Be aware of κεφάλαιο 25

Προσπαθείς να ξεγελασεις τον εαυτο σου γεμίζοντας τον με την ελπίδα ότι θα ζήσεις πολλά χρόνια ..  με την ελπίδα πως η ζωή σου θα είναι ονειρεμένη ... Εμείς κάνουμε σχέδια όμως  ο Θεός γελάει..."

Αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο

Με την καρδιά να σφυροκοπαει μέσα στο στήθος του αδιάκοπα αυξάνει την ταχύτητα στην μηχανή με προορισμό το σπίτι του για να πάρει τα απαραίτητα εφόδια .

Φτάνει και ανεβαίνει επάνω γρήγορα και ανοίγει κατευθυνόμενος στο κομοδίνο . Παίρνει το όπλο του και δύο γεμάτους γεμιστηρες ενώ τοποθετεί το μικρό μαχαιρακι του στην θήκη στο παπούτσι . Κοιτάζει για λίγο το δωμάτιο και με μια ανάσα ξεκινάει πάλι .

Ο Paul ήταν ξεκάθαρος στο τηλέφωνο ... Η δουλειά έπρεπε να γίνει σήμερα χωρίς να σηκώνει παραπάνω κουβέντα . Το εμπόρευμα θα έφτανε σε μισή ώρα στην προβλήτα και ο Ian έπρεπε να είναι εκεί για να επιβλέπει κατά την διάρκεια όλη την παράδοση αμέτοχος μεν αλλά με τα μάτια του παντού ...

Τον τελευταίο χρόνο κατάφερε και ανέβηκε στην ιεραρχία ενώ τα νέα ότι θέλει να βγει από την ομάδα δεν άρεσαν σε κανένα μέλος της . Βέβαια ο σεβασμός που είχανε για εκείνον ήταν μεγάλος οπότε το δέχτηκαν θελωντας και μη .

Με τις σκέψεις του να τριγυρίζουν σε εκείνη έφτασε στο μέρος . Πάρκαρε την μηχανή ενώ τα σύννεφα από πάνω απλώνονταν επικριτικά προμηνυωντας την βροχή που θα ερχόταν .

Με το βλέμμα του να τριγυρίζει στο χώρο βλέπει κατευθείαν τους παραταγμενους άντρες να περιμένουν  .

Βγάζει το κράνος και κατεβαίνει ενώ ο υπεύθυνος τον πλησιάζει δίνοντας του τα απαραίτητα χαρτιά για να τα μεταφέρει στον Paul .

Τα κοιτάζει και δίνοντας το νεύμα εκείνοι αρχίζουν να ξεφορτωνουν.

Όλα κυλάνε ομαλά όταν ξαφνικά πυροβολισμοί ακούγονται από παντού και άντρες ντυμένοι στα μαύρα κρατώντας κάθε είδους όπλο εισβάλουν στον χώρο .

Η σκηνή που επικρατεί θυμίζει ταινία ...

Άντρες πεσμένοι κάτω και από τις δύο πλευρές ντυμένοι στα αίματα ... πυροβολισμοί πέφτουν συνεχώς από δω και από εκεί ενώ ο Ian στοχεύει χώρις να αποκλίνει ούτε μια φορά σκοτώνοντας τον έναν μετά τον άλλο όποιον μπαίνει στο διάβα του ...

Στο μυαλό του τα μάτια της ... οι άντρες του καταφέρνουν και παίρνουν το πλεονέκτημα ενώ εκείνος πιο χαλαρός πηγαίνει προς τις βάρκες ...

Ένα ξαφνικό χτύπημα στο κεφάλι του τον γονατίζει και γυρίζει για να δει κάποιον να τον στοχεύει με το όπλο ...

Δεν σκέφτεται τίποτα ... Μόνο τα μάτια της ... Μόνο εκείνα τα μάτια που   κατάφεραν να συγκλονίσουν τον κόσμο του ... να δώσουν πνοή στη ζωή του και ελπίδα στην καρδιά του ...

Σηκώνεται ενώ ένα μικρό ρυάκι αίματος κυλάει από το κεφάλι του πετώντας απαλά πάνω στο μάτι του ... το σκουπίζει και ο άντρας μπροστά του γελάει...

"Ξέρεις πόσα θα πάρω για το κεφάλι σου ?" Τον ρωτάει Ενώ οπλίζει ...

Ο Ian αν και αδύναμος ορμάει ξαφνικά επάνω του δίνοντας του μια δυνατή κλωτσιά ενώ το όπλο πέφτει από τα χέρια του έδαφος .

Οι δύο άντρες πεσμένοι πλέον στα χώματα αρχίζουν και παλεύουν ενώ τα μπουμπουνητα κάνουν την εμφάνισή του μαζί με τις πρώτες ψιχάλες ... Κάθε μπουνιά που δίνει είναι για εκείνον ένα βήμα πιο κοντά σε εκείνη ... Πιο κοντά στην ελπίδα ...

Με την βροχή πλέον να πέφτει ανελέητα επάνω στα κορμιά τους και αρκετά απομακρυσμένα από όλους του υπόλοιπους ο άγνωστος άντρας πιάνει λίγο χωμα πετώντας το με δύναμη στα μάτια του Ian αναγκάζοντας τον να μην μπορεί να δει ..

"Γαμημένε πουστη !" Είπε ο Ian ουρλιάζοντας ενώ τα γέλια του άντρα αντηχούσαν στα αυτιά του ...

