Be aware of κεφάλαιο 3

Μην παραδόσεις τα όπλα .. πολέμησε το όσο μπορείς "

Προχωράω προς την κεντρική είσοδο της εστίας με την βαλίτσα στο χέρι και έχω ψοφήσει ειλικρινά .. Εκτός από το γεγονός πως με το ταξί έκανα 15 ολόκληρα λεπτά τώρα πρέπει να πάω να δώσω να χαρτιά μου και να πάω στον κοιτώνα μου ..

Το μέρος είναι πολύ όμορφο όμως θα έλεγα .. Παντού καταπράσινο γρασίδι έξω από τη σχολή η οποία στέκεται επιβλητική στο πίσω μέρος .

Όπου και να κοιτάξω θα δω παιδιά της ηλικίας μου αλλά με κοιτάνε περίεργα. Δεν καταλαβαίνω αν έχω κάτι εκτός φυσικά από τα λερωμένα ρούχα μου . Και για όλα φταίει αυτός ο ηλίθιος στο αεροδρόμιο !!

Σκέφτομαι να ρωτήσω τα κορίτσια που κάθονται μπροστά αλλά ντρέπομαι ρε γαμωτο .. Δεν έχω φυσικά και άλλη επιλογή ..

"Με συγχωρείτε .. "λέω ενώ πλησιάζω δειλά κι εκείνες με κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω ..

"Δεν δίνουμε ελεημοσύνη !!" Λεει η ξανθιά που πραγματικά άνετα μπορώ να τις ρίξω μια .. έχε χάρη όμως ..

"Μια ερώτηση ήθελα να κάνω μόνο για το γραφείο της Διεύθυνσης "

"Μην μου πεις πως είσαι καινούρια ? Ο χριστός κορίτσι μου πως είσαι ντυμένη έτσι ??" Τα μάγουλα μου παίρνουν φωτιά από το σχολιο της και ντρέπομαι ..

"Είχα ένα ατύχημα .. Όσο για το άλλο μήπως μπορείτε να μου πείτε που είναι απλά το γραφείο ?" Ρωτάω αλλά απάντηση δεν παίρνω ... θα φύγω . Να ψάξω μόνη μου δεν γίνεται αλλιώς

"Θα πας όλο ευθεία με το που μπεις μέσα .. αν δεν βρεις εκεί το γραφείο του επιστάτη  που από ότι κατάλαβα για καθαρίστρια ήρθες απλά ξαναρωτα !" Έναν λόγο που με προσβάλει έτσι μπορεί να μου πει κάποιος ?αι σιχτίρ !

"Πάντα έτσι μιλάς ?" Την ρωτάω και εκείνη σηκώνεται και έρχεται προς το μέρος μου .. Δεν υπάρχει αυτό που ζω ειλικρινά

"Άκου να σου πω βρωμιάρα εμένα θα μου μιλάς καλύτερα κατάλαβες ?" Λεει και με ακουμπάει στον ώμο ...

"Είσαι με τα καλά σου ? Μια ερώτηση έκανα κι εσύ μου κάνεις επίθεση ! " Δεν μπορω άλλο ... έναν άνθρωπο βρήκα να ρωτήσω και μου βγήκε αυτή .. τι αμαρτίες θεέ μου ..

Οι άλλες από πίσω με κοιτάνε και γελάνε σαν μια αρμονική χορωδία όλες μαζί ...

"Γάμησέ την την μαλακισμενη κι έλα πίσω ρε Gabi δεν την βλέπεις την κακομοίρα πως είναι ?" Σχολιάζει μια από τις κοπέλες και θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί .. τα μάτια μου βουρκώνουν αυτόματα και απλα παίρνω την βαλίτσα μου και τρέχω προς τα μέσα .. τι διάολο τους έκανα πια ?Γιατί να μιλήσουν τοσο ασχημα δεν καταλαβαίνω ...

Σκουπίζω απαλά τα μάτια μου και προχωράω ψάχνοντας για κάποια ταμπέλα που επιτέλους βρίσκω ... Ο Θεός με λυπήθηκε ..

