Be aware of κεφάλαιο 23

Όσο και να προσπαθείς ... Εγώ πάντα θα ειμαι εκεί ...θα περιμένω ..."  

Κοιτάζω την ώρα ... Δεν κατάφερα να κλείσω μάτι όλη νύχτα , η ένταση που νιώθω με τρελαίνει λεπτό προς λεπτό ... Ανυπομονώ τόσο πολύ να της δείξω επιτέλους το βίντεο και να τελειώνω ... θα σεβαστώ ειλικρινά κάθε απόφαση της αρκεί να μάθει την αλήθεια , με σκοτώνει να την φανταζομαι με τον Ian αλλά μου υποσχέθηκε γαμωτο ...

Ξέρω καλά πως κι εκείνη νιώθει για μένα άλλιως δεν θα πονούσε τόσο , για αυτή τη κοπέλα ειλικρινά θα κάνω ότι χρειαστεί ...

Σηκώνομαι επάνω και βάζω στο ποτήρι μισή κουταλιά καφέ με λιγο κρύο νερό .. Δεν χρειάζομαι τίποτα παραπάνω για να μπορέσω να τσιτωσω το κορμί μου ...

Πίνω βιαστικά τον καφέ μου ενώ ντύνομαι , παίρνω την κάμερα τα κλειδιά και όλη μου την δύναμη ενώ κατεβαίνω κάτω .

Με μία μεγάλη ανάσα ξεκινάω προς το σπίτι της ...

Lilith pov

Κάθομαι στο μπαλονάκι και απλά απολαμβάνω τον μουντό καιρο... Από χθες δεν σταμάτησε να βρέχει και πραγματικά η νύχτα μου δεν θα μπορούσε να είναι πιο όμορφη ...

Γυρίζω το κεφάλι για να τον δω να κοιμάται σαν μωρό στο κρεβάτι ...τόσο γαλήνιος και ήρεμος .. Δεν μπόρεσα να τον αφήσω να φύγει με τέτοια βροχή άσε που μου έδωσε το μπουφάν του και έγινε μούσκεμα ...

Μου είπε πως θα είναι η τελευταία φορά που κοιμόμαστε μαζί ... πραγματικά γελάω ...

Φυσικά και έτσι όπως είμασταν απλά αλλάξαμε ρούχα εγώ βασικά γιατί εκείνος δεν είχε κάτι εκτός από το μποξερακι και  μας πήρε κατευθείαν ο ύπνος ...αγκαλιά ...

Δεν ζήτησα ούτε ζητάω τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή μέχρι να ξεκαθαρίσω μέσα μου τι νιώθω ... ξέρει τι ακριβώς μου δίνει για μένα με κάνει χαρούμενη ...

Τον βλέπω να τεντώνει το κορμί του ...
Σε ομορφιά ειλικρινά δεν έχει να στερηθεί τίποτα σε σχέση με τον Luke ... Αλλά ο Luke για μένα είναι ένα κεφάλαιο που δύσκολα θα κλείσει μέσα μου ...

Πώς τα κατάφερα έτσι ρε γαμωτο ....

Μπαίνω μέσα και κάθομαι δίπλα του στο κρεβάτι ... απλώνω το χέρι μου πάνω στα κατάμαυρα μαλλιά του κανωντας τα στην άκρη καθώς πέφτουν πάνω στο πρόσωπο του ...

"Μμμμμμ " κάνει με κλειστά τα μάτια του ενώ χαμογελάει ...

"Ξύπνα υπναρα... "

"5 λεπτά ακόμα ..." μουρμουρίζει ..

"Χθες χάσαμε μάθημα ... νομίζω πως δεν μας παίρνει άλλο ... '

"Πωωω γιατί μου το χαλάς τώρα ? Έλα δω !" Λεει και ανοίγει τα μάτια τραβώντας με στο κρεβάτι ... ξαπλώνω δίπλα του και χαϊδεύω απαλά το στήθος του . Η οικειότητα που έχουμε μεταξύ μας προέκυψε από το πουθενά αλλά αμέσως μόλις γνωριστήκαμε πράγμα που με αφήνει ειλικρινά μαγεμένη ...

