Deadly sins 9ο κεφάλαιο

Αν φοβάσαι...Τότε εσυ φταις ...
Αν αρνείσαι....πάλι φταις ...
Αν πονάς...φταις...
Πρόσεχε όμως... Γιατί αν δεν φοβάσαι πλέον...Και αν σταματήσεις την άρνηση μέσα σου ... Ο πόνος ίσως γίνει μόνιμος...Γιατι ίσως...Ίσως και να είναι αργά...."

Ανοίγω τα μάτια και κοιτάζω το παράθυρο... απόγευμα... ΧΡΙΣΤΈ ΜΟΥ μας πήρε ο ύπνος!!! Σκουνταω απαλά τον Σταύρο δίπλα μου και ανοίγει τα μάτια...

Σταύρος:"μμμμμ είναι ωραία... Μην με ξυπνάς.."

Sky :"παιδι μου απόγευμα πιάσαμε!!"

Σταύρος:"ε και?? Ενα μήνα έλειπα μου αξίζει πιστεύω!!.. εξάλλου ο Άγγελος είπε πως θα είναι όλη μέρα στο.. στο γραφείο... κατάλαβες τέλος πάντων..
Οπότε...." λέει πονηρά...

Sky :"οπότε σήκω!!!! Θα φτιάξω κάτι να τσιμπήσουμε πεινάω σαν λύκος!!'

Εκείνος αρχίζει και με γάργαλαει..Δεν λέω άλλαξε αλλά από την ώρα που γύρισε είναι ακόμα πιο καλός...

Sky :"σταματά πια χαχχαχα Μη!!! Χαχαχα " γελάω με τη ψυχή και το απολαμβάνω..

Εκείνος σταματάει.. σηκώνομαι από το κρεβάτι και ντύνομαι..

Σταύρος:"ξέρεις... καταβάθος χάρηκα που δεν έγινε τίποτα μεταξύ σας "
Λέει και παγώνω... τι είναι πάλι αυτό??

Σταύρος:"Ιόλη?? " λεει και στο άκουσμα του ονόματος μου τρέμουλο με πιάνει...
"Σκέφτομαι να μιλήσω στον Άγγελο..να σταματήσω αυτή τη κατάσταση..."

Sky :"Πρέπει να είσαι τρελός... εξάλλου σε διαβεβαιώνω πως δεν θα με αγγίξει... Εκτός αυτού... τι σε έπιασε??"

Σταύρος:"τίποτα... απλά έναν μήνα τώρα κατάλαβα πως..πως μου έλειψες και θέλω να σε χορτάσω..."

Χαμογελάω ελαφρά και ντύνομαι..

Sky :"Δεν με βλέπω να πηγαίνω πουθενά... θα με χορτάσεις..." λέω και πηγαίνω στην πόρτα..
"ΣΕ λίγο έλα... Μην κοιμηθείς!!!"

Βγαίνω και τον ακούω να γελάει...

Κατεβαίνω στη κουζίνα αλλά ένα χέρι τυλίγεται στο λαιμό μου και ένα άλλο στο στόμα μου .... κρύος ιδρώτας με λούζει ξαφνικά...

Άγγελος:"πέρασες καλά??" Λέει ψιθυριστά...
Κουνιέμαι αλλά με κρατάει καλά...

Βγάζει το χέρι του από το στόμα μου...
Αγγίζει τα χείλη μου με τον αντίχειρα του...
Άγγελος:"αν ... λέω αν ... Αυτά τα χείλη τον αγγιξανε... θεώρησε τον εαυτό σου νεκρο απόψε..." λέει και με παρατάει ... πηγαίνει και κάθεται σαν κύριος στη κουζίνα...

Πιάνω το λαιμό μου και ακούω την πόρτα από πάνω που ανοίγει...

Μπαίνω όπως όπως κι εγώ στη κουζίνα...  Ο Άγγελος με στραβοκοιταει ...γυρίζω και βγάζω απλά τις κατσαρόλες...
Ο Σταύρος χαρούμενος από τις σκάλες φωνάζει...ΌΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ...

