Deadly sins 6ο κεφάλαιο

Ανοίγω τα μάτια μου ... κοιτάζω το ρολόι στο κομοδίνο μου και βλέπω πως η ώρα είναι 4 τα ξημερώματα... σηκώνομαι και πηγαίνω στο μπάνιο..Ρίχνω λίγο νερό επάνω στο πρόσωπο μου και κοιταζομαι στο καθρέφτη... μελανιές σε όλο το λαιμό...Κάτω από το στήθος άλλη μια μεγάλη από το πέσιμο... σκύβω για να δω τις κοκκινιλες από τις δαγμωματιες του και στα μπούτια μου.... Εικόνες από το ίδρυμα παίρνουν μπροστά από τα μάτια μου ...

Αδυνατώ να καταλάβω... αδυνατώ να νιώσω... Γιατί?? Βγαίνω και ξαπλώνω..

16 χρόνια πριν

Η πόρτα ανοίγει και όλα τα κορίτσια τρομάζουν ... Όλα εκτός από μένα... Εγώ πριν ένα χρόνο επέζησα  από τη φρίκη... μεγαλώνω απότομα... μόνη μου ...

.....:"εσύ!!" Λεει και με δείχνει..
"Έλα μαζί μου!!"

Σηκώνομαι από το κρεβατάκι μου και παίρνω μαζί το μικρό αρκουδάκι που μου έκανε δώρο η μαμά... το ειχα μαζί μου εκείνη τη μέρα... Και πάντα θα το έχω...

Προχωράω και η κακία αυτή κυρία τραβάει τα μαλλιά μου...

Δεν κλαίω όμως... Η μαμά ο μπαμπάς και ο αδερφούλης μου ξέρω πως θα με προστατέψουν...

Με οδηγεί σε ένα μικρό δωμάτιο και με πετάει μέσα... Στα χέρια της κρατάει μια λεπτή βέργα...

.....:"σήμερα έφαγες πιο πολύ!!!"

Λέει και αρχίζει και με χτυπάει με μανία... πονάω παντού..

Ιόλη:"μη κυρία.. μη πονάω!!!"

....:"ΣΚΆΣΕ ΜΠΆΣΤΑΡΔΟ ΣΑΣ ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΌΛΑ!!!"

Ξεσπάει επάνω μου την οργή της και γεμίζω αίματα.. με δερνει ακόμα και στο πρόσωπο...

Μαμά.... ψελιζω και κουλουριαζομαι Στο κρύο πάτωμα κρατώντας το αρκουδάκι μου .... κλαίω..τσιριζω αλλά δεν με βοηθάει κάνεις...Η κακία κυρία έρχεται... παίρνει το αρκουδάκι και με κλωτσαει.... το ξεσκίζει μπροστά μου και μου το πετάει στα μούτρα.... πιάνει το κεφαλάκι μου και το χτυπάει στο τοίχο..... σκοτάδι....

..................

9 χρόνια πριν

Σήμερα μας βγάλανε έξω μετά από ένα μήνα..  Είναι καλοκαίρι μόνο αυτό ξέρω... σε αυτό το ίδρυμα ήρθαμε πρώτη φορά 1 χρονο πριν ... Αλλά μας έχουν σαν φυλακισμένους... Μόνο αν έρθει κάνεις να δει κάποιον για υιοθεσία όλα είναι καλά... βέβαια κάποια παιδιά μαζί τους κι εγώ απλά είμαστε αιώνια κολλημένα... κλείνω τα 15 σε λίγες μέρες... υπομονή 3 χρόνια ακόμα  .. 

Αισθάνομαι υγρή... τα κορίτσια με κυνηγάνε και με βρέχουν... τρέχω κι εγώ... Πρώτη φορά χαίρομαι λιγάκι που παίζω... Μόνο ξύλο  .  Τόσα χρόνια ξύλο  ...

.....:"ΌΛΕΣ ΜΈΣΑ " φωναζει ο φύλακας και μας μαζεύουν... με πλησιάζει

...."Όχι εσύ μικρή.."

Λέει και με χτυπάει απότομα... με τραβάει και ουρλιάζω αλλά τα κορίτσια με κοιτάνε...

Με πετάει σε μια αποθήκη... Ένα χτύπημα στο πρόσωπο με κάνει και δακρύζω  ..

Ξεκουμπωνει το παντελόνι  .  ΌΧΙ ΌΧΙ ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ!!!!

Τα πόδια μου τρέμουν και με αρπαζει βίαια...

....:"ΘΑ ΣΕ ΚΆΝΩ ΓΥΝΑΊΚΑ ΤΏΡΑ ΗΣΎΧΑΣΕ!!" Λεει και μου δίνει μια σφαλιάρα...

Μπαμπά??που είσαι μπαμπά???

Σηκώνει τη στολή του Ιδρύματος και κατεβάζει το εσώρουχο μου ... ουρλιάζω αλλά δεν έρχεται κάνεις...

Ανοίγει τα πόδια μου..Τον κλωτσαω αλλά είναι δυνατός...

Κλείνει το στόμα μου ...νιώθω πίεση.. νιώθω πόνο... νιώθω να πεθαίνω....

Προσπαθώ να φωνάξω να ουρλιάξω... Κάτι... Κάποιος... βοήθεια.....

Με βιάζει.....

Παρρον

Πετάγομαι ιδρωμένη επάνω.... πιάνω το λαιμό μου και δεν βγαίνει φωνή... νιώθω να πνίγομαι... προσπαθώ  να ουρλιάξω   .... καταφέρνω και απελευθέρωνω την οργή μου ... σηκώνομαι από το κρεβάτι και φωναζω και πιο δυνατά μπορώ χωρίς να ξέρω τι κάνω... Γιατί... νιώθω  μόνο τα χέρια του να με πνίγουν... το κορμί μου  να πονάει...

