Be aware of κεφάλαιο 27

Πόση τρέλα χωράει μέσα στο μυαλό δυο ερωτευμένων ?αρκετή για να μην την καταλάβει ποτέ κανείς ..."

Αισθάνομαι το κορμί του κολλημένο πάνω στο δικό  μου και πλημμύριζω χαρά ... χθες κόντεψα να πεθάνω από το άγχος και σήμερα είναι εδώ ... με αγκαλιάζει και κοιμάται ... τα χερια του ζεστά τυλίγουν το κορμί μου ενώ τα δάχτυλα του καταλήγουν να αγγίζουν την κοιλιά μου ...

Δεν χρειάζεται να γυρίσω ...Δεν χρειάζεται να κουνηθώ καν για να χαλάσω την μαγεία ... κάποτε μου είχε πει πως είναι η τελευταία φορά που με φιλάει ...Που με αγγίζει...

Πόσες τελευταίες φορές αθετησαμε μεταξύ μας ... πόσα αισθήματα προσπαθήσαμε να κρύψουμε μέσα μας χωρίς να τα καταφέρουμε ...

Αυτό που έχει σημασία είναι πως αυτή η στιγμή είναι δική μας ... Και κανένας δεν μπορεί να μας την πάρει ...

Τον νιώθω να με σφίγγει και η ανάσα του χτυπάει τον λαιμό πιο γρήγορα ...

Τρίβεται επάνω μου ενώ με τραβάει πιο κοντά του προκαλώντας μου άμεση αναστάτωση ... τα χέρια του ανεβαίνουν καταλήγοντας στο στήθος μου που πλέον κλείνει απαλά μέσα στα χέρια του ... ανασαίνει στο λαιμό μου ...

"Μυρίζεις ... μυρίζεις εσύ ..." λέει μετά απο λίγο

"Κρίμα ..." του λέω σιγάνα ...

"Γιατί κρίμα μικρό ?" Απαντάει αμέσως περίεργος

"Γιατί ήθελα να μυρίζω ...εσύ ..." με γυρίζει απότομα και ενώ με κοιτάζει πονηρά αρχίζει να φιλάει τον λαιμό μου ... βγάζει την γλώσσα του έξω ενώ κατεβαίνει χαμηλά γλυφωντας το κενό ανάμεσα στα στήθη μου ...

"Εισαι τρελός έτσι ?" Του λέω και σηκώνει το βλέμμα ενώ βρίσκεται ήδη υπερβολικά χαμηλά ...

Δαγκώνει την κοιλιά μου  ...

"Εσύ ήθελες να μυρίζεις εγώ ...Και μου λες πως είμαι τρελός που κάνω το όνειρο σου πραγματικότητα ?"

Γελάμε και οι δυο σαν μικρά παιδιά ...

Το πράγμα σοβαρευει όμως όταν αισθάνομαι τα δάχτυλα του να χαϊδεύουν απαλά την περιοχή μου ... Η αναπνοή μου γίνεται πιο γρήγορη και αυτός φαίνεται να απολαμβάνει κάθε στιγμή αφού δεν εχει σταματήσει να χαζογελαει ...

"Για να δούμε τι έχουμε εδώ ..."λέει και ανοίγει απαλά τα πόδια μου ...

Κοκκινίζω από ντροπή όταν κατεβαίνει ολόκληρος χαμηλά και αισθάνομαι την γλώσσα του να ακουμπάει απαλά τα 'χείλη' μου ...

Αναστενάζω ...

"Ian ?" Λέω σιγάνα

"Σςςςς ...άφησε με ..."

Μαζί με την γλώσσα ξεκινάει να βάζει στο παιχνίδι και τα δάχτυλα του ενώ εγώ πλέον βρίσκομαι σε μια απερίγραπτη κατάσταση ... φουντωνω και νιώθω να ζεσταίνομαι υπερβολικά ...

Πιέζει την κλειτορίδα μου με την γλώσσα ενώ εισχωρεί μέσα μου ένα δάχτυλο και κάνοντας απαλές κυκλικές κινήσεις το τρέμουλο δεν αργει να έρθει ...