"Ian ? Με όλα αυτά που έγιναν δεν πήγα ούτε στη βιβλιοθήκη... Πρέπει να βρω και δουλειά γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να με δεχτούν και πρέπει να τελειώσω και την σχολή ..  Δεν έχω στήριγμα από πίσω και το ξέρεις γι αυτό αγχώνομαι ..."του λέω και ξεφυσαει

"Αφού ξέρεις ρε μικρό πως οικονομικά αν θελήσεις ειμαι εγώ εδώ ... "

"ΠΑΣ καλά ???? Δεν θέλω ! Σήμερα κι όλας θα βρω δουλειά μετά το μάθημα ... Έχω κατι λίγα ακόμα πρέπει να πάρω κι ένα τηλέφωνο γιατί αυτό που είχα πάει ... ξέρεις ..." του λέω και σταματάω καθώς αισθάνομαι τον κόμπο στο λαιμό μου ...

"Είναι τόσο δύσκολο να μην νοιάζεται για σένα η ίδια σου η οικογένεια ..." λέω και χουχουλιαζω πιο πολύ επάνω του ..

"Εκείνοι χάνουν μικρό ... Μόνο εκείνοι... Όσο για την δουλειά αφού το θες τόσο πολύ ξέρω ένα μικρό εστιατόριο που θέλει σερβιτόρα ... Είναι αρκετά ήσυχα και δεν θα σε ενοχλεί κάνεις .. άσε που .." λέει αλλά δεν συνεχίζει ...

"Που ?" Τον ρωτάω περίεργα

"Που .. να μωρέ ... αν σε δουν μαζί μου ... εμ .. ας πούμε πως δεν θα σε πειράξει κάνεις .." ξέρω καλά πως όταν αναφέρεται στην δουλειά που κάνει κομπιαζει... θυμάμαι μου είχε πει πως ήθελε να ξεκόψει αλλά είχε ακόμα μια τελευταία εκκρεμότητα να τακτοποιήσει ...

"Ανυπομονώ να φύγεις από αυτό το πράγμα που το αποκαλείς δουλειά .. Δεν μου αρέσει καθόλου ..." λέω απαλά

"Τελευταία φορά μικρό ... Τελευταία και τέλος . Την Παρασκευή θα κάνω μια ακόμα δουλειά και θα τους πω πως σταματάω ..Για σένα ...Καλά ?"

"Μόνο καλά ??? Ευχαριστώ ..." Δεν ξέρω με τι δύναμη του το ζήτησα αυτό άλλ χθες όταν είμασταν ξαπλωμένοι και τον ρώτησα μου είπε ακριβώς τα πάντα γι αυτά που κάνει και πραγματικά έπαθα σοκ ... ναρκωτικά ..όπλα ... ξύλο ... τρελαίνομαι να σκέφτομαι πως φεύγει από μένα και πάει σε όλα αυτά τα σκατα ...

Δεν ξέρω πως βρήκα το θάρρος και του το ζήτησα αλλά του είπα ευθέως πως μπορεί να βρει μια δουλειά καλύτερη από αυτά ...

Αφήνοντας ένα φίλι στο μέτωπο μου η πόρτα ακούστηκε σιγάνα ...

Κάνοντας μου νόημα σηκώθηκε εκείνος και άνοιξε ...

Ε ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΎΩ!!! ΚΟΊΤΑ ΘΡΆΣΟΣ !!!

"Τι θες ?" Λέω από το κρεβάτι ενώ σηκώνομαι επάνω καθώς ο Ian και ο Luke κοιτάζονται στα μάτια χωρίς να μιλάνε ...

Βρίσκει τον εαυτό του και ξεκολαει το βλέμμα του από τον Ian εστιάζοντας σε μένα ... ήρεμος ... περίεργα πράγματα

"Συγνωμη ... ήθελα απλά να σου δώσω  αυτό ..." λέει και απλώνει το χέρι του δίνοντας μου ... Μια κάμερα ???

"Τι είναι αυτό και πως τολμάς να ..." με σταματάει πριν ολοκληρώσω όμως ο Ian ...