Η πόρτα ανοίγει... Τον βλέπω τρομοκρατημένο μπροστά μου και χωρίς να ξέρω το λόγο...Χωρίς να ξέρω το γιατί... τρέχω απλά και χάνομαι στην αγκαλιά του .... κλαίω... κλαίω για εκείνο το μωρό που έχασε την ψυχούλα του ... κλαίω για εκείνο το κορίτσι που έγινε γυναίκα απότομα... κλαίω για όλες τις φορές που με πόνεσαν..με πλήγωσαν... με εδειραν και με βίασαν...

Άγγελος:"Σςςς τι διάολο έπαθες??" Με ρωτάει και οι λυγμοί μου μεγαλώνουν...

Sky :"Η.. Η Ιόλη πέθανε....εγω  πεθανα..." ψελιζω μόνο και ουρλιάζω αμέσως ξανά...

Ξαφνικά αισθάνομαι τα χέρια του να με τυλίγουν...απαλά.. Όχι βίαια... Όχι απότομα...

Με σηκώνει αγκαλιά και με πηγαίνει στο κρεβάτι... με ξαπλώνει...Δεν μπορώ... σηκώνομαι καθιστή και τύλιγω γύρω μου τα χέρια μου ... ξυνω με μανία το δέρμα μου για να διώξω τους εφιάλτες... ξυνω για να βρω την ψυχή μου μέσα στο σώμα μου ...

Με πιάνει από τα χέρια απότομα...

Άγγελος:"ΚΟΊΤΑ ΜΕ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΆΡΕΙ!!" λεει και σηκώνω το βλέμμα μου ...
"ΣΤΑΜΑΤΆ!!!!ΓΕΜΊΖΕΙΣ ΠΛΗΓΈΣ!!"

Σπάω... κομματιαζομαι ... γεμίζω πληγές λέει... Αλλά ο ίδιος μέσα μου έχει κάνει καινούριες... σκύβω και χωνομαι στα χέρια του ... κουρνιαζω σαν μωρό...

Sky :"μη με πονάς κι εσύ.... " του λέω και τον αισθάνομαι να τσιτωνει στα λόγια μου ...

Τοποθετεί το χέρι του στο πηγούνι μου και με σηκώνει για να τον κοιτάω... με πλησιάζει και με χαϊδεύει απαλά στο μάγουλο....σκουπιζει τα δακρυα μου ...Και .. πλησιάζει αρκετά...



Σκύβει απαλά... ενώνει τα χείλη του στα δικά μου και νιώθω σπίθες να πετάγονται από παντού...

Στη ζωή μου δεν έχω δώσει πραγματικό φίλι ποτέ.... Δεν έμαθα...

Αισθάνομαι τα χείλη του επάνω μου τόσο απαλά.. τόσο όμορφα να κολλάνε στα δικά μου... τόσο γαμημένα απίστευτα τέλεια...

Με ξαπλώνει απαλά προς τα πίσω... έρχεται ήρεμα από πάνω μου χωρίς να διακόψει λεπτό το φιλι ... αισθανομαι  τα δάχτυλα του στο κάτω χείλος μου και εκείνο ανοίγει...

Η γλώσσα του εισχωρεί ψάχνοντας για τη δική μου... Την βρίσκει.. Την αγκαλιάζει... παίζει μαζί της ...

Κατεβάζει απαλά το χέρι του και με χαϊδεύει στην κοιλιά...

Το χέρι του ανεβαίνει και φτάνει στα πλευρά μου αλλά ο πόνος με κάνει και ταραζομαι ... Όπως κι εκείνος...

Σαν να ξυπνάει από λήθαργο πετάγεται από πάνω μου ... κοιτάζει το σώμα μου ...κοιτάζει τη μελανια μου ...

Πηγαινοέρχεται σαν τρελός μέσα στο δωμάτιο και βρίζει... Δεν μιλάω..Δεν μιλάω γιατί πρώτη φορά τον βλέπω έτσι.. Πρώτη φορά τον νιώθω  .. Πρώτη φορά μου χαρίζει τρυφερότητα και ΓΑΜΩ...Πρώτη φορά φιληθηκα... Και.. Και ήταν τόσο γαμημένα όμορφο.. 

Άγγελος:"Εσύ..!!!" Λεει και με δείχνει..
"Εσύ φταις !!"

Συνεχίζει να παραμιλάει... πιάνει το πορτατίφ και το πετάει με δύναμη στη ντουλάπα...σπάει... γυαλιά πετάγονται παντού και πλέον τρέμω ολόκληρη...

Άγγελος:"λάθος!!!! Όλα ένα λάθος!!!"

Φωνάζει... με πλησιάζει και σηκώνει το χέρι του αλλά κρύβω το προσωπο μου περιμένοντας σίγουρα τη σφαλιάρα που θα έρθει... Η οποία δεν έρχεται ποτέ... Μια μπουνιά στο προσκέφαλο του κρεβατιού ακριβώς δίπλα μου με ταρακουνάει ολόκληρη...

Εκείνος ανοίγει την πόρτα και φεύγει...

Δεν μπορώ να κατανοήσω τι έγινε... Ακόμα και με τον ίδιο μου τον εαυτό απόρω...

Αγγίζω τα χείλη μου ...

Νιώθω κρύο... νιώθω μοναξιά... αισθάνομαι σαν ένα τίποτα που απλά αναπνέει...

Έχει δίκιο... Είμαι λάθος.. Ένα ολόκληρο λάθος που απλά έζησε... έζησε για να ζήσει μέσα στους εφιάλτες... Μέσα στη βρωμια αυτού του κόσμου...

Πέφτω και κλαίω στο μαξιλάρι μου....