Σταματάει ότι κάνει ... με την ένταση στο ζενίθ ανεβαίνει επάνω μου

Κρατώντας τα πόδια μου ελαφρος ανοιχτά παίρνει θέση ενώ αισθάνομαι το μόριο του να ακουμπάει την περιοχή μου χωρίς να κάνει κατι καταπάνω ...

"Δεν θα έχανα αυτή την αίσθηση για τίποτα στο κόσμο ..." λέει και ενώ μπαίνει μέσα μου τελειώνω κατευθείαν χωρίς καν να χρειαστεί να κουνηθεί παραπάνω ...

Γίνομαι δικιά του ξανά ... Μόνο δικιά του ...

Λιώνω σαν ένα ξεχασμένο κερί απευθείας στα χέρια του ...

Αναστενάζει με την σειρά του όταν νιώθει τα υγρά μου να τυλίγουν κάθε σπιθαμή του μορίου του ...

" Ποτέ ..." λέει ενώ σκύβει και με φιλάει ... Πριν καν ρωτήσω όμως συνεχίζει ..

"Ποτέ δεν θα αγαπήσω έτσι στη ζωή μου ..." λέει και πλέον μου κάνει έρωτα αλλά εγώ κλαίω ... κλαίω γιατί η συναισθηματική μου φορτιση μόλις έφτασε στα ύψη ... 

Κλαίω γιατί φοβάμαι ...  φοβάμαι πως μια μέρα θα ξυπνήσω και όλα θα είναι ένα όνειρο ... Πώς θα βρίσκομαι στο παλιό μου κρεβάτι με την μάνα μου να μου φώναζε ο ενώ εκείνος δεν θα υπάρχει για να δίνει πνοή στη ζωή μου ...

Με κλαμματα στα μάτια τον κοιτάζω ενώ εκείνος ωθώντας μέσα μου τον εαυτό του φιλάει ένα ένα κάθε δάκρυ που πέφτει ...

"Τελευταία φορά που βλέπω αυτά τα μάτια να κλαίνε ..." λέει και ειλικρινά ελπίζω να μην αθετησουμε ακόμα μια
'Τελευταία μας φορά '

Η κίνηση του απαλή ... ήρεμη ... μπαινοβγαίνει μέσα μου ενώ αισθάνομαι κάθε φλέβα του στον κόλπο μου  ... Είναι τόσο περίεργη η αίσθηση και συνάμα απολαυστική ..

Τελειώνω ξανά και ενώ όλη η πράξη γίνεται απίστευτα τρυφερά οι συσπάσεις του κορμιού μου ειναι τόσο έντονες που πρώτη φορά τον ακούω να βγάζει μικρές κραυγές ... σταματάει και καταλαβαίνω πως θέλει να με νιώσει ...

Βγαίνει από μέσα μου λίγα δευτερόλεπτα μετά τελειώνοντας με την σειρά του πάνω μου ...

Πέφτει δίπλα μου και με σκουπίζει με το σεντόνι .. το πετάει κάτω και με τραβάει στην αγκαλιά του ... παρατηρώ ένα ένα τα τατουάζ του ενώ τον χαϊδεύω ...

"Μου αρέσουν...." λέω ενώ χαϊδεύω ένα φτερό πάνω από δεξι του στήθος ...

"Αλήθεια ?πολλοί τα βρίσκουν αποκρουστικά ξέρεις .."

"Μην με βάζεις μέσα στους πολλούς ..." του λέω και με σηκώνει ανεβάζοντας με πάνω του ...

"Έχω μια ιδέα ..." λέει με τον ενθουσιασμό ζωγραφισμένο τόσο έντονα στο πρόσωπο του που με κάνει και τρομάζω ...

"Όπως ?" Ρωτάω αμέσως

"Έλα .. σήκω πριν το μετανιώσω και ...ξέρεις τι θα ακολουθήσει .." λέει ενώ αισθάνομαι το μόριο του να σκληραίνει ξανά από κάτω μου ...

Γελώντας αφήνω την περιέργεια μου να νικήσει και σηκώνομαι ..

"Ντύσου μικρό ... θα σε πάω κάπου "λεει ενώ σηκώνεται οι εκείνος βάζοντας τα ρούχα του ...

