Deadly sins επίλογος

Κάθομαι και αγναντεύω την βαθειά μαύρη θάλασσα.... Είναι ήρεμη... κοιτάζω ψηλά τον ουρανό... τα πρώτα αστέρια αχνοφαινονται... Δεν είμαι μόνος όμως.... δίπλα μου κάθεται ο μικρός μου άγγελος... έγινε τεσσάρων χθες .... Η γέννηση της για μένα..Για μένα είναι κάτι που με πονάει αλλά και με γεμίζει ελπίδα ταυτόχρονα...



Μικρή Ιόλη:"μπαμπακα ??"

Άγγελος:"πες μου μωρό μου ..."

Μικρή Ιόλη:"θα μου ξαναπείς μετά την ιστορία για εκείνη τη πριγκίπισσα με το περίεργο όνομα?? Θελω να την ακουσω ξανα ... και δεν θελω να μου την λες μονο στα γενεθλια μου .." Γελάω στα λόγια της ...

Άγγελος:"εντάξει μωρό μου... εξαλλου εκείνη την πριγκίπισσα την γνωρίζεις ..."

Μικρή Ιόλη " ποια είναι μπαμπά?? "

Άγγελος:"έλα.. δω σε μου το χεράκι σου ... Πάμε και θα δεις ..."

Την πιάνω απαλά... μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάω ...

Μικρή Ιόλη:"μπαμπά?? Εδώ δεν είναι το σπίτι?? "Λέει μετά από λίγο

Άγγελος:"Ναι μωρό μου εδώ..."

Μικρή Ιόλη:"και που είναι η πριγκίπισσα??"

Άγγελος:" στο αγαπημένο σου μέρος..."

Μικρή Ιόλη:'μα... Εκεί είναι ο κήπος μου μπαμπά... με εκείνο το όμορφο άγαλμα...και τα ωραία μου λουλούδια..."

Άγγελος:"Αυτό που δεν ξέρεις όμως μικρή μου είναι πως εκεί.. κάπου βαθειά μέσα στο χώμα... κάπου κάτω από όλα αυτά τα όμορφα λευκά σου κρίνα κοιμάται η πριγκίπισσα... "

Μικρή Ιόλη:"λες αλήθεια μπαμπά??"

Άγγελος:"Ναι μωρό μου... αποφάσισε να κοιμηθεί... να μείνει εκεί..μαζί μας .."

Μικρή Ιόλη:''άρα θα βλέπει τόσο καιρό και τα λουλούδια μου ??"

Άγγελος:"εννοείται ψυχή μου ... "

Φτάνουμε και δεν προλαβαίνω να κατέβω... Η μικρή ανοίγει την πόρτα και τρέχει στο κήπο...

Μικρή Ιόλη :"έλα έλα μπαμπά!!! Αντεεεε πήρα από τη θάλασσα ένα όμορφο λουλούδι!!! Κοίτα!!! Είναι
Κόκκινο!!!! Θα το δώσω στη πριγκίπισσα...!!"

Φτάνουμε... Ο κόμπος πάντα είναι εκεί όμως...

Μικρή Ιόλη :'έλα μπαμπά... άπλωσε το χέρι σου .."



Αφήνει το μικρό κόκκινο λουλούδι...

Μικρή Ιόλη:"να της το δώσεις εσυ αυτή τη φορά... ξέρεις ίσως ξυπνήσει..και ίσως θέλει να γίνει μαμά μου μπαμπά!!! Έλα έλα!!! Δωστο!!!"

Σκύβω και κρύβω τα μάτια μου ... Δεν θέλω να με δει να κλαίω...

Αφήνω απαλά το κόκκινο λουλούδι και κοιτάζω ψηλά στον ουρανό...

Άγγελος:"κάτι μου λέει μικρή μου ... Πώς η πριγκίπισσα μας προσέχει ... Ακόμα και αν δεν ξυπνήσει...πάντα θα μας προσέχει....Και Μαζί της ... θα μας προσέχει και ένας μικρός άγγελος.. "

Μικρή Ιόλη:'μπαμπάκα ?? Γιατί κλαις ??"

Άγγελος:"από αγάπη μάτια μου ... Από αγάπη..."

Μικρή Ιόλη :" την αγαπούσες κι εσυ σαν τον πρίγκιπα μπαμπά?? Έτσι μου λες κάθε φορά..Πώς κι εκεινος από αγάπη έκλαιγε..."

Άγγελος. :"Ναι μωρό μου ... κι Εγώ "

Σκουπίζω απαλά τα μάτια μου...

Άγγελος:"πάντα θα σαγαπαω ..." χαϊδεύω απαλά τον τάφο της ... κοιτάζω τα όμορφα λευκά λουλούδια..τα αγαπημένα της ... 

Ώρες ατελείωτες περνούσε εδώ...
Τα κοίταζε ... Ήταν ευτυχισμένη...
Μαζί της κι εγώ... Τώρα ζω για την μικρή μου .. Μόνο αυτή με κρατάει στη ζωή...

Μικρή Ιόλη:"μπαμπά?? Μπαμπά βρέχει!!! Τι σκέφτεσαι..."

