Be aware of κεφάλαιο 22

Θα προσπαθήσω να επανορθώσω ... Ακόμα και αν δεν το θέλεις θα σου δείξω πως αξίζω ... "

Κάθομαι στο κρεβάτι μου σκεπτικός για αυτά που πρόκειται να γίνουν ... αν όλα πάνε καλά σήμερα θα τελειώσω επιτέλους ... Μια και καλή ...

Ίσως η εικόνα από την Lilith να φιλάει τον Ian να με σόκαρε αλλά εγώ θα την κερδίσω ξανά ...Πόσο γαμημένα πολύ πόνεσα σήμερα ... Πόσο ήθελα απλά να την αγκαλιάσω ... χθες έκανα την μεγαλύτερη μαλάκια της ζωής μου και το κατάλαβα όταν ξύπνησα στην λίμνη βρεγμένος και νηφάλιος ...
Ούτε θυμάμαι πως κατέληξα εκεί

Εικόνες με μένα να της φωναζω πως τα σχεδίασα όλα με χτυπούσαν από παντού ... Καλά τα κατάφερα ο μαλακας ... Πώς μπόρεσα και της τα είπα όλα αυτά και χωρίς να είναι και αλήθεια ρε γαμωτο ... Δεν πειράζει όμως .. Ίσως ήταν καλύτερα έτσι και αυτό που έγινε σήμερα ήταν το εισητηριο για την επιτυχία μου ...

Η πόρτα χτυπάει και πετάγομαι επάνω .. Ρίχνω ακόμα μια ματιά στον χώρο γύρω μου να δω αν είναι όλα στην θέση του και φορώντας το πιο ψεύτικο χαμόγελο μου ανοίγω την πόρτα ... χρειάστηκε τρομερή ψυχραιμία να πάω να την βρω σήμερα το πρωί και να της πω πως την γουστάρω και πως απλά έπαιζα με ην Lilith κι εκείνη σαν ηλίθια έτρεξε πάλι σαν το σκύλο πλάι μου ... Που να ξερε όμως τι την περιμένει ...

Ανοίγω την πόρτα και την βλέπω μπροστά μου ντυμένη σαν πουτανα . Ντυμένη με τον πραγματικό της εαυτό ...

Την αρπάζω από την μέση και την φιλάω αηδιαζωντας απ μέσα μου αλλά δεν μπορώ να κάνω κι άλλιως ...

"Πόσο μου έλειψε αυτό το κορμί σου ..."της λέω και γελαει...

"Έτσι όπως έφυγες το πρωί εκνευρισμένος δεν πίστευα πως θα μου έστελνες μήνυμα ... κοίτα πως σε κατάντησε ο άξεστος !"λεει ενώ χαϊδεύει το φρύδι μου ...

Βρε δεν πας να ΓΑΜΗΘΕΙΣ λέω εγώ ...

"Μην σε νοιάζει γι αυτό ... έλα δω τώρα να με κάνεις καλά .."την πιάνω από την μέση κολλώντας την επάνω μου ...

"Πώς τα κατάφερες ήθελα να μάθω ειλικρινά ... ξέρεις πόσο πολυ ήθελα να την ξεφορτωθώ ?... "εκείνη χαμογελάει πονηρά ...

"Μωρό μου ... Ο Ben όταν μου είπε πως θα μείνει δίπλα σας απλά σκέφτηκα πως θα ήταν ο τέλειος τρόπος ... βέβαια δεν ήξερα πως ήθελες να την ξεφορτωθείς ... Αλλά πιστεύω έκανα εξαιρετική δουλειά .."

Θέλω τόσο να την χτυπήσω ... Όχι ακόμα όμως... Όχι ακόμα ..

"Είσαι απίστευτη ... "της λέω ενώ την φιλάω

"Η ιδέα βέβαια για την γιγαντοοθόνη ήταν κι αυτή δική μου ... Πόσο πολύ το απόλαυσα όταν την έλα να ξεφτίλα ... πες μου κάτι όμως .."με ρωτάει και την κοιτάζω

"Το ήθελες πραγματικά αυτό που έγινε μεταξύ σας ?"Με ρωτάει και αφού πλέον έχω ότι χρειάζομαι με μια δυνατή σφαλιάρα την πετάω στο πάτωμα ενώ το σοκ επάνω στο πρόσωπο της είναι εμφανές ...

" Ναι ΓΑΜΩ το σπίτι σου το ήθελα και ακόμα το θέλω !! Την γουστάρω σαν τρελός !!! " ουρλιάζω έξαλλος μπροστά της ενώ εκείνη αρχίζει και κλαίει

"Μην κλαις !!! Σου αξίζουν τα χειρότερα !!" Την πλησιάζω και την αρπάζω από το μπράτσο πετώντας την έξω από το σπίτι ...