"Που θα πάμε ?" Τον ρωτάω αλλά δεν απαντάει ... γελάει και συνεχίζει

Πετάω επάνω μου μια μπλούζα κι ένα σορτς και παίρνουμε τα πράγματα μας κατεβαίνοντας κάτω ...

Μου δίνει το κράνος ενώ ξεφυσαω ...

"Μην λέμε πάλι τα ίδια ... άντε άντε !!" Λεει ανυπόμονος και φοράω το αναθεματισμένο κράνος που μου στερεί την ελευθερία ... Δεν καταλαβαίνει πως εγώ το φοράω αλλά εκείνος ... εκείνος είναι απροστάτευτος ...

Ανεβαίνω επάνω και ξεκινάει με τέρμα τα γκάζια ... αναρωτιέμαι τι έχει μέσα στο κεφάλι του όταν μετά από 10 λεπτά περίπου όλες μου οι απορίες λύνονται ...

"The Lords Tattoo studio "

Βλέπω την μεγάλη ταμπέλα μπροστά μου ενώ έξω από το κτήριο κάθονται στόμα γεμάτα τατουάζ και σκουλαρίκια ...

Αν ζούσα ακόμα στο Λονδίνο και μόνο που βρίσκομαι εδώ η μάνα μου θα με σκότωνε αλλά ... Guess what !! Δεν βρίσκομαι εκεί !!!

Κατεβαίνουμε και βγάζω το κράνος τοποθετώντας το πάνω στη μηχανή ..εκείνος απλώνει το χέρι τραβώντας με προς τα μέσα ...

Στην υποδοχή κάθεται ένας τύπος γύρω στα 30 κατάμαυρος ειλικρινά από το πολύ μελάνι ...

Χαμογελάει μόλις τον βλέπει ενώ βγαίνει από τον πάγκο ανταλλάσσοντας μαζί του μια ανδρική αγκαλιά .

"Από δω ο Kaleb μικρό ... "
Λέει και απλώνω το χέρι

"Lilith .." λέω σιγάνα

"Πήγαινε μαζί του όσο εγώ θα ειμαι στο διπλανό δωμάτιο ...  ήρθε η ώρα να κάνεις το πρώτο σου τατουάζ μικρό " λεει ενώ περνάει το χέρι του στον ώμο μου και με τραβαει κοντα του φιλώντας τα μαλλιά μου ...

Σοκαρομαι...

"Είσαι τρελός παιδί μου ? Κι αν πονέσω ?και τι θα κάνω ?Κι εσύ που θα είσαι ? " γελάει

"Μια μια τις ερωτήσεις ... λοιπόν εγώ θα είμαι δίπλα κάνοντας ένα ακόμα τατουάζ .. κι εσυ εσύ είσαι σε καλά χέρια ... πήγαινε θα σου εξηγήσει τα πάντα" Ο τύπος απέναντι μας Κοίταει τον Ian και του κλείνει το μάτι ενώ εγώ φοβάμαι ... θα τον σκοτώσω !!! Και τι διάολο να κάνω δηλαδή ?

Αφηνωντας ένα φίλι στα χείλη μου γυρίζει προς την αντίθετη κατεύθυνση αφήνοντας με μόνη με τον άνθρωπο της ζούγκλας ... Μια ομορφιά !!!

"Μην φοβάσαι .. σε έφερε στον ειδικό .. Όσο για το σχέδιο σκέψου κάτι το οποίο πάντα θα υπάρχει το κορμι σου ... Κάτι που για σένα σημαίνει πολλά ... Κάτι που ποτέ δεν θα ήθελες να βγάλεις .. άπαξ και γίνει δεν υπάρχει γυρισμός ..Είσαι έτοιμη ?"

Αναστενάζω ενώ προσπαθώ να επεξεργαστώ ότι μου λέει ...

Κάτι που σημαίνει πολλά ..
Που θα υπάρχει για πάντα στο κορμί μου ...
Που δεν θα βγει ποτέ ...

Βουρκωνω όταν συνειδητοποιώ ακριβώς τι θέλω...

"Ποιο έτοιμη από ποτέ !" Λέω με σηκωμένο το κεφάλι ενώ τον ακολουθώ προς το μικρό δωμάτιο ...