Προσπαθεί να σηκωθεί αλλά μια κλωτσιά τον γονατίζει ... Η ύπουλη κίνηση όσο και να καθαρίζει τα μάτια του τον δυσκολεύει απίστευτα ... αν και ήταν πάντα δυνατός τώρα νιώθει να χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του και μόνο στην ιδέα να την αφήσει μόνη ... Στην ιδέα να μην μπορεί να την αγγίξει ... Για τον Ian η Lilith έγινε ζωή ... Την αγαπησε χωρίς ποτέ να ζητήσει από εκείνη να κάνει το ίδιο ..  Για λίγα δευτερόλεπτα την φέρνει ξανά στο μυαλό του ..  εκείνη τον κοιτάζει... τον χαϊδεύει ... 

Παραισθήσεις τρελαινουν πλέον κάθε λογική που του είχε απομείνει ενώ ουρλιάζει το όνομα της δυνατά ...

Ο άντρας κοιτάζει τριγύρω και εντοπίζοντας το όπλο σκύβει και το σηκώνει ... οι άντρες του Ian είναι αρκετά μακριά για να τον δουνε ενώ προσπαθούν να μαζέψουν τα πτώματα από την συμπλοκή ...

"Μπορείς να πεις την τελευταία σου λέξη ..." του λέει εκείνος ...

Ο ήχος από το όπλο που οπλίζει ακούγεται ενώ νιώθει ξαφνικά στο μέτωπο του την κρύα κανη...

Χωρίς να μπορεί να ανταπεξέλθει κλείνει τα μάτια του ...

"Συγχώρεσε με μωρό μου ..." ψελιζει ενω ο ήχος από τον  πυροβολισμό που ακούγεται εισχωρεί σε κάθε κύτταρο του κορμιού του ....

Luke pov (τριτοπροσωπη )

Με την βροχή να θερίζει έξω καθισμένος στο κρεβάτι θυμάται την Lilith που κάποτε ξάπλωνε δίπλα του ... φέρνει στιγμές τους στο μυαλό του και πονάει στο γεγονός πως εκείνη είναι ερωτευμένη με τον Ian ...

Βέβαια μέσα του το έχει αποδεχτεί και προσπαθεί να ανταπεξέλθει αλλά ότι και να κάνει η αγάπη του για εκείνη είναι τεράστια ...

Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην αγαπάει κάποιος αυτό το πλάσμα αναρωτιέται και βάζει ακόμα ένα ποτο στον εαυτό του ...

Ήρθε στη ζωή του από το πουθενά ενώ του έμαθε πως τα πιο όμορφα πράγματα είναι και τα πιο απλά ....

Για εκείνον ένα κομμάτι του παντα θα περιμένει και πάντα θα ελπίζει πως ίσως κάποτε η αγάπη της για εκείνον θα έρθει στην επιφάνεια ξανά ... Σήμερα έπαιξε το τελευταίο χαρτι του και το γεγονός πως ο Ian έκανε στην άκρη παρά τα όσα έχουν συμβεί μεταξύ τους είναι κάτι που γεμίζει με εκτίμηση τα σώθηκα του για τον παλιοφιλο του...

Κάποτε ήταν αχώριστοι... Μια γροθιά , μαζί ήταν ενάντια σε όλους μέχρι που ηρθανε εδώ και ο Luke τον πρόδωσε για μια γυναίκα ... το να κάνει πίσω λοιπόν χαρίζοντας του την ευτυχία ήταν κάτι που πίστευε ότι του χρωστούσε . Σκηνές από εκείνον πληγωμένο να προσπαθεί να γλιτώσει στην ηλικία μόλις των 9 όταν τον γνώρισε έρχονται για να του υπενθυμίσουν πόσο πολύ έχει παλέψει αυτό το παιδί από μικρό ... Ενώ αναμνήσεις από όλες τις ιστορίες που του είχε  πει από το ορφανοτροφείο έρχονται στο μυαλό του γεμίζοντας τον με τύψεις για την συμπεριφορά του απέναντι στον μοναδικό φίλο που είχε χρόνια τώρα ...

Με την αγάπη να γεμίζει την καρδιά του και με δακρυ στα μάτια κατάλαβε πως έχασε την μάχη ...Πώς Δεν θα άντεχε να μπει ανάμεσα σε τόσο δυνατά συναισθήματα ... Ο Ian άξιζε κάθε στάλα αγάπης που είχε μέσα της η Lilith και για κανένα λόγο δεν θα έμπαινε ανάμεσα τους ...

Αδειάζοντας ξανά το ποτήρι και σκουπίζοντας τα μάτια του άκουγε την βροχή να πέφτει έξω μανιασμένα ... χάιδεψε το μαξιλάρι που κάποτε ξάπλωνε εκείνη ... Ήταν μια βραδιά δύσκολη για τον Luke ... Μια βραδιά που έπρεπε να τα βρει με τον εαυτό του και να προσπαθήσει να αλλάξει την ζωή του ... να πνίξει μέσα του κάθε ανάμνηση μαζί της και να αρχίσει να ζει ξανά ...
πάντα δίπλα τους αλλά ταυτόχρονα μακριά τους ...

Πρώτη του φορά συνειδητοποίησε πως τελικά γίνονται θαύματα ... Πώς η αγάπη δεν χωράει εγωισμούς ... Πώς την αγαπη την δίνεις χωρίς να ζητάς και να περιμένεις αντάλλαγματα...

Ξάπλωσε κλεινωντας το φως στο κομοδίνο και αγκαλιάζοντας το μαξιλάρι του έπνιξε πάνω του τα τελευταία του δάκρυα αφήνοντας τον εαυτό του να παραδοθεί σε ένα κόσμο ονείρων.    Στον μοναδικό για εκείνον κόσμο που θα μπορούσε να είναι πλάι της και όχι απέναντι της ...

Σε έναν κόσμο που η αγαπη του έβρισκε ανταπόκριση ... Εκεί που ήταν ευτυχισμένος ...