Be aware of κεφάλαιο 1

"Φοβασαι και ξέσπας με λάθος τρόπο .. πλέον πρόσεχε να μην είναι αργά .. "

Την κοιτάζει και μέσα του η καρδιά του σπάει σε χίλια κομμάτια , αδυνατώντας να πιστέψει το θέαμα που έχει μπροστά του . Μια κοπέλα γεμάτη ζωή να βρίσκεται πεταμενη ,ημιλιποθυμη και ημίγυμνη σε ένα άδειο δωμάτιο και όλα αυτά μέσα από δικές της επιλογές ... Μια κοπέλα που δεν έκανε λάθη βρίσκεται πλέον πνιγμένη μέσα σε αυτά και για την κατάντια της βάζει και τον εαυτό του μέσα ..

"Άνοιξε τα ματάκια σου μωρό μου σε παρακαλώ ... " της λέει με φωνή που τρέμει αλλά εκείνη δεν ανταποκρίνεται ...

"Τι πήρες ΓΑΜΩ ΤΗ ΖΩΗ μου μέσα .. τι ?" Παραμιλάει ενώ σκύβει και σηκώνει το κορμί της από το κρύο πάτωμα ...

Εκείνη ανοίγει δειλά τα μάτια της ,ενώ χωρίζει απαλά τα χείλη της προκειμένου να πάρει ανάσα .. ήξερε πως έπαιζε με την φωτιά όταν αποφάσισε μετά από τόσο αλκοόλ να πάρει και χάπια ... Και πλέον κάηκε ..

"Δεν το βλέπεις Luke ? Δεν έχω ελπίδα ... Δεν μπορω να ζήσω έτσι ..." τα λόγια της τρυπάνε τα αυτιά του και δεν αντέχει ... αφήνει απαλά τα δάκρυα του καθώς πέφτει στα γόνατα με εκεινη αγκαλιά... το σπίτι πλέον άδειο από το ξέφρενο πάρτυ , κρατάει μέσα του μόνο δύο ψυχές ...
Μια να παλεύει ...
Και μια να χάνεται ...

Ένα χρόνο πριν Λονδίνο

Η Lilith ανοίγει τα μάτια της και το μόνο που αντικρυζει είναι ένα σκοτεινό δωμάτιο .. Η βροντές και οι αστραπές έξω ήρθανε για να ταράξουν τον όμορφο ύπνο της .
Η διακοπή ρεύματος δίνει συ ο σπίτι ζωή αφού πλέον όλη η οικογένεια βρίσκεται στο πόδι .

Η φωνή της μητέρας της έξω από το δωμάτιο την κάνει και σηκώνεται αργά καθώς εκείνη μπαίνει μέσα με ένα κερί , πάντα ήταν εφοδιασμένη με τα πάντα είχε μάθει από μικρή να ζει σε χωριό οπότε ο τρόπος ζωής της ήταν τέτοιος ούτος ώστε να είναι έτοιμη για τα πάντα . Βέβαια το γεγονός αυτό αντιδρούσε αρνητικά εοανω στην Λίλιθ αφού και οι δυο γονείς της ήταν αρκετά μετρημένοι και συντηρητικοί ..

Δεν έμαθε να βγαίνει έξω ούτε να έχει παρέες αφού σαν κορίτσι του σπιτιού έπρεπε να ήταν σωστή και μετρημένη σε αντίθεση με τον μεγαλύτερο αδερφό της ο οποίο απολάμβανε πλουσιοπάροχα τα πάντα...

"Είμαι καλά μητέρα ..μπορείς να φύγεις αν θέλεις " της λέει ενώ προχωράει προς την πόρτα και παίρνει το κερί που προορίζεται για εκείνη από το χέρι της μητέρας της .

Στα 20 της χρόνια προσπάθησε να φύγει από το σπίτι με συζήτηση πάντα αλλά συνέχεια η κατάληξη ήταν πως για δικό της καλό πρέπει να σπουδάσει δίπλα στο σπίτι της για να την προσέχουν .. Δεν έμαθε να λέει όχι .. Δεν έμαθε να πατάει στα δικά της πόδια ...

"Μην ξεχάσεις να το σβήσεις Λίλιθ " λεει αυστηρά η μητέρα της που πιστεύει οτι η κόρη της δεν είναι ικανή για τίποτα .. πάντα θεωρουσε πως η απόφαση της να σπουδάσει δεν θα οδηγήσει πουθενά αφού για εκείνη η θέση της γυναίκας έπρεπε να είναι σπίτι ...

"Ποτε δεν το ξεχνάω μητέρα " λεει εκείνη με ελαφρος ειρωνικο ύφος
Για να εισπράξει ξανά ακόμα μια επίπληξη .