"Luke .."λέει σιγάνα αλλά κλείνω την πόρτα στα μούτρα της πριν σηκώσω ξανά το χέρι μου και την στείλω στο νοσοκομείο ...

Προχωράω προς τη βιβλιοθήκη και βγάζω την κάμερα ... πατάω το στοπ και μετά ξανά το Play και βλέπω μπροστά μου την αλήθεια καταγεγραμμένη πλέον. ...

Τώρα δεν θα χωρέσει καμία αμφιβολία μέσα της ... ελπίζω να με συγχωρέσει ... Και αν δεν είναι ήδη αργά να με δεχτεί πίσω ... αν πάλι δεν το κάνει εγώ θα είμαι εκεί ... θα την προσέχω πάντα ...

Παίρνω την κάμερα στα χέρια και ξαπλώνω στο κρεβάτι ... θα πάω ξανά στο σπίτι της το βράδυ ... θα της δείξω την αλήθεια επιτέλους ...

Lilith pov

Εδω και δυο ώρες είμαστε ξαπλωμένοι σε ένα δασάκι αρκετά μακριά από την σχολή και γενικά από το κόσμο ... χωμένο μέσα στο δάσος μακριά από κάθε είδους ανθρώπινη παρεμβολή βρίσκεται ένα εγκαταλελειμμένο εργοτάξιο στο οποίο και με έφερε . γύρω μας υπάρχουν μόνο δέντρα ενώ όλο το κτήριο πίσω μας μοιάζει έτοιμο να πέσει ...

Έχει ηρεμήσει αρκετά ενώ μου λέει συνέχεια πως ο Luke δεν φέρθηκε φυσιολογικά σήμερα ...

Βέβαια εδώ και λίγη ώρα δεν μιλάμε καθόλου και απλά ξαπλώνω επάνω του ενώ κοίταμε τον ουρανό ... τα σύννεφα είναι κατάμαυρα ...

"Τι σκέφτεσαι ?" Τον ρωτάω ...

"Αν υπάρχει ζωή μετά ..."απαντάει

"Μάλιστα ... Εγώ πιστεύω πως σίγουρα κα το θα υπάρχει πάντως ... Δεν γίνεται έτσι απλά να χανόμαστε ...Είναι άδικο και κρίμα .."

"Ξέρεις ... αν χαθώ κι εγώ μια μέρα .." τον σταματάω πριν συνεχίσει όμως ...

Ανεβαίνω επάνω του και σκύβω προς το πρόσωπό του ...

"Σςςς μην λες τέτοιες κουβέντες .."λέω και κλείνω με τα δάχτυλα μου τα χείλη του ...

"Μα ..." λέει μέσα στα δάχτυλα μου ..

"Είπα σταματά... Δεν θέλω να σκέφτομαι τέτοια χαζά ...Είμαστε τόσο νέοι ακόμα ρε Ian ... Και .. Και δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα χαθείς .."
Με τα δάχτυλα μου ακόμα επάνω στα χείλη του τον αισθάνομαι να γελαει

Ανοίγει απαλά το στόμα του και με την γλώσσα του γλύφει τα δάχτυλα μου απαλά ... Η αίσθηση δημιουργεί πόνο χαμηλά στην κοιλιά μου...

Τα χέρια του κατεβαίνουν προς τα κατω χαϊδεύοντας τα οπίσθιά μου ... Ενώ ένας αναστεναγμός βγαίνει από μέσα μου...

"Πρώτη και τελευταία ?" Λεει πονηρά και χωρίς να προλάβω να πω κάτι με αρπαζει από το πρόσωπο συνθλίβονται τα χείλη του πάνω στα δικά μου ...

Μεταξύ μας ειμαι σίγουρη πως όλο αυτό είναι καθαρά μια ανάγκη ... Είμαι εγώ κι εκείνος ... ξεχωριστό κομμάτι τελείως από τον Luke δημιουργεί μέσα μου την δική του ιστορία πλάθοντας την καρδιά μου στα μέτρα του ...

Το φιλί μας αρχίζει να αγριεύει ενώ με μια κίνηση με γυρίζει ανεβαινοντας επανω μου ...

"Δεν μπορώ γαμωτο ..." λέει φιλώντας με στον λαιμό
"Σε θελω κι ας το μετανιώσω..." συνεχίζει ενώ το χέρι του ταξιδεύει προς τα κάτω ξελουμπωνοντας τα κουμπιά από το παντελόνι μου ένα προς ένα ...

Γελάω μέσα στο φιλι μας ενώ ξαφνικά ο ήχος από το δυνατό μπουμπουνητο φέρνει μαζί του την δυνατή βροχή που ξεσπάει επάνω μας ... σταματάει και με κοιτάζει στα μάτια ενώ γελαει σιγανα...

