Be aware of κεφάλαιο 30

"Πώς να μείνεις πίσω όταν όλα όσα αγαπάς έχουν φύγει μακριά ... καμία ελπίδα δεν μπορεί να δώσει ζωή στη ζωή σου ..."

  

Σειρήνες ακούγονται από παντού ενώ ο  πόνος στο κορμί της είναι τεράστιος ...

"Ian !!!" Φώναζει δίχως καν να γυρίσει να δει ...  νιωθει πως ακουμπάει πάνω σε κάτι μαλακό ...

Τα πόδια της μουδιασμένα  δεν τα αισθάνεται ... με όση δύναμη έχει πετάει το κράνος της από το κεφάλι καθώς καταλαβαίνει πως βρίσκεται ακριβώς από πάνω του με εκείνον να την κρατάει σφιχτά ... Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην το κάνει ... Και μόνο στην ιδέα εκείνη να πάθει έστω και την παραμικρή γρατζουνιά ήταν ήδη νεκρός μέσα του . Με την σφοδρή σύγκρουση το μόνο που έκανε ήταν απλά να την κλείσει στην αγκαλιά του καθώς εκτοξεύτηκαν και οι δυο ψηλά στον αέρα ... το αποτέλεσμα ήταν να καταφέρει να δώσει τη ζωή της ...

"Μωρό μου ... IAN !!!"Λέει ενώ τον χτυπάει ελαφρά χωρίς να του βγάλει το κράνος αλλά εκείνος δεν αντιδράει ... Η καρδιά χτυπαει μέσα στο στήθος σαν τρελή και η βροχή ξεκινάει να πέφτει δυνατά .. Ο νταλικιερης σοκαρισμένος  από την σύγκρουση με κλάματα στα μάτια ακούει τις σειρήνες ελπίζοντας να μην έχει προκαλέσει μεγάλο κακο ενώ πηγαινοέρχεται σαν τρελός γύρω από την πεταμενη μηχανή .

αυτό που κάποτε είχε ζωή με μια μόνο γκάζια ... βρισκόταν πεταμένο σαν ένα μάτσο παλιοσίδερα στην άκρη του δρόμου να μαρτυράει την φρίκη που επικρατεί ...

"Ξυπνά ματάκια μου ... σε ικετεύω ..σε παρακαλώ " λεει εκείνη ενώ ξεσπάει σε κλαμματα ... Τον πιάνει από το στήθος και τον χτυπάει με δύναμη ενω ένωσε  τα χέρια της σφίγγοντας τα σε γροθιές .

"ΞΥΠΝΆ ΓΑΜΩΤΟ ΣΟΥ !!!
ΜΗΝ ΤΟΛΜΉΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΑΦΉΣΕΙΣ ΑΚΟΥΣ ???? ΙΑΝ!!!! ... ξύπνα μωρό μου ... ξύπνα κι εγώ για σένα θα δώσω την ζωή μου ... θα πεθάνω για σένα ..άνοιξε μόνο τα μάτια σου... κοίτα με .. ΚΟΊΤΑ ΜΕ !!!!"

Ουρλιάζει και σπάει σε χίλια κομμάτια ... με τα τρεμάμενα χέρια της προσπαθεί απελπισμένα να τον κάνει να άνοιξει τα μάτια ...

Την ακούει ... προσπαθεί ... Αλλά το κορμί του δεν μπορεί να υπακούσει ...

Βάσει όση δύναμη έχει για να μην την απογοητεύσει ξέροντας πως εκείνος έχει ήδη χάσει το παιχνίδι με την ζωή .. ανοίγει τα μάτια του αντικρίζοντας για μια ακόμα τελευταία φορά τα δικά της ενώ το τζαμακι από το κράνος τον εμποδίζει να ρουφήξει όσες εικόνες επιθυμεί ... προσπαθεί να σηκώσει τα χέρια .. αρνείται να φύγει χωρίς να την αγγίξει ... με τον πόνο να τον τρελαίνει βάζει όλη του δύναμη σηκώνοντας τα χέρια του ενώ αφαιρεί το κράνος με εκείνη να τον κοιτάζει σοκαρισμένη ...