"Πρόσεχε τον τόνο σου νεαρή μου ! Μην ξεχνάς ότι ζεις κάτω από τη στέγη μου ακόμα !!" Λεει η μητέρα της νευριασμένα και η Λίλιθ για πρώτη φορά αισθάνεται να χάνει την υπομονή της

"Πώς θα μπορούσα μητέρα? Εξάλλου δεν είναι και δική μου επιλογή να μένω εδώ ξέρεις .. Σας είπα πως θέλω να φύγω αλλά ποτέ δεν μετράει η γνώμη μου εδώ μέσα !!" Πλέον εκτός εαυτού αφήνει μόνο ένα κομμάτι από τις σκέψεις της χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες από το λάθος της ..

Η μητέρα της μπαίνει στο δωμάτιο και ένα δυνατό χαστούκι εκτοξεύεται επάνω της με αποτέλεσμα να παραπατησει και να πέσει στο κρεβάτι ...

"Πώς τολμάς Ανάγωγο πλάσμα να μου αντιμιλας ?? Ποιος σε ταΐζει τόσα χρόνια ? Η θέση της γυναίκας πρέπει να είναι πάντα στο πλευρό του άντρα της και όχι να τρέχει σαν καμία πόρνη για σπουδές ελπίζοντας να ελευθερωθεί ... !!!" Η βάναυση συμπεριφορά της μητέρας της την γονατίζει ... Δεν είναι η πρώτη φορά που φωνάζει αλλά είναι η πρώτη φορά που σηκώνει χέρι επάνω της ..

"Μαμά .. Εγώ .." προσπαθεί να βρει τα λόγια της χωρίς να επιτρέψει στα δάκρυα της να πέσουν μπροστά στα σκληρά γεμάτα μίσος μάτια της μάνας της ...

"Σταματά !! Αύριο κι όλας φεύγεις από δω !! Θα βρω το πιο μακρινό κολέγιο να σε στείλω και θα σου δώσω ότι σου αναλογεί από το την οικογένεια .. Εγώ στο σπίτι μου πόρνες δεν θέλω κατάλαβες ?? Από εκεί και πέρα κόψε το λαιμό σου ...!!" Τα σκληρά λόγια της της μάνα της χαράζοντε στην ψυχή της καθώς η πόρτα κλείνει και η μητερα της ουρλιάζει φωνάζοντας τον πατέρα της ...

Αρνείται να πιστέψει τα όσα έγιναν 2 λεπτά πριν ... πως μπόρεσε η ίδια της η μάνα να εκφραστεί για εκείνη με τόσο μίσος ?ούτε μια στάλα αγάπης ..

Απογοητευμένη και με πληγωμένη καρδιά σβήνει το κερί και αναλογίζεται το λάθος της καθώς ξαπλώνει στο κρεβάτι ... Έτσι έμαθε εκείνη .. Πώς πάντα αυτή κάνει τα λάθη .. Και κάθε λάθος έρχεται με μια τιμωρία ...

Τα δάκρυα πλέον στα μάτια της έπεφταν καυτά με προορισμό το μαξιλάρι της που πλέον ήταν μούσκεμα .. Όσο άκουγε τις φωνές του πατέρα της τόσο περισσότερο πληγώνοταν .. Μόνο η φωνή του αδερφού της της έδινε δύναμη που πάντα ήταν δίπλα της εξάλλου αυτός την έπεισε να σπουδάσει καθώς θεωρούσε τους γονείς του υπερβολικούς .. Όσο και αν φώναζε όμως κι εκείνος ..Ότι και να έλεγε η απόφαση πάρθηκε .. Εκείνη θα έφευγε μακριά από το σπίτι ...

Η πόρτα του δωματίου ανοίξε σιγάνα και εκείνη χωρίς να γυρίσει ένιωσε ένα χέρι να χαϊδεύει τα μαλλιά της ..

"Πάντα θα είμαι εκεί κοριτσάκι μου ..πάντα " ακούγοντας τον αδερφό της ένας λυγμός βγήκε από τα βάθη της ψυχής της ...Και έσφιξε τα χέρια του ανάμεσα στα δικά της ..

"Φοβάμαι Τζέικομπ... Που θα πάω ?τι θα κάνω ??" Ο αδερφός της γεμάτος οργή για τους γονείς του προσπαθεί να την ηρεμήσει ..

"Σςςςς... πάντα θα είμαι από πίσω σου σε ό,τι χρειαστείς ... Ήρεμησε , κλείσε τα μάτια σου όλα θα πάνε καλά ... "

Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια κατάφερε με λίγες μόνο λέξεις να την κάνει να νιώσει ασφάλεια ... ξάπλωσε δίπλα της και την έκλεισε στην αγκαλιά του .. πάντα της είχε αδυναμία αλλά κι εκείνος όσο και να προσπαθούσε να εναντιωθεί στο τέλος σταματούσε να παλεύει με τους γονείς του ..

Τα μάτια της βρεγμένα κλείνουν απαλά καθώς κοιμάται ήρεμη πλέον στην αγκαλιά του αδερφού της ...