Deadly sins 15ο κεφάλαιο

Άγγελος pov 1 μήνα μετά...

Πετάω το γαμημένο το ποτήρι στον τοίχο... γίνεται θρύψαλα σαν τη ψυχή μου ... ανοίγω το συρτάρι και βγάζω έξω τις φωτογραφίες... Τις κοιτάζω κάθε μέρα...

Το κορίτσι μου ... Η γυναίκα που με έκανε να πιστέψω ξανά στην πουτανα την αγάπη.. γυμνή... να πηδιέται με δύο μαλακές...

Θυμάμαι... θυμάμαι εκείνη τη μέρα... της είπα θα γυρίσω... της είπα θα την πάω βόλτα.. Ο μαλακά ήθελα τόσο πολύ να της πω τα πάντα αλλά... μπήκα στο αυτοκίνητο και είδα το φάκελο στο κάθισμα....

"Αυτά κάνει όταν λείπεις..." έλεγε ο φάκελος...

ΘΕΕ μου ...απλά.. έσβησα... πέθανα...

Γύρισα σπίτι αλλά δεν την βρήκα πουθενά... τα ρούχα της έλειπαν... τα πάντα... Δεν είχα από εκείνη τίποτα πλέον... Σαν να ήταν ένα φάντασμα...εξαφανίστηκε...

Αρπάζω το μπουκάλι και κατεβάζω το υπόλοιπο που έχει μέσα...

Θα την σκοτώσω... θα την βρω ...Και Αυτή τη φορά δεν θα διστασω να πατήσω την γαμημένη τη σκανδάλη...

Sky pov

Ανοίγω τα μάτια... Ακόμα βρίσκομαι σε αυτό το κρύο δωμάτιο... γυμνή... Έχω χάσει πλέον τις μέρες...

Η αίσθηση του εμετου ερχεται...σηκωνομαι επανω οπως οπως αφου ποναω παντου και πηγαιμω αε μια γωνια αυτού του γαμημένου δωματίου και βγάζω ότι έχω μέσα μου  .. σίγουρα είναι από τη πείνα... Δεν θυμάμαι ποτέ έφαγα τελευταία φορά...

Το μόνο που θυμάμαι είναι αυτά τα χέρια...χέρια  διαφόρων να με αγγίζουν παντού... Και το κυριότερο... Τον Σταύρο... Που όσο και να  παρακαλώ... κάθε μέρα τώρα μου χαρίζει απλόχερα τον πόνο...

Με ναρκωνει... με βιάζει... Και το χειρότερο από όλα είναι πως πολλές φορές δεν το κάνει μόνος...

Η πόρτα ανοίγει και πετάγομαι από τον τοίχο που στηριζομουν ...

Εκείνος μπαίνει μέσα...

Κρατάει... κρατάει μια ζώνη... θεε μου .. Όχι πάλι...Δεν αντέχω...

Με πλησιάζει και τρομαγμένη προσπαθώ να κρυφτώ με τα χέρια μου αλλά δεν υπάρχει σωτηρία...

Το πρώτο χτύπημα έρχεται στην γυμνή μου σάρκα... το κόκκινο σημάδι επάνω μου τσούζει... κλαίω... Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να κλαίω... Ότι και να πω δεν έχει σημασία πλέον...

Ένα δεύτερο χτύπημα επάνω στα χέρια μου που έχω στο πρόσωπο μου έρχεται και ουρλιάζω...

Πέφτω κάτω και με χτυπάει ξανά.. Η ζωνη πλέον έγινε προέκταση του χεριού του ...

Τον βλέπω να φεύγει για λίγο... βγαζει ένα σακουλάκι από τη τσέπη του ...

Όχι πάλι... Δεν αντέχω...



Ετοιμάζει αυτό τη μαλάκια που μου δίνει συνέχεια...

Ξαπλωμένη στο βρώμικο πάτωμα προσπαθώ να συρθω αλλά δεν κάνω βήμα από το πόνο...

Σταύρος:"γαμημένη πουτανα .... Δεν γλιτώνεις..." έρχεται και μου καρφώνει τη σύριγγα ακριβώς στο λαιμό... το υγρό κυλάει μέσα και καίγομαι... ιδρώνω...

Πιάνει τα μαλλιά μου και με τραβάει... με πετάει μπρούμυτα στο κρεβάτι... το μούδιασμα ξεκινάει... Αυτό όμως δεν σημαίνει πως φεύγει ο πόνος... νιώθω τα πάντα... Και το ξέρει...

