Be aware of επίλογος

Τα θαύματα γίνονται εκεί που δεν το περιμένεις ... "

Ο ουρανός συννεφιασμένος για ακόμα μια φορά ...  κόσμος γύρω της φώναζε και κραυγάζε δυνατά ...

"Είσαι καλά ??" Ακούει μια φωνή αλλά τα μάτια της είναι κλειστά ... το κεφάλι της πονάει τρομερά ... αδυνατεί να απαντήσει και απλά κουνάει το κεφάλι της ...

"Θα σε γάμησω ρε μαλακά !!!" Ακούει ξανά την ίδια φωνή που για εκείνη είναι αρκετά οικεία ... Δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει όμως ...

Ανοίγει τα μάτια της όταν αισθάνεται ενα χέρι να αγγίζει το δικό της ...

"Είσαι καλά ?" Την ξαναρωταει ο άντρας μπροστά της ενώ εκείνη έχει ακόμα θολή όραση από την μπάλα που την χτύπησε στο κεφάλι ...

Ο Ben θεώρησε αστείο το γεγονός πως ενώ εκείνη μαλώνει με την Gabi να την χτυπήσει στο κεφάλι ...

Με τα μάτια της να ξεθολωνουν το θέαμα που υπάρχει μπροστά της τρομάζει κάθε κύτταρο του κορμιού της .... το να τον βλέπει ζωντανό μπροστά της με σάρκα και οστά ταράζει όλη της την ύπαρξη ... γυρίζει το κεφάλι της ενώ συνηδητοποιει πως βρίσκεται έξω από την σχολή ... παραδίπλα η Gabi και O Ben κοιτάζουν με τρόμο τον Ian...

"Ian ?"ψελιζει σιγάνα ενώ εκείνος την κοιτάζει σοκαρισμένος ... κλείνει τα μάτια της ξανά και ξανά ... Κάθε φορά όμως που τα ανοίγει βλέπει ακριβώς το ίδιο θέαμα ...

Χωρίς να του αφήσει περιθώρια σηκώνεται επάνω σαν ελατήριο διχως να την ενδιαφέρει το κεφάλι της που αιμορραγεί και πέφτει στην αγκαλιά του ενώνοντας τα χείλη της με τα δικά του ενώ γύρω τους ολόκληρη η σχολή κοιτάζει αποσβολωμένη ...

Εκείνος χωρίς να καταλαβαίνει την τραβάει απαλά απομακρύνοντας την ενώ την κοιτάζει περίεργα ...

"Ώπα ρε μικρό ...!!! ΣΕ πείραξε το χτύπημα ?"  Για εκείνον είναι μια άγνωστη κοπέλα που μόλις γνώρισε ... Δεν καταλαβαίνει ... Για εκεινη είναι πάλι το θαύμα ...
"Όχι πως με χαλάει δηλαδή ..." λέει παρατηρώντας την καλύτερα ενώ τα μάτια του ανοίγουν διάπλατα μόλις αντικρυζει τα πανέμορφα δικά της ... Η καρδιά του χάνει ένα χτύπο και απλά την κοιτάζει μαγεμένος ...

"Συγνωμη .." λέει εκείνη προσπαθώντας να κρύψει την μεγάλη της χαρά ... Δεν καταλαβαίνει με την σειρά της τίποτα ... ζει ξανά την μέρα που τον γνώρισε και αδυνατεί να καταλάβει αν όλο αυτό ήταν ένα όνειρο ... Η αν είναι ένα θαύμα που εκτιλισεται μπροστά στα μάτια της ...

"Δεν πειράζει ... βλέπω πριν σε χτυπήσει η μπάλα στο κεφάλι κατάφερες και συγκρατήσες το όνομα μου ... Δεν χρειάζεται οπότε να συστηθώ ... Ενώ εσύ ..." λέει αφηνωντας ένα στραβό χαμόγελο στα χείλη του ... Πόσο γαμημένα πολύ την έλειψε αυτό το χαμόγελο ... πιάνει ξαφνικά το στήθος της ... ανοίγει το κουμπί από την μπλούζα και κοιτάζει για λίγο ανάμεσα στα στήθη τη διακριτικά ... τίποτα ...  σηκώνει το κεφάλι και τον βλέπει ...

"Lilith ..." του λέει και απλώνει το χέρι της ... εκείνος της δίνει το δικό του ενώ στο άγγιγμα του σπίθες απλώνονται στα κορμιά τους ... ηλεκτρισμός διαπερναει κάθε τους κύτταρο ..

