Be aware of κεφάλαιο 28

"Παραδίδω σώμα και ψυχή σε σένα ... πρόσεχε τα... σ'αγαπάω ..."

Βγαίνω οι το δωμάτιο τέρμα χαρούμενη ... Πιο πολύ δεν πάει ειλικρινά !!!κοιτάζω άλλη μια φορά στον καθρέφτη το αριστούργημα που δημιούργησε επάνω μου και δεν έχω καμία αμφιβολία ...

Πηγαίνω έξω για να τον δω να κάθεται Στην υποδοχή μόνος ... το πρόσωπο του παίρνει φωτιά όταν με βλέπει και έρχεται προς το μέρος μου γρήγορα ενώ με τα μάτια του με επεξεργάζεται προσπαθώντας να καταλαβει τι έκανα ...

"Λοιπόν ?"Με ρωτάει γεμάτος περιέργεια ...

"Εμ ... ακολούθησα τη συμβουλή σου .." του λέω και αρχίζει να με κάνει σβουρες για να δει
..

"Που είναι ρε μικρό !!!!"λεει κι σηκώνω σιγάνα την μπλούζα μου προς τα πάνω ...

"Έκανα δύο ..."λέω απαλά καθώς του δείχνω τα σχέδια επάνω στο κορμί μου ...





(Προσπάθησα για τις φωτο ..💜)

σοκαρισμένος με κοίταει δίχως να βγάζει λέξη ... θα πλήρωνα όσο όσο να μάθω τι σκέφτεται ...

"Αυτό ..." λέω και του δείχνω το σχέδιο με το όνομα του που εκανα ανάμεσα στα δύο στήθη μου
"Είναι γιατί ήθελες να ζήσεις για πάντα εκεί ..."

Χωρίς να μιλάει απλά βουρκωνει ... Πόσο περίεργο μου φαίνεται ειλικρινά να βλεοω έναν άντρα σαν κι αυτόν να βουρκωνει .. μοιάζει τόσο σκληρός ..τόσο απόμακρος ... κι όμως τώρα λιώνει μπροστά μου ... μου δίνει κάτι από την ψυχή του και σίγουρα θα το κρατήσω για πάντα μέσα μου ...

Σκύβει και φιλάει το πάνω μέρος από το τατουάζ ανάμεσα στο στήθος μου ...

"Σ'αγαπάω ..." ψελιζει και σηκώνει την μπλούζα του ... Στο αριστερό στήθος εκεί που δεν υπήρχε τίποτα πλέον ...
Πλέον υπάρχει το όνομα μου επάνω του ... πανέμορφα ζωγραφισμένο με ένα μικρό κύκλο δίπλα ...

"Αυτό ?" Ρωτάω και δείχνω τον κύκλο φάνερα αναστατωμένη από την εικόνα

"Αυτός μωρό μου ... Είναι ο κύκλος της ζωής μου που έκλεισε πλέον ..." λέει και ξεσπωντας σε κλάματα πέφτω επάνω του ενώ με πιάνει και με σηκώνει αγκαλιά ... τύλιγω τα πόδια μου γύρω του και τον φιλάω σαν να μην υπάρχει αύριο ...

"Εεει μαζευτειτε ρε !!!" Ακούγεται η φωνή του τύπου που μου έκανε το τατουάζ και σκάμε στα γέλια και οι δυο ... με ένα πεταχτο φίλι με αφήνει κάτω ενώ κρατάει το χέρι μου ... τα δάχτυλα μας μπλεγμένα μεταξύ τους σφιχτά ...

"Σας τα κάνω δώρο ρε ... αι σιχτίρ ... με συγκίνησατε βρωμοπαιδα !!! Και τώρα δρόμο έχω και δουλειές !"λεει χαμογελώντας και αφού ο Ian πλησιάζει και του ψιθυρίζει κατι φεύγουμε προς τα έξω ..

Η μηχανή μας .. Ναι .. Μας ! Όλα είναι μας στα μάτια μου πλέον , μας περιμένει έτοιμη να μας πάει σε καινούριους προορισμούς ...

"Ανέβα μωρό μου "λέει και πετάει το κράνος ... Δεν θα του χαλάσω χατιρι .. ανεβαίνω εοανω και ξεκινάμε ενώ ο καιρός είναι με το μέρος μας ... Ο ήλιος καίει και ο αέρας που φυσάει δροσίσει παράλληλα ...

Ξεκινάμε και πραγματικά πατάει τέρμα τα γκάζια ... τόσο καιρό κατάλαβα πως σίγουρα η ταχύτητα είναι κάτι που του αρέσει πολύ μια για να πω την αλήθεια πλέον και μένα ..

Μπαίνει στον κεντρικό δρόμο και ανοίγει το γκάζι ... απλώνω τα χέρια και αφήνω τον αέρα ξανά να περάσει ανάμεσα από τα δάχτυλα μου ...