"Μωρό μου ... σε ικετεύω .."λέει εκείνη ενώ τα δάκρυα της πέφτουν πάνω στα μάτια της τόσα πολλά που ούτε η βροχή καταφέρνει να τα κρύψει μέσα της .

Πλέον χωρίς να μπορεί καν να ανοιξει τα χείλη του αφού σπατάλησε κάθε είδος δύναμης που είχε μένει απλά να την κοιτάζει ... Ένα στραβό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του ... Ένα χαμόγελο που εκείνη ερωτεύθηκε ..Ένα χαμόγελο που αγάπησε και άλλαξε τη ζωή της τώρα μπροστά στα μάτια της το βλέπει να σβήνει ... κάνει κίνηση να κουνήσει τα χείλη του αλλά παραδίδεται σε μια αίσθηση ηρεμίας που τον κατακλύζει ... εκείνη σκουπίζει την βροχή από το πρόσωπο του ενώ για εκείνον το χάδι της είναι το εισητηριο για το μεγάλο του ταξίδι ... Ένα ταξίδι που θα έχει για φυλαχτό την αγάπη της ...

Με τις κραυγές τις να ακούγονται παντού σβήνοντας κάθε άλλο ήχο προσπαθεί να τον κάνει να μιλήσει ... τίποτα ... σκύβει και του χαρίζει ένα φίλι στα χείλη με λυγμούς να βγαίνουν από τα βάθη της ψυχής της κι εκείνος ήρεμος πλέον κλειδώνει την μάτια του ακόμα μια φορά με την δική της ...  γεμιζει την ψυχη του οσο μπορει παιρνοντας μαζι του σαν εικονα μονο εκείνη ....

κλείνει αργά τα μάτια ενώ λίγο πριν βγει η ψυχή του ακούει μόνο την φωνή της ... Μέσα του νιώθει την οδύνη της κάτι που τον τρελαίνει αλλά δεν έχει κουράγιο να παλέψει ...

Μην κλαις μάτια μου ... σε ακούω .. Μην κλαις .. σκέψεις που περνάνε μέσα στο μυαλό του αλλά δεν βγαίνουν ποτέ σε λογια...

"Όπως κατάλαβες μικρή πλέον μείναμε μόνοι ... Εσύ δεν θα τρέξεις ?"

"Θα έπρεπε ?"

"Δεν ξέρω ..Εσύ Θα μου πεις"

"Δεν σε έχω ξαναδεί ..."

"Ούτε κι εγώ ... βέβαια ήταν και αδύνατο αφού με επέβαλαν 3 μήνες ..."

"Λοιπόν ... χάρηκα τότε και τώρα με συγχωρείς αλλά έχω κι ένα μάθημα .."

"Δεν είσαι καν περίεργη να μάθεις τίποτα για μένα?"

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

"Κι αν χαθώ ?"

"Τότε θα χαθώ μαζί σου ..."

"Σ'αγαπώ..."

"Δεν το φοράω ..!!"

"Θέλω να σε νιώσω ..."

"Άφησε με ... Για τελευταία φορά ..."

Έικονες και στιγμές έρχονται μέσα του ταραζοντας το κορμί του ... κάνει συσπάσεις ενώ αίμα βγαίνει από τα χειλη του ...

"Ανήκω μαζί σου ...."

"Τόσο κακό είναι ένα άγγιγμα δηλαδή ?"