"Προτιμώ να σε φωναζω μικρό ..." της λέει χαμογελώντας ενώ με το χέρι του τονίζει το ύψος της ...
"Και τώρα έλα ... θα σε πάρω από δω .." λέει απαλά και με το χέρι τους ενωμένο την τραβάει ... θελει να ουρλιάξει ...
Θέλει να φωνάξει .. να πέσει απλά επάνω του και να μένει εκεί για μια ζωή ...

Φτάνουν μπροστά από την μηχανή όταν εκείνη παγώνει ...

"Τι έπαθες μικρό ?" Την ρωτάει εκείνος αλλά εκείνη δεν σαλεύει ... ανατριχίλα απλώνεται πάνω σε κάθε της τρίχα ... ξεροκαταπινει και γυρίζει να τον δει ενώ στο μυαλό της εικόνες με εκείνον στα χέρια της κάνουν την εμφάνισή τους ...

"Εμ ... Δεν μου αρέσουν οι μηχανές ... προτιμώ με τα πόδια .."του απαντάει κι εκείνος γελά ει

"Από ποιον πλανήτη ήρθες μου Λες ?"  Την ρωτάει

"Έλα .." λέει εκείνη αυτή τη φορά και τον πιάνει από το χέρι τραβώντας τον ...

Με τα δάχτυλα τους μπλεγμένα περπατανε χωρίς να μιλάει κανείς ...

Ο τρόπος που τον αγγίζει είναι για εκείνον κάτι προτωγμωρο ενώ η αίσθηση πως αυτή η κοπέλα του είναι τρομερά οικεία δεν λέει να φύγει από μέσα του ..

Σταναταει απότομα κάτω από ένα μεγάλο δέντρο και την ακινητοποιεί ενώ την κοιτάζει ... 

"Ξέρεις ... Δεν σε ξέρω αλλά ..." ξεκινάει να πει αλλά εκείνη τον σταματάει ...

"Πιστεύεις στα θαύματα ?" Τον ρωτάει απλά και η απορία ζωγραφίζεται επάνω του .. σμίγει τα φρύδια του και την χαζεύει για λίγο πριν απαντήσει ...

"Όχι.. μέχρι σήμερα ..." απαντάει ειλικρινά ... Γιατί για εκείνον σήμερα ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που ένιωσε για έναν παράξενο λόγο ολοκληρωμένος κρατώντας το χέρι μιας άγνωστης κοπέλας...

"Ξέρεις γιατί δεν υπάρχει μαύρο στο ουράνιο τόξο ?" Τον ρωτάει αμέσως κι εκείνος γελάει... Την βρίσκει τόσο αξιαγάπητα παράξενη ...

"Γιατί αν υπήρχε μαύρο μικρή ... Δεν θα άφηνε την μαγεία από τα χρώματα του να απλωθουν στον ουρανό ...καθώς θα γινόταν ένα με τα μαύρα σύννεφα ..."
Στ λόγια του η καρδιά της χτυπάει δυνατά ... τόσο δυνατά που εκείνος θα ορκιζοταν πως την ακούει ...  Χωρίς να  ειπωθεί κάτι παραπάνω εκείνη σηκώνεται στις μύτες των ποδιών της προσπαθώντας να τον φτάσει ... του κάνει νόημα να χαμηλώσει λίγο και πλησιάζει στο αυτί του ...

"Την τελευταία φορά που άφησα την ανάσα μου ... ήμουν ένα τίποτα ... Ένας κοκκος άμμου χαμένος σε μια τεράστια αμμουδιά ... Ένα φεγγάρι που ματαια προσπαθούσε να αγγίξει τον ήλιο του ..."σταματάει για λίγο ενώ η απόσταση μεταξύ τους είναι μηδαμινή και η ανάσα του χτυπάει το πρόσωπο της ... εκείνη ρουφάει όλο τον αέρα που βγαίνει από μέσα του κοιτώντας τα μάτια του χωρίς σταματημό ... Η καρδιά του αρχίζει με την σειρά της να χτυπάει γρήγορα καθώς πλέον τα χείλη τους είναι έτοιμα να αγγίξουν το ένα το άλλο ... Την πιάνει από τη μέση σηκώνοντας την σαν πούπουλο και την φέρνει στο υψος του ...

"Τότε ας ελπίσουμε εκείνη να ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες έτσι μικρό ..." λέει πλέον ενώ την κρατάει αρκετά κοντά ...
Το να κρατήσει τα χείλη του μακριά από τα δικά της ήταν για εκείνον μια αίσθηση που δεν έχει ξανανιώσει ... είχε μέσα του ανάγκη να το κάνει ...Δεν τον ενδιέφερε που ηταν άγνωστη ... Δεν τον ενδιέφερε που την γνώρισε λίγα λεπτά πριν ...

