Deadly sins 18ο κεφάλαιο

Και αν δεν φοβήθηκες την οργή...
Έφτασε η ώρα να φοβηθείς την αγάπη..."

Φτάνουμε έξω από το νοσοκομείο και με κοιτάζει τρομοκρατημένη ... Και καλά κάνει...

Βάσια:"σε ρώτησα κατι γαμωτο σου !!"
Λέει νευριασμένα...

Άγγελος:"υπομονή... Είναι έκπληξη !!" Χαμογελάω και χαϊδεύω το χέρι της .. ΑΗΔΊΑ...

Εκείνη χαλαρώνει... Δεν ξέρω τι σκέφτεται αλλά χαμογελαει.. ωωω περίμενε να δω πόσο θα χαμογελάς σε 5 λεπτά...

Βγαίνουμε από το αμάξι...

Άγγελος:"ξέρεις αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία σε μας .. Αυτά που μου είπες με ταρακούνησαν " της λέω ήρεμα αλλά μέσα μου απλά βράζω...

Εκείνη με κοιτάει και δεν πιστεύει στα αυτιά της ..πράγμα φυσιολογικό αφού ποτέ δεν της μίλησα γλυκά...

Πιάνω το χέρι της  ..

Βάσια:"αλήθεια τον λες αυτό???Δεν.. Δεν φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι..Εγώ.."

Άγγελος:"Σσσςς θα χαλάσεις τη στιγμή... Πάμε μέσα..." λέω και την τραβάω απαλά προς τα μέσα.. λίγα βήματα ακόμα παλιοπουτανα... λίγα βήματα....

Μπαίνουμε μέσα και ξέρω που θα πάω... Όλα είναι ήδη έτοιμα...

Βάσια:"από δω που πάμε??" Με ρωτάει αλλά ακόμα είναι στο κόσμο της ...

Άγγελος:"σου είπα... Είναι έκπληξη..." λέω και της γελάω...

Φτάνω μπροστά απο την πόρτα που μου είπε ο άνθρωπος μου ... Ένα τηλεφώνημα ήταν αρκετό  σήμερα... Μου χρωστούσε τη ζωή του και ήρθε η ώρα να μου το ανταποδώσει...

Χτυπάω και η πόρτα ανοίγει... εκείνη πλέον καταλαβαίνει...

Την αρπάζω και την βάζω μέσα πριν μας δει κανείς...

Βάσια:"τι γίνεται εδώ.. Άγγελε.. τρομάζω...!!"λεει και μπορώ να διακρίνω στο τόνο της πραγματικό φόβο  . 

Άγγελος:"πίστευες δεν θα το μάθαινα έτσι???" Τα λόγια μου της αρκουν  ...

Ο γιατρός από πίσω είναι έτοιμος και περιμένει σημα μου  ..

Βάσια:"Εγώ... Ο Σταύρος τα σκέφτηκε όλα είμαι αθώα.!!!! Πίστεψε με !!" Λεει εκλιπαρωντας αλλά είναι πλέον αργά...

Κάνω σήμα στο γιατρό... Η σύριγγα καρφώνεται στο μπράτσο της κι εγώ την πιάνω πριν πέσει... Την βάζω στο κρεβάτι  .. Ο γιατρός τρέχει και δένει χέρια και πόδια ενώ εκείνη αδυνατεί να καταλάβει...

Άγγελος:"τώρα που νιώθεις αλλά δεν μπορείς να κουνηθεις... θα πληρώσεις... Για όλα... Για το κοριτσάκι μου .... Για την αγάπη μου .. Για το μικρό μου μωρό που σκοτωσατε... Για τα πάντα!!! " Ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια της ...
Αηδιαζω και μόνο που το βλέπω... Θέλω απλά να την χτυπήσω.. γυρίζω στο γιατρό...

Άγγελος:"πάρε το μωρό!! Και μετά πέταξε ότι μείνει στα σκυλιά!!!"εκείνη στο ακουσμα των λέξεων μου προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα... Έχει ήδη ναρκωθει... Είναι θέμα χρόνου...

"Α! Και γιατρέ... φρόντισε να μην μείνει ίχνος της .... θα έρθω για το μωρό..Και φρόντισε το καλά...πάρε κι αυτά..." λέω και του πετάω ένα μάτσο χαρτονομίσματα...
"Δωστα σε μια νοσοκόμα να είναι 24 ώρες πάνω από το μωρό κατάλαβες??" Εκείνος γνέφει... πλησιάζω την μαλακισμενη και τις ψιθυρίζω...

"Παίρνεις ακριβώς αυτό που σου αξίζει... να πας στο διάολο...και σε λίγο θα σου κάνει παρέα και ο αδερφός μου...!"

Γυρίζω την πλάτη μου.. ανοίγω την πόρτα και βγαίνω... βγάζω το κινητό και πληκτρολογώ...

Καλεί....

Το σηκώνει...

Άγγελος:"τι σου είπα???"