"Κρατά με !" Φώναζει και υπακούω ... Τον αγκαλιάζω και σε λιγάκι στρίβει προς μια έξοδο ενώ ο δρόμος γίνεται πιο μικρός . Φτάνουμε σε μια αρκετά δύσβατη περιοχή όπου και σταματάει.

"Από δω και πέρα με τα πόδια μικρό !"
Βγάζω επιτέλους αυτό το διάολο πάνω απο το κεφάλι μου

"Μην ξεφυσας !!! Στο γυρισμό θα πάμε να σου πάρω ένα κράνος μόνο δικό σου "λεει και μου γελάει

"Μα δεν θέλω να φοράω !!" Λέω σαν μωρό παιδί και εισπρατω απλά ένα άγριο βλέμμα ...

"Καλά ... κέρδισες ..ευχαριστημένος ?" Τον ρωτάω ενώ εδώ και ένα λεπτό απλά με αγριοκοιταζει

"Πολύ..." με τραβάει από το χέρι μέσα από τα δέντρα και σε λίγο η αμμουδιά κάνει την εμφάνισή της ...

Καταλαβαίνω πως με έφερε στην θάλασσα ... Η μυρωδιά της αρχίζει και τρυπώνει στα ρουθούνια μου ...

"Καλά ... με έφερες στη θάλασσα ?Αφού ο κυριουλης είπε να μην το βρεξω καθόλου το τατουάζ !"Λέω παραπονιαρικα και γελάει

"Εγώ ξέρω καλύτερα ... έλα !" Με τα χέρια μας μπλεγμένα φτάνουμε μπρστα σε μια απίστευτη έρημη παραλία ... το μέρος είναι απλά μαγικό ... κάθομαι και αγναντεύω την ομορφιά του τοπίου μαγεμένη ... εκείνος  έρχεται από πίσω μου κλεινωντας με στην αγκαλιά του

"Πρέπει να μάθεις μωρό μου να εκτιμάς ακόμα και την θέα όταν κάτι δεν μπορείς να το απολαύσεις ..." λέει όλο νόημα .κάνοντας στην άκρη τα μαλλιά μου ...

Χαμογελάω ... χαμογελάω γιατί αυτός ο άνθρωπος μου αποδεικνύει κάθε μέρα ότι παρά τα όσα έχει περάσει μέσα του είναι γεμάτος σοφία ...

"Ξέρεις ... πολλές φορές δεν εκτιμάμε όσα έχουμε ζητώντας συνέχεια πιο πολλά μέχρι που όταν χάνουμε κι αυτά που έχουμε καταλαβαίνουμε την αξία τους ... " μου λέει ενώ τον ακούω μαγεμένη ...

"Είσαι απίστευτος το ξέρεις ?"του λέω μετα από λίγο ..

"Όχι μάτια μου ... Δεν είμαι τίποτα από όλα αυτά που πιστεύεις για μένα ... απλά έχω δει τόσα πολλά .. Και ... Και έκανα αλλά τόσα αρκετά σκληρά πράγματα θα έλεγα που έμαθα να εκτιμάω πλέον ακόμα και το παραμικρό ... Δεν είμαι περήφανος για τον εαυτό μου ... ειμαι όμως ευτυχισμένος ... Και αυτό μου αρκεί .."

Με σηκώνει από πίσω αγκαλιά και αρχίζει να με κάνει σβουρες στον αέρα ...

Γελώντας πέφτουμε κάτω ενώ προσγειώνομαι επάνω του ..

Κάνει στην άκρη τα μαλλιά που πέφτουν πάνω στο πρόσωπο μου και με κοιτάζει ...

"Γιατί με κοιτάζεις έτσι ?" Τον ρωτάω

"Είσαι τόσο όμορφη γαμωτο το μου ..."
Λέει και ανασηκωνει το κεφάλι του χαρίζοντας μου ένα φίλι...

"Εσύ με κάνεις όμορφη ξέρεις ..." λέω επάνω στα χείλη του

Χωρίς να πουμε κάτι παραπάνω με κοιτάζει πονηρά ενώ περνάει το χέρι του πίσω από το λαιμό μου τραβώντας με προς το μέρος του .. 

Το πάθος υπερισχύει κάθε κανόνα και αφαιρώντας ένα ένα τα ρούχα μας γινόμαστε ένα ... σε αυτήν την έρημη παραλία εγώ κι εκείνος ενωθηκαμε χωρίς να μας ενδιαφέρει αν θα έρθει κάποιος .. αν θα γίνουμε χάλια από την άμμο ... τίποτα ..

Με τα κορμιά μας να χορεύουν σε ένα δικό τους ρυθμό μπαινοβγαίνει μέσα μου σιγάνα ..  τρελαίνομαι ...  πλέον βρίσκομαι εγώ ξαπλωμένη κι εκείνος από πάνω μου πιάνει τα χέρια μου σηκώνοντας τα ψηλά κρατώντας με το ένα του χέρι ενώ τοποθετεί το άλλο ανάμεσα στα χείλη μου ...