Αυτή η κοπέλα γεννούσε μέσα του ασταμάτητα συναίσθηματα κάθε δευτερόλεπτο συγκλονιζοντας όλο τον κόσμο του ... Τον τρόμαζε και μόνο η ιδέα ...

"Θα φροντίσω εγώ να γίνει η τελευταία " της είπε πριν ενώσει τα χείλη του στα δικά της ...

Για εκείνη ήταν το μικρό της θαύμα ... αναρωτιόταν αν ο Θεός τους  λυπήθηκε και τους  έδωσε μια ακόμα ευκαιρία η αν όλο αυτό ήταν απλά ένα όνειρο μέσα στο κεφάλι της ..

Ότι και να ήταν ... Ότι και να έγινε ήταν αποφασισμένη πλέον  να τον κρατήσει δίπλα της ... Δεν θα άφηνε κανέναν και τίποτα να της στερήσει ξανά την αγάπη... τα όνειρα ...
Την ολόκληρωση...

Τύλιξε γύρω του τα πόδια της ένω φιλώντας τον τα δάκρυα άρχισαν να πέφτουν βροχή από τα μάτια της ...

"Γιατί κλαις ?" Την ρώτησε καθώς σκούπιζε τα μάτια της αφηνωντας την απαλά κάτω ... οι εναλλαγές στην διάθεση της του προκαλούσαν ανησυχία ενώ για ένα περίεργο λόγο το να την βλέπει να κλάει δημιουργουσε αρνητικά συναισθήματα μέσα του ... Η εικόνα δεν του άρεσε καθόλου ...

"Μην δίνεις σημασία ... " του είπε εκείνη

"Τελευταία φορά που κλαις ..." της είπε με τονο σοβαρό ... Δεν καταλαβαίνε γιατί αλλά τον ενοχλούσε τρομερά ...

"Τελευταία ...κι αυτή τη φορά πιστεύω πως θα ειναι οντως τελευταία ..." του είπε χαμογελώντας....

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

4 χρόνια μετά ....

"Σπρωξε μωρό μου !!!! Μπορείς ματάκια μου !!!" Της είπε αλλά εκείνη πάτησε τα κλαμματα ...

"Μου υποσχέθηκες πως δεν θα ξανα κλάψεις γαμωτο σου !!!" Της είπε μετά από λίγο για να εισπράξει την αγριεμένη μάτια της ...

"Θα σε σκοτώσω !!! Και δεν θα κλάψω να το ξέρεις !!!" Του είπε μέσα από τα δόντια της .  

Ο γιατρός και οι νοσοκόμες κοιτούσαν  το θέαμα χωρίς να καταλαβαίνουν και πολλά ...

"Αν με σκοτώσεις να δω μετά τι θα κάνεις !!!" Της είπε εκείνος ...

"Θα χαθώ ... Και το ξέρεις ..Μην λες τέτοια !!!" Του απάντησε πλέον ενώ η διάθεση της άλλαξε και πλέον έκλαιγε όχι από τον πόνο αλλά από την ιδέα να τον χάσει ...

"Σςςςςς... έλα μωρό μου .. λίγο ακόμα ..." της είπε χαϊδεύοντας τα βρεγμένα μαλλιά της ...

'Σαγαπαω ...." ψελισε εκείνη

Το κλάμα του μωρού ακούστηκε στην αίθουσα ενώ εκείνος παρέλυσε στο άκουσμα του ...

Το μικρό τους μωράκι ήρθε στην ζωή για να επισφράγισει αυτή την τόσο δυνατή αγάπη ... 

Αγκαλιασμένοι και με το μωρό τους να ακουμπάει πάνω ακριβώς στο στήθος της χωρίς να μιλάνε κοιτάζανε και οι δυο αυτό το μικρό θαύμα που λέγεται ζωη να κοιμάται πλέον ήρεμο ...

"Ξέρεις ... Εγώ για σένα ... θα ένωνα ακόμα και τον ήλιο με το φεγγάρι ..." της λέει τρυφερά ...

Στα λόγια του κλεινει τα μάτια της ...σκέφτεται στιγμές τους ...

Μαζί του έζησε δύο ζωές χωρίς να μπορει να εξηγήσει την μια ... 

Μέσα της όμως θεωρεί ευλογία κάθε λεπτό .. Κάθε στιγμή ... Κάθε ανάσα ...

Δύο άνθρωποι πληγωμένοι αγαπήθηκαν και αγάπησαν τόσο δυνατά που τίποτα δεν κατάφερε να τους χωρίσει ... Ούτε Καν ο ίδιος ο θάνατος ... Ακόμα και σαν όνειρο....

50 χρόνια μετά ....