....:"αφεντικό μόλις φτάσαμε τώρα θα σε έπαιρνα... Έχω μαζί μου έναν ακόμα.. Είμαστε στην εγκαταλελλημενη αποθήκη... να κάνω κάτι??"

Άγγελος:"ΌΧΙ ακόμα... Εκεί μέσα βρίσκεται κάτι σημαντικό... αν σε καταλάβει χαθήκαμε.. καθίστε εκεί έρχομαι..!!"

Κλείνω το τηλέφωνο και πραγματικά π θυμός και η οργή μου με ξεπερνάνε.. Τον πουστη !!!! Θα τον γάμησω!!!!

Βγαινω και μπαίνω στο αυτοκίνητο.. βάζω μπρος και τρέχω σαν τον τρελό... Δεν γίνεται... αν πάθει κάτι... θεέ μου ...

Σε λιγότερο από 20 λεπτά είμαι ήδη εκεί...

Σταύρος pov

Με συγχυσε η ηλίθια.. άκου εκεί ν του πει τα πάντα... τόσο καιρό όλα καλά είναι..Και την έχω και για πάρτυ μου ... αν μιλήσει θα τη σκοτώσω!!!

Μπαίνω μέσα και πηγαίνω κατευθείαν στο δωμάτιο της ...

Ανοίγω και εκείνη είναι κουλουριασμενη στο κρεβάτι...

Βγάζω το σακουλάκι μου... έφερα μαζί μου όλο το μπουκάλι σήμερα..θα το ετοιμάσω εδώ δεν ήθελα να χάσω χρόνο... Θέλω να την πηδήξω.. Και σήμερα θα το κάνω ξανά και ξανά...

Sky pov

Ακούω τη πόρτα να ανοίγει... Δεν ξέρω πόσο καιρό είμαι εδώ... τι γίνεται.. το μόνο που ξέρω είναι πως με βιάζουν σχεδόν καθημερινά... πλέον με ταΐζουν με το ζόρι... Δεν μπορώ ούτε να πεθάνω... Δεν αντέχω άλλο... κουράστηκα... πονάω... Θέλω να πάω στο μωρό μου .. στο μικρό μου αθώο παιδάκι που τόσο καιρό θα είναι εκεί πάνω χωρίς εμένα.... δάκρυα έρχονται αλλά δεν πέφτουν...

Αυτό συμβαίνει πλέον συχνά...σχηματίζουν λίμνες στα μάτια μου αλλά ποτέ δεν τρέχουν... μένουν εκεί... να με βασανίζουν...

Τον ακούω να βγάζει τα σύνεργα... Όπως πάντα... Από τις τόσες μαλακιες που μου δίνει  έχει έναν μήνα που ξερναω αίμα.. η πετσα πανω μου αγκαλιαζει τα κοκαλα μου ομορφα... τα κρυβει .. μονο αυτα κρυβει ..Αλλά κάνεις δεν ενδιαφέρεται... κανείς..Και χαίρομαι... χαίρομαι γιατί είναι σημάδι πως κάτι μέσα μου χάλασε... Πώς ο χρόνος τελειώνει... το μαρτύριο μου επιτέλους θα σταματήσει....

Ένα κουφάρι... Ένα άδειο κουφάρι..απομεινάρι ενός κάποτε ανθρώπου που γελούσε... ζούσε....

Ενός ανθρώπου που του στέρησαν την ευτυχία από μικρό...

Δεν αντέχω... Ίσως μαζί με το μωρό μου βρω και την μανούλα μου ... Ίσως γίνω ξανά κι εγώ εκείνο το μικρό κορίτσι που με χτενιζει η μαμά μου με τις ώρες τα μαλλάκια μου ... Ίσως ακούσω πάλι το γέλιο του πατέρα μου ... Ίσως δω ξανά... Αυτά τα ματάκια του αδερφού μου...

Ίσως μου το προσέχουν εκεί πάνω μέχρι να φτάσω....

Κλείνω τα μάτια και απλά ψιθυρίζω... ψιθυρίζω γιατί το νιώθω...

"Η μανούλα έρχεται αγάπη μου..."

Άγγελος pov

Κατεβαίνω και με το σήμα μου ορμάμε μέσα... Δεν έχει πολλά δωμάτια εδώ... ξέρω ακριβώς  που πάω...

Μπαίνω στο μακρύ σκοτεινό διάδρομο... οι άλλοι ψαχνουν το υπόλοιπο κτήριο με εντολή να σκοτώσουν όποιον ΚΑΡΙΟΛΗ βρούνε μέσα...

Παίρνω ανάσα...κοιτάζω τη πόρτα και με μια δυνατή κλωτσιά την ανοίγω  ...

Και ... Και απλά ξεσπαω σε λυγμούς... αγριευω .. ουρλιάζω... Και εγώ δεν ξέρω τι κάνω στη θέα...Στη θέα ενός κοκαλιασμενου κοριτσιού... ενός κοριτσιού που κάποτε... θεέ μου..