"Αν μου αρέσει ... το ιδιο σου το άγγιγμα θα σε καταστρέψει ... θα γίνει ένας βυθός που θα βουλιάζεις κι εγώ δεν θα μπορώ να σε σωσω... Δεν κάνω για σένα μικρή ... καταστρέφω ότι αγγίζω και με αγγίζει ... χαλάω κάθε τι όμορφο που έρχομαι σε επαφή ... Είμαι σκαρτος πως να στο πω ... Δεν αξίζω "

Ένα δάκρυ κυλάει από την άκρη την μάτιων του ...

Με έναν μεγάλο αναστεναγμό χωμένος πλέον μέσα στην αγκαλιά της αφήνει την τελευταία του πνοή ...

Ο αέρας φυσάει δυνατά ... Την βλέπει να ουρλιάζει το όνομα του ξανά και ξανά αλλά εκείνος πλέον απομακρύνεται από κοντά της ...

Σαν σκηνή από ταινια βλέπει πλέον μπροστά στα μάτια του τους τραματιοφορεις που καταφθάνουν και προσπαθούν να την ξεκολλήσουν από πάνω του ... εκείνη ουρλιάζει ..γαντζωνεται από πάνω του και δεν αφήνει κανέναν να τον αγγίξει ...

"Μην πλησιάζει κάνεις !!... εδώ βρίσκεται η ζωή μου ... το μωρό μου ... Ο άντρας μου ... Και κάνεις σας δεν έχει δικαίωμα να τον ακουμπήσει !!!" Λεει εκείνη φωνάζοντας δυνατά όταν τον ένιωσε ήδη νεκρο ανάμεσα στα χέρια της , τον ανασηκωσε από το έδαφος ενώ τον έκλεισε πιο πολύ ανάμεσα στα χέρια Της ... τα δάχτυλα της ταξίδεψαν πάνω σε κάθε ίντσα του προσώπου του ...

"Μου υποσχέθηκες γαμωτο σου ... " ψελιζει ένα θρυψαλιαζεται σε χίλια κομμάτια κάθε κομμάτι της ψυχής της ...

Οι τραυματιφορεις πλησιάζουν ακόμα μια φορά αλλά εκείνη τους διώχνει ξανά ...

"Κυρία πρέπει να δούμε αν είστε καλά " λεει ο ένας

"Δεν είμαι... θεώρησε με νεκρή .." λέει σιγάνα ενώ κοιτάζει ακόμα το πρόσωπο του ... του αφήνει ένα φίλι στα χείλη και από μέσα της βγαίνει το πιο δυνατό ουρλιαχτό που άκουσε ποτέ κανείς από όλους όσους ήταν εκεί ....

"Θα μου πεις τι σε πιάνει ώρες ώρες και είσαι τόσο αρνητικός ?"

"Συγνωμη ... απλά αν έβλεπες όσα έχουν δει τα μάτια μου θα καταλαβαίνες γιατι μερικές φορές ειμαι έτσι ... ξέρεις .. Πριν σε γνωρίσω είχα συμβιβαστεί με τα πάντα σε αυτή τη ζωή και απλά ... απλά ρε μικρή ήρθες και μου γάμησές όλο το κόσμο ..!!! Πώς αλλιώς να στο πω ρε γαμωτο !!"

"Να μην μου το λες !!!"

"Να μην σου λέω δηλαδή πως σ'αγαπώ ?"

Τα χέρια της τρέμουν ενώ ακόμα κρατάει μέσα τους την χαμένη ζωή της ...

Χωρίς να μπορούν να περιμένουν άλλο οι τραυματιφορεις την πλησιάζουν από πίσω .. 

Εκείνη σε κατάσταση σοκ μουρμουρίζει συνεχώς ενώ δεν έχει σταματήσει να κλαίει ...

Το θεαμα θα μπορούσε να λυγίσει και τον πιο σκληρό άνθρωπο πάνω σε αυτό το κόσμο ...

Νιώθοντας ένα απότομο κάψιμο στο λαιμό της ...τα βλέφαρα της αρχίζουν να κλείνουν απαλά ενώ από τα χείλη της βγαίνει μόνο μια λέξη ...

"Ian ...."