"Ούτε ο Θεός δεν μας θέλει μαζί μωρό μου ..." λέει ενώ ξαπλώνει πλάι μου ...

Αναστενάζω και αφήνω την βροχή να ξεπλύνει από πάνω μας κάθε έντονο συναίσθημα από πριν ...

"Δεν υπάρχεις ..." του λέω ενώ απλώνει το χέρι του πιάνοντας το δικό μου ...

Σηκώνεται ελαφρά ενώ σκουπίζει από το πρόσωπο μου κάθε σταγόνα βροχής ... αφήνει ένα φίλι στα χείλη μου

"Αν μια μέρα χαθώ ... Θέλω απλά ποτέ να μην ξεχάσεις ότι ... " τον διακόπτω ..

Αυτή η μανία μου με αυτό το θέμα με τρελαίνει ειλικρινά ... τι τον έχει πιάσει σήμερα ?

" Αν χαθείς ... θα χαθώ .. γι αυτό σταματά να λες βλακείες επιτέλους ...!" Λέω καθώς ακουμπάω τα χείλη του με τα δάχτυλα μου ...

Η βροχή δυναμώνει ...

"Αν χαθώ ... θα υπάρχω πάντα κάπου να προσέχω αυτό το χαζό κεφαλάκι σου μικρό ... κι εσυ θα ζήσεις για μένα ..."

"Μπορείς να μου πεις τι σε έχει πιάσει σήμερα ?"

"Τίποτα απλά ... Υπάρχουν μέρες που απελπίζομαι με την ζωή μου ... κι εσυ .. Εσύ μου δίνεις ζωή .. δίνεις ψυχή στην ψυχή μου καταλαβαίνεις ? Φοβάμαι ... φοβάμαι να σκεφτώ πως θα σε χάσω ... με κάνεις καλύτερο άνθρωπο ... Δεν το βλέπεις ?"

Σηκώνομαι όρθια χωρίς να του πω λέξη ενώ κάνει κι εκείνος το ίδιο κατευθείαν ... του γυρίζω την πλάτη για να μην με δει να κλαίω ... τα λόγια του ... Αυτά τα λόγια για κάποιο λόγο πονάνε την καρδιά μου ...
Νιώθω τα χέρια του να με κλείνουν μέσα τους...

Γυρίζω απότομα ...
Πέφτω στην αγκαλιά του ενώ είμαι σίγουρη πως η βροχή κρύβει κάθε μου δάκρυ .. Αλλά όπως πάντα είμαι αρκετά γελασμενη...

"Δεν αξίζω ούτε μία σταγόνα μωρό μου που βγαίνει από αυτά τα τόσο γαμημένα υπέροχα ματιά σου ... "

Με πιάνει από το χέρι και μας οδηγεί προς την μηχανή ενώ εγώ τον θαυμάζω ... Δεν μπορω να κάνω τίποτα άλλο ... Είναι τόσο υπέροχος ...

"Δεν θέλω να κρυώσεις .. έλα πάμε ..." μου δίνει το κράνος και τον κοιτάζω ...

Ξεφυσαει ...

"Τελευταία φορά μικρό .." λέει χαρίζοντας μου ένα υπέροχο χαμόγελο ...
"Αυτό όμως θα το βάλεις .." μου δίνει το μπουφάν του ... Πόσο πιο απίστευτος ... Δεν θέλω να του χαλάσω χατιρι και το φοράω ...

Βάζει το κράνος στο χέρι του και ανεβαίνουμε στην μηχανή ...

Κοιτάζω ψηλά και βλέπω μέσα στα μαύρα σύννεφα ένα μικρό ουράνιο τοξο να προσπαθεί να βρει τον δρόμο του ...

"Το βλέπεις ?" Τον ρωτάω πριν βάλει μπρος

"Εσύ είσαι αυτό ... Μέσα στην μαυρίλα μου ήρθες για να φέρεις το φως Ian ...το χρώμα ... Την ίδια τη ζωή ..." του λέω και γυρίζει το πρόσωπο του στο πλάι ... σκύβω προς το μέρος του ενώ τον φιλάω στο μάγουλο ...

"Σ'αγαπάω ..." λέει μόνο και γυρίζοντας μπροστά γυρνάει το κλειδί στην μίζα βάζοντας μπρος την μηχανή πριν προλάβω να πω κάτι ...

Ευτυχισμένη αφήνω τον αέρα να περάσει ξανά ανάμεσα από τα δάχτυλα μου ...

"Κι εγώ σ'αγαπάω ..."ψελιζω χωρίς να ξέρω αν με άκουσε ...