Deadly sins 17ο κεφάλαιο

Κάθομαι στον κήπο και χαϊδεύω τα άσπρα της κρίνα... τόσο αθώα... τόσο λευκά... τόσο γαμημένα όμορφα σαν εκείνη... εκείνη που με πρόδωσε... Που έφυγε... χάθηκε... ώρες ώρες αισθάνομαι ακόμα την απελπισία να με τυλίγει... ανήμπορος να κάνω πλέον κάτι προσπαθώ απλά να το δεχτω... .

Σταμάτησα να την ψάχνω πια ... σταμάτησα γιατί δεν αντέχω... Η ζωή μου όλη έχει αλλάξει..πλέον η Βάσια μένει εδώ και μέσα της μεγαλώνει το παιδί μου.. Φυσικά και έκανα τεστ ..Όσο επικίνδυνο και αν ήταν προκειμένου να την σκοτώσω με την ψυχή αυτή μέσα της το ρίσκαρα.. Αλλά ήταν δικό μου ...

Κάθε φορά όμως... Κάθε γαμημένη φορά που την βλέπω με την μεγάλη της κοιλιά πλέον κάτι μέσα μου σπάει.. Κάτι θέλει την Ιόλη στην θέση της ... Αλλά... Η ζωή μου έπαιξε άσχημο παιχνίδι...

Η Βάσια ξέρει... ξέρει πως ο μόνος λόγος που ζει είναι αυτή η ζωή που κουβαλάει μέσα της ... σε λίγες μέρες γεννάει... Πώς έχει περάσει έτσι ο καιρός ΓΑΜΩΤΟ... υπομονή λίγο έμεινε και μετά θα την στείλω στο διάολο...

Βάσια:"πάλι σε αυτά τα γαμωλουλουδα είσαι?? Να δω ποτέ θα τα ξήλωσω!!!" Την ακούω πίσω μου και με.βγαζει από τις σκέψεις μου...

Σηκώνομαι αγριεμένος και Την αρπάζω από το λαιμό...

Άγγελος:"προσεχε τη γλώσσα σου μην στην κόψω κατάλαβες???μην ξεχνάς τη θέση σου εδώ μέσα!!!"
Όσο και να θέλω όμως να την πνίξω απλά.. απλά δεν μπορώ..Δεν μου φταίει σε τίποτα αυτό το μωρό..

Βάσια:"άφησε με ρε μαλακά!!!!" Λεει και ειλικρινά παίζει μαζί μου γιατί ξέρει πως δεν θα την βλαψω αλλά.. θολωνω...
"Εγώ θα κάνω το παιδί σου και για μια πουτανα κάθε μέρα χάνεσαι!!!!"

Πιέζω το λαιμό της πιο πολύ... Δεν με ελέγχω...

Άγγελος:"ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ!!!"

Βάσια:"θα φύγω ρε ΚΑΡΙΟΛΗ !!! Θα πάρω το μωρό μου και θα φύγω!!! Καταστράφηκε πλέον!!!"λεει και γελάει... τι εννοεί??

Ο Σταύρος εμφανίζεται από πίσω..

Σταύρος:"τι κάνεις ρε μαλακά έγκυο γυναίκα είσαι τρελός??" Λέει και ορμάει βγάζοντας τα χέρια μου από πάνω της ... εκείνη βήχει..

Άγγελος:"αυτή η ψυχή σε σωζει.. να ξέρεις.. τράβα μέσα τώρα!!!"

Εκείνη υπακούει αλλά πίσω της τεεχει και ο μαλακας ο αδερφός μου .. ηλίθιε καθυστερημένε...

Πέφτω στα γόνατα και ουρλιάζω...  ουρλιάζω γιατί δεν αντέχω άλλο.. Την αγαπάω που να με πάρει ο διάολος!!!!

Μπαίνω σαν σίφουνας στο σπίτι αλλά σταματάω... ψίθυροι και φωνές από τη κουζίνα κάνουν το κορμί μου να κοκαλωσει... Για κάποιο πουστη λόγο..Θέλω απλά να τους ακούσω...

Περπατάω σιγά...

Βάσια:"Γιατί ζει ακόμα ρε πουστη?? Τι σου είπα ΓΑΜΩ???" Την ακούω να λέει και κουνάω το κεφάλι μου πέρα δώθε γιατί αρνούμαι  να πιστέψω πως ίσως... Ίσως και για μια στιγμή μιλάνε για εκείνη ..

Σταύρος:"αφού σου είπα θέλω να διασκεδάσω εσυ τι ζόρι τραβάς??" Λέει εκείνος νευριασμένα...

Βάσια:"σου είπα να την σκοτώσεις κι εσύ τι κάνεις?? Κάθεσαι και την πηδάς ακόμα.. ηλίθιε μαλακά!!!"

Σταύρος:"ΣΚΆΣΕ !!! Και τι μαλάκια ήταν αυτή που πέταξες πριν έξω ΓΑΜΩΤΟ σου??? "

Βάσια:"Θέλω να του τα πω όλα!!! ΝΑ τα πετάξω μέσα στη μούρη του και να πάρω επιτέλους την εκδίκηση μου .. να πάρω και αυτό το μπάσταρδο το μωρό και να εξαφανιστώ!!!"