Σκύβει προς το μέρος μου

"Τελευταία φορά ..." μου ψιθυρίζει και στην ώθηση που κάνει  νιώθω μια κάψα μέσα μου ... Τον νιώθω να αφήνει ξανά τον εαυτό του ... ξέρω ότι είναι αρκετά επικίνδυνο όλο αυτό αλλά πως να αντιδράσω σε μια τέτοια αίσθηση ?
Εξάλλου για μενα είναι εκείνος ... καο Για εκείνον είμαι  εγώ.... κανείς δεν πρόκειται να καταλάβει την σχεση μας ...

"Σε νιώθω ..." λέω ενώ η κάψα του πλέον καίει ολόκληρο το κορμί μου ...

Χωρίς να βγει από μέσα μου με φιλάει ..

"Εγώ να δεις ..."

Το απόγευμα απλά μας βρίσκει γυμνούς και ξαπλωμένους να μιλάμε ακόμα μια φορά για τα πάντα... το θαυμάζω αυτό πάνω του ... Είναι ικανός να στηρίξει κάθε συζήτηση με την άποψη του και πραγματικά δεν το έχω ξαναδεί αυτό ..  Τον λατρεύω ...

Ο ήλιος πλέον δυει αλλά δεν μας πτοει καθόλου ... με την μπλούζα του σκεπάζει το γυμνό κορμί μου ενώ ακουμπάω το κεφάλι μου στο στήθος του ...

Τα τατουάζ μας σχεδόν ενώνονται ...

"Βλέπεις πως παλεύει το φεγγάρι να βγει ?" Με ρωτάει καθώς εκείνο αχνοφαίνεται πλέον ενώ ο ήλιος είναι αρκετά χαμηλά ...

"Είναι τόσο περίεργο να τα βλέπεις και τα δύο ταυτόχρονα .." λέω δείχνοντας του τον ήλιο και το φεγγάρι

"Φαντάζεσαι πως θα ήταν να ήταν ζευγάρι ?"με Ρωτάει

"Όχι ... Είναι τόσο λυπηρό .. Όταν χάνεται το ένα το άλλο να πρέπει να σταθεί εκεί χωρίς το άλλο του μισό ...χρειάζεται τεράστια δύναμη .."
Απαντάω θλιμμένη...

Ένα δάκρυ τρέχει συην ιδέα και μόνο να έπρεπε εγώ να σταθώ χωρίς εκείνον ...

"Τώρα γιατί κλαις μικρό ?" Με ρωτάει και σκουπίζει τα μάτια μου ...

"Απλά σαγαπαω ..." λέω μόνο και κουρνιαζω στην αγκαλιά του ενώ τον σφίγγω δυνατά ....

Εκείνος όμως σαν να διάβασε τις σκέψεις μου χάιδεψε τα χέρια μου ..

"Και τι θα γίνει αν μια μέρα χαθώ ?Πρέπει να είσαι δυνατή μμικρό..."λέει σιγάνα και Θέλω να ουρλιάξω ...

"Αν μια μέρα χαθείς τότε θα χαθώ κι εγώ ..." του λέω πνίγοντας τον λυγμό μου

"Μην λες βλακείες ..." μου λέει σοβαρός

"Δεν το καταλαβαίνεις έτσι ?χωρίς εσένα δεν έχει τίποτα σημασία ... θα ειμαι πλαι σου ότι και να γίνει ... Εκεί ανήκω Ian ... ανήκω μαζί σου ..." του λέω εκνευρισμένη πλέον ενώ σηκώνομαι όρθια ...

"Θα μου πεις τι σε πιάνει ώρες ώρες και είσαι τόσο αρνητικός ?" Ρωτάω και σηκώνεται ευθύς αμέσως πάνω πλησιάζοντας με ενώ χωρίς να με νοιάζει που ειμαι γυμνή αρχίζω απλά να κλωτσαω τα πετραδακια στην αμμουδιά .. 

"Συγνωμη ... απλά αν έβλεπες όσα έχουν δει τα μάτια μου θα καταλαβαίνες γιατι μερικές φορές ειμαι έτσι ... ξέρεις .. Πριν σε γνωρίσω είχα συμβιβαστεί με τα πάντα σε αυτή τη ζωή και απλά ... απλά ρε μικρή ήρθες και μου γάμησές όλο το κόσμο ..!!! Πώς αλλιώς να στο πω ρε γαμωτο !!" Με γυρίζει απότομα προς το μέρος του ...

"Να μην μου το λες !!!" Λέω και τραβάω το χέρι του από πάνω μου αλλά εκείνος όχι μόνο δεν με αφήνει αλλα με μια κίνηση κολλάει το κορμί του στο δικό μου ...

"Να μην σου λέω δηλαδή πως σ'αγαπώ ?"