Ξύπνησε ιδρωμένος ... Στα τόσα χρόνια δεν είχε ξαναζήσει ποτέ του κατι τόσο εντόνο .... το όνειρο που ειδε τον τάραξε τόσο πολύ που για μια στιγμή φοβήθηκε ... σηκώθηκε όσο μπορούσε πλέον καθώς τα χρόνια επάνω του ήταν αρκετά και γύρισε για να την δει ...

"Τι έπαθες αγάπη μου ?" Τον ρώτησε εκείνη απαλά ενώ ήταν ξαπλωμένη δίπλα του ...

"Τίποτα μικρή μου. .. Μας είδα στον ύπνο μου ..." της απάντησε ενώ προσπαθούσε να πάρει ανάσες ...

"Μικρη ? Εισαι καλα Ian ? ...
Και πως μας είδες ?" Ρωτάει εκείνη με την σπασμένη πλέον φωνή της ενώ το επίθετο που χρησιμοποίησε κάνει ακόμα και μετά από τόσα χρόνια την καρδιά της να πεταριζει ...

Εκείνος γυρίζει ... χαϊδεύει τα άσπρα της μαλλακια...

"Σε είδα να με κοιτάζεις ...σε είδα να μαλώνεις μαζί μου ... Μας είδα να κάνουμε έρωτα σε μια παραλία ... σε ειδα να πονάς ... Και να κλαις .. σε είδα να σβήνεις ... σε είδα..." εκείνη γελάει... απλώνει το ζαρωμενο και τρεμάμενο χεράκι της χαϊδεύοντας το δικό του ...

"Ένα όνειρο ήταν ... κλείσε τα μάτια σου αγάπη μου ... καμία φορά τα όνειρα είναι τόσο ζωντανά που σε κάνουν και νιώθεις τον πόνο σαν να ήταν αληθινός ... Είμαι εδώ ... θα ειμαι για όσο αναπνέω ... Για όσο αυτό το κορμί έχει σκιά εγώ θα είμαι εδώ ..."

Σκύβει επάνω του και του χαρίζει ένα φίλι στα χείλη.... Ενώ μέσα της θέλει να κλάψει ... κάποτε έιδε κι εκείνη ένα τέτοιο όνειρο ... Και μάλιστα το έζησε κι όλας αφηνωντας μέσα της για πάντα αναμνήσεις τόσο βαθειά χαραγμένες που δεν θα σβήσουν ποτε...

"Σ'αγαπάω μικρό  ..." λέει εκείνος καθώς ακόμα νωπές σκέψεις τριγυρίζουν το μυαλό του ... εκείνη παίρνει χρώμα ξανά ... μπορει πλεον να ειναι γιαγια αλλα κοιτάζει τα μάτια της και μέσα τους βλέπει εκείνο το μικρό ..κόντο πανέμορφο κορίτσι που του έμαθε να ζει ... Που του έμαθε πως είναι να σε αγαπάνε ...

Εκείνο το κορίτσι που για χάρη του θα πέθαινε χίλιες φορές ...

Τέλος ....

Η Lilith και ο Ian ....Δύο ψυχές που κατάφεραν να ξεπεράσουν τα πάντα ... έμειναν ενωμένες και μέχρι σήμερα ζούνε ακόμα ... αγαπημένοι ...ερωτευμένοι ...

Ο έρωτας δεν έχει ηλικία ...Δεν μπαίνει σε σώματα και καλούπια ... Ο άνθρωπος μπορεί να  γερνάει ... Αλλά η ψυχή του θα είναι πάντα η ίδια ... πάντα νέα ... πάντα γεμάτη ζωή ...

Μερικές φορές χωρίς καν να το ξέρουμε μας δίνεται η ευκαιρία να αλλάξουμε την ζωή μας ...

Μερικοί τα καταφέρνουν ...
Άλλοι πάλι βυθίζονται και πνίγονται στα λαθη τους χωρίς να μαθαινουν...

Σε αυτή τη ζωή πρέπει να μάθουμε να εκτιμάμε αυτό που μας δίνεται... κάποιοι άλλοι δεν το έχουν ... κάποιοι άλλοι στερούνται όσα εμείς απολαμβάνουμε χωρίς να εκτιμάμε ...

Γιατί να πρέπει να χάσεις κάτι για να καταλάβεις την αξία του ?

Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε με ψυχή ...

Ενώ άλλοι αγαπάνε γιατί νομίζουν ότι αγαπάνε ...

Εύχομαι να μπορούσε όλος ο κόσμος να βρει αυτή την αγαπη... Την αγάπη που δεν θα σκεφτείς να δώσεις την ζωή σου ...

Να βρείτε αυτόν τον άνθρωπο που θα σας κοιτάει στα μάτια ...Και στα μάτια σας θα βλέπει τη ζωή ...

Σας φιλώ ....