Ακούω τα κουμπιά από το παντελόνι του να ανοίγουν... Ένα δυνατό ραπισμα με τη φωνή στη πλάτη κάνει τα δάκρυα μου που πλέον ειναι βουβα να κυλάνε πιο γρήγορα...

Ανοίγει τα μπούτια μου ... φτύνει και μπαίνει μέσα μου βίαια... Σαν κτήνος ξεσκίζει το σώμα μου αλλά και τη ψυχή μου ... Ένα γαμημένο γιατί...Αυτό το γιατί είναι που τρώει λίγο λίγο τα μέσα μου ... 

Αυξάνει την ένταση του ενώ τραβάει με το ένα χέρι τα μαλλιά μου και με το άλλο κρατάει τη μέση μου ... κουνιέται δυνατά... Ένα τσούξιμο μέσα μου συνοδευόμενο από έντονο πόνο χαμηλά στην κοιλιά έρχεται να με διαλύσει.... Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.. το κορμί μου αντιδράει στον πόνο και τρέμει ολόκληρο...

Σταματάει απότομα... αφήνει τα μαλλιά μου...Και βγαίνει...

Σταύρος:"τι στο γαμηδι είναι αυτό???"
Λέει και  δεν καταλαβαίνω...

"ΑΊΜΑΤΑ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΆ!!!!" Τον ακούω να ουρλιάζει αλλά εγώ δεν μπορώ να κουνηθώ...

Βάζει γρήγορα τα ρούχα του και με παρατάει έτσι... μπρούμυτα σε ένα γαμωκρεβατο... να αιμοραγω χωρίς να ξέρω το γιατί.. να μην μπορώ να κουνήσω κανένα άκρο μου ... προσπαθώ όμως... Πρέπει να το κάνω.. βάζω όλη μου την δύναμη και με μια δυνατή κραυγή καταφέρνω αλλά να γυρίσω το σώμα μου...



Βρίσκομαι πλέον ξαπλωμένη... νεκρή... Χωρίς να μπορώ να κάνω πολλά...

Προσπαθώ να ψελισω λέξεις αλλά δεν βγαίνει εύκολα φωνή... Η δονηση του κορμιού μου και ο πόνος μεγαλώνει... αισθάνομαι τον κόλπο μου να τρέμει εσωτερικά...υγρά νιώθω να κυλάνε...

Τα μάτια μου κλείνουν... Η ψυχή μου ουρλιάζει αλλά το κορμί δεν υπακούει....

Και έτσι απλά... τυλιγομαι στο βαθύ σκοτάδι...

Σταύρος pov

Βγαίνω τρομοκρατημένος έξω και κοιτάζω τα αίματα στα χέρια μου ... τι διάολο συνέβη ρε πουστη ...

Όλα ήταν μια χαρά...

Για μια στιγμή μέσα μου αισθάνομαι θλίψη... τα λόγια της βασιας όμως στο κεφάλι μου με γαμανε καθημερινά...

"Ένα παιχνιδάκι ήσουν για εκείνη... πάντα τον Άγγελο ήθελε κατάλαβε το ..εκείνος είναι εξάλλου πάντα πρώτος...Δεν βαρέθηκες να έρχεσαι δεύτερος πια ??"

Πιάνω το κεφάλι μου και ουρλιάζω... πέφτω κάτω...  σηκώνω το τηλέφωνο και καλώ... Μόνο αυτό μπορώ να κάνω τώρα... Δεν σκοπεύω να την αφήσω ακόμα... θα πονέσει κι άλλο... Πολύ.. Και την χρειάζομαι ακόμα ζωντανή...

Βάσια pov

Χαϊδεύω απαλά την κοιλιά μου και κοιτάζω έξω από το παράθυρο... θα τον κάνω να φτύσει αίμα... να πληρώσει που τόλμησε και με πέταξε έξω εκείνη τη μέρα...

Και όλα αυτά τα χρωστάω στον Σταύρο... αν δεν με έβρισκε τίποτα δεν θα γινόταν...

Πληγωμένος και προδομένος.. τέλειος συνδυασμός για να διαχειριστώ... Δεν μπορώ όμως..Είμαι τόσο μα τόσο ανυπόμονη... Όλα στην ώρα τους ... Όλα.. Όλοι θα πληρώσουν...

Κι εκείνος πιο πολύ από όλους!!!!