Άγγελος:"τίποτα μάτια μου ... έλα πάμε μέσα μην κρυώσεις..."

Μπαίνουμε μέσα... Την ανεβάζω στο δωμάτιο και τις βάζω πυτζάμουλες...

Μικρή Ιόλη:"μπαμπά?? Θα μου ξαναπείς την ιστορία τώρα??"

Κάθε χρόνο στα γενέθλιά της την λέω..και κάθε χρόνο τώρα.. πονάω όλο και πιο πολύ...

Άγγελος:"εντάξει μωρό μου έλα ξάπλωσε.."

Παίρνω μια βαθιά ανάσα...

"Μια φορά κι έναν καιρό... σε ένα κόσμο αλλιώτικο από το δικό μας ζούσε ένα κορίτσι που το έλεγαν sky ... Ήταν πριγκίπισσα..Αλλά κάνεις δεν το ήξερε... πάντα τα ρουχαλάκια της ήταν βρώμικα...
Μια μέρα όμως εκεί που περπατούσε έπεσε πάνω σε ένα πρίγκιπα ...εκείνος την είδε και στα μάτια της ένιωσε πως ...Αυτή η κοπέλα κρύβει κάτι παραπάνω.. Την πήρε μαζί του... Την έπλυνε και της φόρεσε όμορφα καθαρά ρούχα... Τότε ο πρίγκιπας κατάλαβε πως μπροστά του δεν είχε ένα τυχαίο κορίτσι αλλά μια πριγκίπισσα..
Την αγαπησε πολύ...κι εκείνη το ίδιο... Όμως.. Η κακία μάγισσα προσπάθησε να τους χωρίσει... φυλακίσε την sky ψηλά σε ένα παλάτι στον ουρανό... τόσο ψηλά που ο πρίγκιπας δεν την έφτανε...
Εκείνος δεν το άντεξε όμως... έκλαιγε κάθε μέρα..Αλλά όταν τον ρωτούσαν γιατί κλαίει έλεγε πως κλάει από αγάπη... κανείς δεν καταλάβαινε... εκείνος όμως ήξερε... έκλαιγε γιατί η αγάπη του δεν ήταν πια εκεί...  Κάθε βράδυ όταν τα αστέρια ήταν ψηλά... τα κοιτούσε... τα κοιτούσε με την ελπίδα πως κοιτούσε εκείνη... τα χρόνια περάσανε... Η ώρα έφτασε..Και ο πρίγκιπας κατάφερε να λύσει τα μάγια της κακιάς μάγισσας... σκαρφάλωσε κι εκείνος ψηλά στον ουρανό...κι εκεί... Εκεί ανταμωσε επιτέλους με την αγάπη... Εκεί ήρεμησε... ήξερε πως μόνο εκείνη θα μπορούσε να φέρει την ηρεμία μέσα του ..κι εκείνος την βρήκε..Και από τότε έζησαν μαζί... αγαπημένοι και ερωτευμένοι για πάντα... μακριά από το κακό κόσμο... μακριά από όλους.. "

Μικρή Ιόλη:"είναι τόσο όμορφο μπαμπά  .. Και πόσο λυπάμαι τον πρίγκιπα όταν χάνει την sky ...  Είναι τόσο λυπημένο να μην έχεις δίπλα σου τον άνθρωπο που αγαπάς... Εγώ είμαι χαρούμενη έχω εσένα!!"

Γυρίζω το κεφάλι μου .... απλώνω τα χέρια και σκουπιζω τα μάτια μου ... κλείνω το φως δίπλα στο κομοδίνο και της αφήνω ένα απαλό φίλι..

Άγγελος:"κοιμήσου μωρό μου... Και μην ξεχνάς... Ο πρίγκιπας περίμενε..Αλλά στο τέλος.. Στο τέλος ήταν κι αυτός χαρούμενος..."

Βγαινω απο το δωμάτιο... κατεβαίνω κάτω και ανοίγω την μπαλκονόπορτα... περπατάω και φτάνω στο τάφο της ... κλείνω τα μάτια και  ξαπλώνω  δίπλα της ...

"Κι εγώ θα έρθω μωρό μου ... κι εγώ θα γίνω ευτυχισμένος... θα έρθω για σένα... Για το παιδί μας ... Ίσως όχι τώρα.... Γιατί η μικρή με χρειάζεται αλλά θα έρθω.. Στο ορκίζομαι... " αφήνω επιτέλους τα δάκρυα μου ελεύθερα....

"Σ'αγαπάω Ιόλη ...για πάντα μωρο μου.... Για πάντα...."

Τέλος....

Κάποιες αγάπες δεν πεθαίνουν ποτέ...

Ακόμα κι αν χαθούν τα σημάδια τους θα μένουν πάντα εκεί για να μας θυμίζουν τον έρωτα που ζήσαμε...

Δύναμη ψυχής... Αυτό χρειάζεται... 

Η Ιόλη βρήκε τη γαλήνη... ήρεμησε...Και απο κει ψηλά πάντα θα τους προσέχει ....

Σας ευχαριστώ πολύ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου για την στήριξη ....