πιτσιρίκι είχε να βγει έξω τέτοια μέρα. Το Halloween για εκείνη σηματοδοτούσε την αρχή της κατρακύλας της... Πώς θα μπορούσε άλλωστε να ξεχάσει πως   18 χρόνια πριν όταν ήταν μόλις 7 έχασε την μητέρα της στις 31 Οκτώβρη... Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που σαν παιδάκι βγήκε για φάρσα ή κέρασμα. "Έχεις πιει αρκετά Τζέιμς! Θα πάμε με τα πόδια πίσω " Αναφώνησε η Τζέσικα "Πας καλά; και Θα περάσουμε νύχτα μέσα από το δασάκι;" ρώτησε και εκείνη χαμογέλασε. "Μην μου πεις πως ένας άντρας 27 ετών φοβάται; Μην κάνεις σαν μωρό σε παρακαλώ.  Αμέλια εσύ τι λες ;" Εκείνη τους κοίταξε. "Συμφωνώ, Πέρασαμε άπειρες φορές για να πάμε στη σχολή ρε παιδιά από αυτό το μέρος, τί κι αν είναι Halloween ; μια χαζομάρα είναι όλο αυτό.

Be aware of επίλογος

Τα θαύματα γίνονται εκεί που δεν το περιμένεις ... " Ο ουρανός συννεφιασμένος για ακόμα μια φορά ...  κόσμος γύρω της φώναζε και κραυγάζε δυνατά ... "Είσαι καλά ??" Ακούει μια φωνή αλλά τα μάτια της είναι κλειστά ... το κεφάλι της πονάει τρομερά ... αδυνατεί να απαντήσει και απλά κουνάει το κεφάλι της ... "Θα σε γάμησω ρε μαλακά !!!" Ακούει ξανά την ίδια φωνή που για εκείνη είναι αρκετά οικεία ... Δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει όμως ... Ανοίγει τα μάτια της όταν αισθάνεται ενα χέρι να αγγίζει το δικό της ... "Είσαι καλά ?" Την ξαναρωταει ο άντρας μπροστά της ενώ εκείνη έχει ακόμα θολή όραση από την μπάλα που την χτύπησε στο κεφάλι ... Ο Ben θεώρησε αστείο το γεγονός πως ενώ εκείνη μαλώνει με την Gabi να την χτυπήσει στο κεφάλι ... Με τα μάτια της να ξεθολωνουν το θέαμα που υπάρχει μπροστά της τρομάζει κάθε κύτταρο του κορμιού της .... το να τον βλέπει ζωντανό μπροστά της με σάρκα και οστά ταράζει όλη της την ύπαρξη ... γυρίζει το κε

Be aware of κεφάλαιο 31

Πώς μου έναν λόγο να προσπαθώ ενώ όλα για όσα πάλεψα χάθηκαν έτσι ξαφνικά ..." Το κορμί της πονάει τρομερά ... βυθισμένη μια εβδομάδα τώρα στο κρεβάτι της αρνείται να δει και να μιλήσει στον οποίονδηποτε ... Δεν τρώει καθόλου ενώ ο καημένος ο Luke προσπαθεί κάθε μέρα με κάθε τρόπο να την πείσει να βάλει έστω και μια  μπουκιά μέσα της χωρίς επιτυχία ... Γι εκείνη δεν έχει νόημα να ζει ... είδε την αγάπη της ζωής της να θάβεται μέσα σε ένα κρύο χώμα ενώ πλέον το μοναδικό πράγμα που έχει επάνω της από εκείνον είναι η κρύα ταυτότητα ανάμεσα στα στήθη της ... τραβάει την μπλούζα ρου πιο κοντά στην μυτη της και ρουφάει όση μυρωδιά μπορεί ακόμα ... Τα μάτια της κατακόκκινα μέρες τώρα από το κλάμα και η ψυχή της άδεια ... κενή μέσα στο στήθος της ... Ένα στήθος που το μόνο που έχει είναι πλέον ένα τατουάζ με το όνομα του χαραγμένο πάνω της ...  "Μέρες δεν πήγα πουθενά,  γύρευα εδώ στα σκοτεινά τα μάτια σου Κι όπως δεν ξέσπαγε η βροχή,  άκουγα τα κομμάτ

Be aware of κεφάλαιο 30

" Πώς να μείνεις πίσω όταν όλα όσα αγαπάς έχουν φύγει μακριά ... καμία ελπίδα δεν μπορεί να δώσει ζωή στη ζωή σου ..."    Σειρήνες ακούγονται από παντού ενώ ο  πόνος στο κορμί της είναι τεράστιος ... "Ian !!!" Φώναζει δίχως καν να γυρίσει να δει ...  νιωθει πως ακουμπάει πάνω σε κάτι μαλακό ... Τα πόδια της μουδιασμένα  δεν τα αισθάνεται ... με όση δύναμη έχει πετάει το κράνος της από το κεφάλι καθώς καταλαβαίνει πως βρίσκεται ακριβώς από πάνω του με εκείνον να την κρατάει σφιχτά ... Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην το κάνει ... Και μόνο στην ιδέα εκείνη να πάθει έστω και την παραμικρή γρατζουνιά ήταν ήδη νεκρός μέσα του . Με την σφοδρή σύγκρουση το μόνο που έκανε ήταν απλά να την κλείσει στην αγκαλιά του καθώς εκτοξεύτηκαν και οι δυο ψηλά στον αέρα ... το αποτέλεσμα ήταν να καταφέρει να δώσει τη ζωή της ... "Μωρό μου ... IAN !!!"Λέει ενώ τον χτυπάει ελαφρά χωρίς να του βγάλει το κράνος αλλά εκείνος δεν αντιδράει ... Η καρδιά χτυ