"Βάλτο να παίξει ρε μικρό ... Δεν βλέπεις τι είναι ?" Παίρνει ξανά το μέρος του... Πώς γίνεται μετά από όλα αυτά εκείνος είναι έτσι ? Χθες όταν τον ρώτησα μου είπε πως η γνωριμία τους με τον Luke ήταν επεισοδιακή καθώς κάποιος τον έδερνε άσχημα όταν ήταν μικρός και ο Luke τον έσωσε ... Μια εβδομάδα ήταν στο νοσοκομείο και εκείνος δεν είχε φύγει από το πλευρό του ενώ ανάγκαζε την μαμά του να τον προσέχει κι όλας ... Ο Ian δεν είχε μάμα... Και γενικά κανέναν αφού όταν τον βρήκε ο Luke ήταν η μέρα που το είχε σκάσει από το ορφανοτροφείο ...  αν σκεφτεί κανείς πόσα έχει περάσει αυτό το παιδί από μικρός είναι αξιοθαύμαστο το ποσό υπέροχος άντρας έχει γίνει ,στα μάτια μου τουλάχιστον ...

ξεφυσωντας πατάω απλά το Play ....

Μπροστά στα έκπληκτα μου μάτια σκηνές που δεν περίμενα ποτέ να δω και λόγια που ποτέ δεν πίστευα ότι θα ακούσω έρχονται να ταράξουν όλη μου την ύπαρξη ... με τρεμάμενα χέρια  και με την κάμερα έτοιμη να πέσει από τα χέρια μου πάνω βήματα προς τα πίσω και κάθομαι στο κρεβάτι ...

Δεν μιλάει κανείς από τους τρεις μας ... βουρκωνω ...

"Εγώ ... Εγώ μικρό πάω να φέρω καφέ" λέει απότομα ο Ian ενώ φοράει τα στεγνά του πλέον ρούχα ... κοιτώντας με στα μάτια παίρνει τα κλειδιά της μηχανής ... μου κλείνει το μάτι ενώ χτυπάει στον ώμο τον Luke και χάνεται στον διάδρομο ...

Θέλω να ουρλιάξω ... επίτηδες έφυγε ... νιώθει για μένα όπως κι εγώ αλλά επέλεξε να φύγει ... επέλεξε να μου δώσει αυτό που χρειάζομαι ... επέλεξε να μην προδώσει αυτή τη φιλία που για εκείνον πάντα σήμαινε πολλά επιδεικνύοντας το κάθε μέρα ...

Πραγματικά τον αγαπάω ...

Ο Luke με πλησιάζει διστακτικά και κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτι ... Ούτε να τον κοιτάξω μπορώ ... Από την μια θέλω να του σπάσω τα μούτρα για όσα πέρασα και από την άλλη στην ιδέα πως δεν με πούλησε ... Δεν έπαιξε μαζί μου ,δεν έφταιγε σε όλο αυτό θέλω απλά να τον αγκαλιάσω ...

"Κοίταξε με μικρή ..." λέει απαλά και σηκώνω το βλέμμα μου με δυσκολία συναντώντας το δικό του ...

"Ήθελα να ξέρεις ... Δεν θα μπω ξανά στην ζωή σου χωρίς να το θέλεις ... Δεν θα σε αγγίξω καν χωρίς να το θες ... άφησε  με μόνο να σε έχω στη ζωή μου ... να σου μιλάω όπως εκείνα τα ατελείωτα βράδια που περνούσαμε αγκαλιά κάνοντας όνειρα για μας ... Όπως εκείνα τα πρωινά που ... Που ξυπνούσα και αντικρύζα τα πανέμορφα αυτά μάτια σου ... άφησε με να υπάρχω στη ζωή σου ..." λέει σιγάνα και τα δάκρυα μου φέρνουν  μπροστά στα μάτια μου κάθε μας στιγμή ..έρχονται για να βγάλουν από μέσα μου τον πόνο ...

Κλείνω για λίγο τα μάτια αλλά το μονο που αντικρύζω πλέον είναι δύο μαύρα μάτια ... κάποτε αντικρύζα δύο γκριζοπρασινα μα τώρα ...