Σοκαρισμένος βάζω το χέρι μου στο στόμα.... Θέλω να μπω και να τους τιναξω τα μυαλά...

Σταύρος:"και τι θα πεις γαμω τη πουτανα μου ?? Πώς κρατάω την Ιόλη ένα χρόνο τώρα?? Πώς εκείνη είχε το παιδί του και εγω τη βιασα και το σκότωσα??? Πώς όλα ήταν ένα καλοστημένο κόλπο??? ΤΙ ?? ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ !!!!... θελεις να μας σκοτωσει ?? άκουσε με καλά... αν εκείνος δεν σε σκοτώνει γι αυτό το μωρό...Εγώ δεν το έχω σε τίποτα να το κάνω!!κατάλαβες??? ΔΡΌΜΟ τώρα!!! Και κράτα το γαμημένο στόμα σου κλειστό μην σε θάψω!!!"

Δεν γίνεται να ακούω καλά... Όχι όχι... Δεν μπορεί.. παραπαταω ζαλισμένος ακούω τα βήματα της  και τρέχω στο κήπο... πέφτω κάτω... σφίγγω το χώμα στα χέρια μου ... κλαίω βουβά... Αλλά κλαίω δυνατά...

Τα λόγια τους σφυροκοπανε το κεφάλι μου ...

"Όλα ένα κόλπο.. "

"Την κρατάω..."

"Τη βίασα..."

"Ήταν έγκυος..."

"Το σκότωσα..."

Αδυνατώ να εξηγήσω στον εαυτό μου πως το μικρό μου κοριτσάκι..υποφέρει... πονάει.. πεθαινει κι εγώ δεν είχα ιδέα.. Πώς όλα ήταν ένα ψέμα και πίσω από αυτό κρυβόταν το ίδιο μου το αίμα... Ο αδερφέ μου ...

Τρελαίνομαι στην ιδεα Πώς μέσα της.... ΘΕΕ ΜΟΥ!!! Ούτε σαν σκέψη μπορώ να το διανοηθώ...

Και τώρα... ΌΧΙ ΌΧΙ ΌΧΙ !!!!

Ξέρω τι θα κάνω... κανείς δεν γλιτώνει πλέον... κανείς..  θα τους θάψω όλους!!!

Σηκώνω το τηλέφωνο.. πληκτρολογώ  ... το σηκώνει αμέσως..

"ΣΕ δέκα να είσαι εδώ... παρακολουθα τον αδερφό μου ... Και θέλω αναφορά για το που ακριβώς  πήγε αμέσως μόλις μάθεις...!! Κατανοητό??"

.."ναι αφεντικο "

Κλείνω το τηλέφωνο... και τώρα οι δυο
Μας παλιό καριολα....

Πληκτρολογώ ξανά έναν άλλο αριθμό... οι κουβέντες μου κοφτές... τελειώνω και με αυτόν και το κλείνω...

Μπαίνω στο σπίτι.. Ο άλλος ο γαμημένος είναι ακόμα στη κουζίνα.. Τον προσπερναω.. ανεβαίνω επάνω.. μπαίνω μέσα κι εκείνη κάθεται στο δωμάτιο  ..

Βάσια:"ελπίζω να ήρθες μα μου ζητήσεις συγνωμη για πριν ...." γελάω..

Άγγελος:"βασικά και γι αυτό... έλα σήκω..θα σε πάω μια βόλτα... "

Βάσια:"κάνεις πλάκα έτσι???" Λέει μέσα στη χαρά...

Άγγελος:"καθόλου... ντύσου θα σε περιμένω κάτω..."

Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω...Ένας Θεός ξέρει πόσο συγρατηθηκα να μην τη σκοτώσω...

Κατεβαίνω και ο Σταύρος είναι στη κουζίνα...

Μπαίνω μέσα και με κοιτάει..

Σταύρος:"καλά πόσο μαλακας είσαι ρε και σήκωσες χέρι σε έγκυο γυναίκα??"

Με προκαλεί... διαταζω όμως το σώμα μου να μείνει σταθερό..

Άγγελος:"έχεις δίκιο.. κάνω μαλακιες .. βασικά τώρα αυτό της είπα κι εγώ.. Πώς θα την πάω βόλτα..εξάλλου σε λίγες μέρες γεννάει.."

Εκείνος χαμογελάει..

Σταύρος:"τουλάχιστον πήρες σοβαρά το ρόλο του πατέρα.." Δεν προλαβαίνω να απαντήσω και η καριολα εμφανίζεται στη πόρτα...

Βάσια:"πάμε??"

Ωωωω μα φυσικά... Πάμε να δεις τι ωραία θα περάσουμε.. γνεφω και φεύγουμε..

Μπαίνουμε στο αμάξι και μας οδηγώ στο στόχο μου ....

Βάσια:"τι κάνουμε στο νοσοκομείο Αγγελε ?????"