Σταύρος:"έρχομαι!!!! Και όταν θα σε πιάσω θα ...."σταματάει όταν βλέπει τον Άγγελο ...
"Τι κάνεις εσύ εδώ?? Δεν θα ήσουν στο γραφείο??"

Άγγελος:"ξέχασα κάτι χαρτιά... βλέπω αδερφέ το γλεντησες ακομα δεν ήρθες...."

Σταύρος:"εμ ναι ... Δεν έπρεπε??ΈΝΑ μήνα έλειπα.."

Άγγελος:"και τόσες πουτανες εκεί δεν βρήκες καμία και έπεσες σαν σκυλί που σέρνει σε αυτήν εδώ??"

Σταύρος:"σταματά πια ΓΑΜΩ!!!"

Άγγελος:"ψέματα λέω??"

Ο Σταύρος με πλησιάζει.. με πιάνει από πίσω και με φιλάει στο λαιμό... γυρίζει το κεφάλι μου απότομα και... Και μόλις υπέγραψε την θανατική μου καταδίκη... Ένα φιλι στα χείλη... Αυτό το φίλι μόλις με σκότωσε... Α ρε Σταύρο ΓΑΜΩ...

Σταύρος:"βλέπεις?? Καμία πουτανα ποτέ δεν θα είναι σαν κι αυτή... Α σε που αν κρίνω από γκχμ ... Δεν την λες και πουτανα πλέον... ξέρεις όταν είπες πως δεν την αγγιξες δεν σε πίστεψα... Αλλά όταν την πήδηξα το κατάλαβα...ξέρεις..."
ντάξει ξέρω πως μπροστά του μιλάει Αλλιώς αλλά... Ίσως υπερβάλλει λίγο..Και ίσως λέω ίσως... ΤΙ ΔΙΆΟΛΟ ΣΚΈΦΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΕΙ ΌΛΑ ΑΥΤΆ?????? ΕΊΜΑΙ ΝΕΚΡΉ....ΠΙΟ ΝΕΚΡΉ ΔΕΝ ΠΆΕΙ...

Ο Άγγελος έχει γίνει σαν τη ντομάτα..και φυσικα όχι από ντροπή... νιώθω τα μάτια του πάνω μου να με καίνε...

Άγγελος:"ωραία λοιπόν.. Σήμερα θα την πάρω εγώ... Για να δούμε αν θυμηθει τις παλιές καλές εποχές... επιλογή μου ήταν αδερφέ...επιλογή μου .. Και μόλις άλλαξα γνώμη.." λέει ήρεμα αλλά η ένταση στη φωνή του μαρτυράει ένα και μόνο πράγμα...
Τον θάνατο....

Σταύρος:"μπααα λέω λίγο να ξεδωσω... "

Άγγελος:"ΕΊΠΑ Κάτι!!! Όσο γι αυτό θα σου φέρω άλλη για σήμερα.. Η ακόμα καλύτερα θα σε στείλω εγώ σε μια .." Να στείλει?? Να φύγει από το σπίτι??ΌΧΙ ΌΧΙ ΌΧΙ...ΠΕΣ ΌΧΙ!!!!ΔΕΝ ΜΈΝΩ ΜΌΝΗ ΜΑΖΊ ΤΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΠΆΡΕΙ Ο ΔΙΆΟΛΟΣ...

Σταύρος:"Δεν θέλω ευχαριστώ..!"
ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ !!!! ΘΑ ΖΉΣΩ ΑΚΌΜΑ ΜΙΑ ΜΈΡΑ!!!!

Άγγελος:"πολύ φοβάμαι πως δεν έχεις επιλογές... Η θα πας ..Η θα κάτσεις εδώ να με ακούς να την πηδάω... Και ένας μήνας είναι ξέρεις... Πόσο να αντέξω..."