Ξεσπαω ... ξεσπαω γιατί μόλις κατάλαβα ότι ο Ian για μένα σημαίνει πολλά ... τόσα πολλά που ξεπερνάνε τα οποία συναισθήματα έχω για τον Luke ... τρομάζω και μόνο στην ιδέα πως ενώ τον Luke ξέρω ότι τον αγαπάω πλέον δεν μπορώ να είμαι μαζί του ...

Ίσως φταίει το γεγονός πως πληγώθηκα υπερβολικά πολύ ... Ίσως φταίει το ότι ... Ότι βλέπω πλέον δύο μαύρα ... ΜΑΎΡΑ ΜΆΤΙΑ !!!

Σηκώνομαι επάνω και πηγαίνω προς το παράθυρο ... κοιτάζω κάτω μόνο και μόνο για να τον αντικρύσω να καπνίζει ενω ακουμπάει πάνω στη μηχανή με κατεβασμένο κεφάλι ... καφές και μαλακιες ...

"Δεν μπορώ Luke ... Δεν μπορω ..." λέω χωρίς να πάρω λεπτό τα μάτια μου πάνω από τον Ian ...φαίνεται  τόσο μελαγχολικός ... τόσο μόνος ... το μόνο που θέλω είναι απλά να κατέβω και να τον πάρω αγκαλιά ...

Αισθάνομαι δύο χέρια να τυλίγονται γύρω μου ...

"Τον αγαπάς έτσι ?" Ψιθυρίζει στο αυτό μου και από την φωνή του καταλαβαίνω πως οι λέξεις βγήκανε με το ζόρι από μέσα του...

"Ξέρεις μικρή ... ήρθα με άλλα σχέδια εδώ σήμερα αλλά ... Αλλά αυτός ο άντρας που βλέπεις εκεί κάτω ... Είναι το πιο πονεμένο παιδί που γνώρισα ποτέ μου ... του αξίζει η αγάπη σου ... Εγώ να ξέρεις όμως θα ειμαι εδώ ... ξέρω πως μ'αγαπάς ..το νιώθω ... Όπως ξέρω ότι αγαπάς κι εκείνον ... Ίσως περισσότερο ... Δεν θα σου πω ψέματα με πονάει ... Αλλά είναι πάνω από τις δυνάμεις μου πλέον ... Και τώρα .." λέει και κάνει στην άκρη τα μαλλιά μου ενώ  αφήνει ένα φίλι επάνω στο λαιμό μου
"Και τώρα πρέπει να πω δυο λογάκια με το παλιοφιλο μου ... του οφείλω μια συγνωμη "

Το να τον ακούω να βγάζει από τα χείλη του λόγια σαν κι αυτά είναι για μένα μαχαίρι στην καρδιά μου ... πίστευα πως θα νευριάσει .... θα φωνάξει ... Αλλά εκείνος μου απέδειξε γιατί αξίζει να τον έχω στη ζωή μου ...

"Σ'ευχαριστώ..." ψελιζω και γελαει ... ξέρω πως δεν το κάνει με χαρά αλλά προσπαθεί ...

"Και μόνο που είσαι εσύ ευτυχισμένη μου φτάνει ..." απομακρύνεται από πίσω μου και σε λίγα δευτερόλεπτα ακούω την πόρτα να κλείνει ... κολλημένη στο τζαμί τον βλέπω να βγαίνει προς τα έξω με προορισμό τον Ian ...

Δεν ξέρω τι λένε ... Και ούτε με νοιάζει γιατί αυτό είναι κάτι που αφορά εκείνους και πραγματικά στην δική τους σχέση πλέον  ειμαι πολύ λίγη για να πάρω θέση ...

Λίγα λεπτά αργότερα και ενώ ανταλλάσσουν μια αγκαλιά ο Luke φεύγει ενώ ο Ian σηκώνει το κεφάλι προς τα πάνω κλειδωνοντας την μάτια του στη δική μου ...

Μου κλείνει το μάτι και του χαμογελάω ενώ τον βλέπω να μπαίνει μεσα στην είσοδο ...