Ο Σταύρος κρατάει ένα μπουκαλάκι.. το γεμίζει γρήγορα όλο και τρέχει κατά πάνω της ... ορμαω επάνω του αλλά της καρφώνει τη σύριγγα...

Σταύρος:"τώρα δεν θα την έχει κάνεις αδερφέ μου ...." σοκαρισμένος...κάνω
Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι... βγάζω το όπλο.. το τοποθετώ στο κεφάλι του ...Και.. Και του τιναζω τα γαμημένα μυαλά του στον αέρα.....

Τον κλωτσαω από δίπλα και πέφτω απλά πάνω της .. το κορμί της τρέμει..

Άγγελος:"ήρεμη σε μωρό μου ... Εγώ είμαι εδώ... κοίτα με ..." εκείνη ανήμπορη να κάνει κάτι προσπαθεί να γυρίσει το κεφαλι της ... τα μάτια της υγρά...πιάνω το κεφάλι της και στο άγγιγμα μου ... απελευθερώνεται... τα δάκρυα της με καίνε... Και εμένα αλλά και την ψυχή μου ...

Με κοιτάζει... βήχει..αίμα γεμίζουν τα χείλη της ... Μέσα μου ..σπάω... κλαίω σαν μωρό παιδί και την παίρνω αγκαλιά... τύλιγω γύρω της ένα σεντόνι...

Άγγελος:"θα τα καταφέρουμε μωρό μου.... θα τα καταφέρουμε...  " λέω πιο πολύ για να το πιστέψω εγώ ο ίδιος... το κορμάκι της είναι δεν είναι 40 κιλά.. τελείως σκελετωμενο και γεμάτο γρατζουνιές...μώλωπες και σημάδια...

Η όραση μου θολώνει... Την κρατάω και φωναζω ... ουρλιάζω... βγαίνω έξω και πέφτω στα γόνατα με εκείνη ακόμα στα χέρια μου ..

Πιάνω το μικρό πλέον χεράκι της και το βάζω στο μάγουλο μου  .  

Άγγελος:"μην με εγκαταλείπεις μωρό μου... νιώσε με ... Είμαι εδώ..." το γλυκό χαμόγελο της αχνοφαίνεται στα χείλη της ... προσπαθεί να μιλήσει αλλά  ότι και να της έδωσε ο μπάσταρδος την δυσκολεύει... βήχει ξανά και βλέπω το αίμα ...

Σαν βροχή που πέφτει ανελέητα πέφτουν και τα δάκρυα μου επάνω στο κορμάκι της ... σκουπίζω απαλά το αίμα δίπλα από τα χείλη της ...

Sky :"ποτέ δεν σταμάτησα...."βήχει ξανά.... Δεν αντέχω να την βλέπω έτσι κατέρρεω.... πεθαίνω...
"Να ... να σαγαπαω ...Και.. Και το μωρό μας ....Δεν... Δεν μπόρεσα να ....το σωσω"

Άγγελος:"Σσσςς μην μιλάς τα ξέρω όλα..Μην κουράζεσαι..." της λέω και την νιώθω να γαληνεύει μόλις καταλαβαίνει πως ξέρω...

Sky:"σου μοιάζει ξέρεις...." λέει απαλά και χάνεται στο κενό κοιτάζει ψηλά και χαμογελαει....  κλεινει τα μάτια...τα ανοίγει δευτερόλεπτα μετά...
"Σαγαπαω ...."ψελιζει αδύναμα...

Άγγελος:"θα τα καταφέρουμε μάτια μου ...Μην μ'αφήσεις σε ικετεύω... "το κεφαλάκι της πέφτει απαλά στο πλάι..
"Ιόλη κοίτα με ... ΚΟΊΤΑ ΜΕΕΕΕΕ"

Ουρλιάζω....

"Κοίτα με μωράκι μου .... πονάω..." παραμιλαω μέσα στο κλάμα μου αλλά εκείνη δεν με κοιτάει... εκείνη έφυγε... χάθηκε...

"ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙ.......!!!!!!!' φωναζω και μένω να κρατάω στα χέρια μου το άψυχο κορμί της ....

"Σαγαπαω.... σ'αγαπάω γαμωτοοοοοο!!!!!"

Την σφίγγω επάνω μου ... πεθαίνω... με άφησε πίσω... Μόνο μου ... αφήνω ένα απαλό φίλι στα χείλη της ..Ένα τελευταίο φίλι...

"Και τώρα?? Τι είμαστε δηλαδή??"

"Τώρα είμαστε απλα εσυ κι εγώ μωρο μου ..."

"Μαζί??"

"Για πάντα μαζί...."

Η ζωή είχε τα δικα της σχέδια...

Η Ιόλη πλέον βρήκε τη γαλήνη... Και ο Άγγελος... Ίσως κάποτε βρει τη δική του ....

Είναι όμορφο να αγαπάς και να αγαπιεσαι... Ακόμα πιο όμορφο είναι όμως να το ζεις ...

Εκείνη θα μείνει μέσα του ... να ζει αιώνια.. Για πάντα δική του ...