Σταύρος:"πωωωωω εντάξει ΚΈΡΔΙΣΕΣ..!!σταματά να μου τα πριζεις τώρα!!"

Γιατί ρε Σταύρο.... γιατι ρε αγόρι μου ??

Πάνω έλεγες πως χάρηκες που δεν με αγγίξε .. τι διάολο τώρα...

Άγγελος:"ωραία λοιπόν... φεύγω .. θα στείλω το αμάξι να σε πάρει αργότερα γιατί πρέπει να κανονίσουμε και κάποια θέματα ... προέκυψε λάθος σε ένα φορτίο... " σηκωνεται και με πλησιάζει... σκύβει και ψιθυρίζει ...

Άγγελος:"Δεν μπορείς να σωθείς..." λέει και χαμογελώντας αφήνει ένα χαστούκι στο κωλο μου και φεύγει...

Σταύρος:"sorry ρε μωρό... Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.."

Σκατα στα μούτρα σου ηλίθιε!!!! ΝΑ του πας επιτέλους κόντρα αυτό να έκανες!! Όχι να με στείλεις στην κρεμάλα...κανεις τη μαλάκια σου και τώρα..ειλικρινά φοβάμαι...

Sky :"θα ειμαι καλά..." του λέω αλλά μέσα μου ψάχνω ήδη τρόπο διαφυγής... πάντα είναι ξεκλείδωτα..θα φύγω.. Αυτό θα κάνω..Καλύτερα στο δρόμο παρά νεκρή...

Σταύρος:"ξέρεις δεν πεινάω πολύ... σε πειράζει να .."

Sky:"ούτε εγώ... Και δεν με πειράζει.. θα είμαι στο δωμάτιο μου ..."λέω και ανεβαίνω επάνω...

Μα πως ... Πριν λίγα λεπτά είμασταν μια χαρά... Και τώρα.. τι διάολο.  Τον φοβάται πραγματικά?? Πώς έκανε έτσι πίσω... πφφφ θα περιμένω... Μόλις έρθει το αμάξι και τον πάρει θα έχω χρόνο μέχρι να έρθει ο Άγγελος σπίτι... μαζεύω δύο ρούχα και δρόμο!!!

Κοιτάζω την ώρα στο κομοδίνο... 10 το βράδυ..Είμαι κλεισμένη εδώ μέσα 5 ώρες... πηγαίνω πέρα δώθε.... ξαφνικά η πόρτα χτυπάει...
Ανοίγει και ο Σταύρος μπαίνει μέσα..

Σταύρος:"φεύγω μικρή... να... "

Sky:"ξέρω ξέρω... να προσέχω.." του λέω και με πλησιάζει.. κάνει να με φιλήσει αλλά τραβιεμαι .. Δεν θέλω...

Εκείνος φανερά απογοητευμένος φεύγει... ας πρόσεχε.. με έδωσε στεγνά ΓΑΜΩΤΟ!!!!

Βγάζω τη μαξιλαροθηκη ... ανοίγω τη ντουλάπα και βγάζω απλά λίγα ρούχα... τα πετάω μέσα και κατεβαίνω τη σκάλα γρήγορα... κοιτάζω έξω από το παράθυρο..το τζιπάκι βάζει μπρος και φεύγει... Αυτό είναι... Η τώρα η ποτέ...

Παίρνω μια μεγάλη ανάσα... πιάνω το χερούλι... ανοίγω τη πόρτα αλλά δεν προλαβαίνω να κάνω βήμα έξω...

Η αίσθηση του χεριού του επάνω στο στόμα μου στέλνει κύματα φόβου σε όλο το κορμί μου ...

Άγγελος:"πας κάπου??" Τρέμω.... τρέμω σαν το ψαρι...

Η φωνή του κάνει την καρδιά μου να χάνει ένα χτύπο... ψυχρή και θυμωμένη ταυτόχρονα...

Αισθάνομαι το σώμα μου στον αέρα...με τραβάει και κλείνει τη πόρτα.....