Χτυπάω την πόρτα

"Παρακαλώ ?" Ακούω από μέσα και την ανοίγω διστακτικά για να δω μπροστά μου μια γυναίκα γύρω στα 50 . Φοράει ένα αυστηρό ταγιέρ αλλά μοιάζει καλοσυνατη

"Με συγχωρείτε απλά ειμαι καινούρια και θα ήθελα να μάθω για το δωμάτιο μου και να πάρω και το πρόγραμμα .." Η φωνή μου σταθερή αλλά πιστεύω πως δεν θα αντέξω για πολύ .

"Πέρασε μέσα κορίτσι μου τι κάθεσαι στην πόρτα .. λοιπόν δώσε μου τα χαρτιά σου να σου δώσω πληροφορίες ."μου χαμογελάει και νιώθω κάπως καλύτερα ομολογώ .. Τις δίνω τα χαρτιά και εκείνη τα κοιτάζει με προσοχή ..

"Λοιπόν δεσποινίς Πίτερ όλα είναι μία χαρά . Σας περίμενα είναι η αλήθεια  το δωμάτιο σας είναι στην Β πτέρυγα με τον αριθμό 16 . Αυτή τη στιγμή θα είστε μόνη σας γιατί δεν υπάρχει συμπλήρωμα . Το πρόγραμμα είναι αυτό εδώ" λέει και μου απλώνει το χέρι δίνοντας μου ένα πακο με χαρτιά. 

"Σας ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια " της λέω χαμογελώντας και κάνω να φύγω ..

" απλά κορίτσι μου ο κόσμος εδώ είναι λίγο περίεργος .. Και ξέρω πως έρχεσαι από μακριά μην δίνεις σημασία σε κανένα και κοίτα τη δουλειά σου .. σε συμπάθησα μπορώ να πω .. το σχολείο αποτελείται από αρκετά πλουσιοπαιδα οπότε θα σου πρότεινα απλά να μην δίνεις σημασία τους αρέσει να πειράζουν τους καινούριους "κάτι στα λόγια της με κάνει να θέλω να ξεσπάσω αλλά δεν το κάνω ... της χαμογελάω γλυκά και την ευχαριστώ καθώς φεύγω από το γραφείο της .

Βγαίνω έξω και κοιτάζω τις ταμπέλες .. Δεν θα ξαναρώτησω κανένα . Θα ακολουθήσω την συμβουλή της και θα κοιτάω την δουλειά μου

Η Β πτέρυγα είναι τέρμα αριστερά .. Μια χαρά .. παίρνω τη βαλίτσα και ξεκινάω να προχωράω όταν αισθάνομαι βρεγμένη ... τι διάολο ??? Γυρίζω πίσω για να δω μια παρέα αγοριών να γελάνε ενώ μαζί τους κάθεται κι εκείνη η ξανθιά από πριν.  

Αποφασίζω να μην μιλήσω και τι να πω άλλωστε .. Δεν μπορω να κάνω ακόμα να λάθος και να δώσω συνέχεια σε κάτι τέτοιο .. Ίσως απλά να με αφήσουν ήσυχη αν δεν δώσω σημασία ..

" Ε! Εσύ !! Γεροντοκόρη που πας ?" Ακούω πίσω μου νια αντρική φωνή και σφίγγω τα δόντια μου καθώς αυξανω το βήμα μου ...

Ξαφνικά ένα αγόρι πετάγεται μπροστά μου ... μελαχρινός με κάστανα μάτια αλλά σχετικά όμορφος . Τα χαρακτηριστικά του είναι πολύ απαλά και φαίνεται ευγενικός .. Κάτι που δεν το νομίζω αφού για να με σταματήσει κάτι θέλει ..

"Δεν ακούς που σου μιλάνε φρικιό ?" Ακόμα μια προσβολή σήμερα ... υπέροχα .. αναστενάζω και τον κάνω στην άκρη για να περάσω ..

Ένα απότομο όμως τράβηγμα από τη μέση με κάνει και πέφτω κάτω ...

Γαμωτοοοοοοο

"Τι θες επιτέλους ?"φωναζω χωρίς να μπορώ να μαζέψω τον εαυτό μου .

"Να διασκεδάσω με το καινούριο απόκτημα της σχολής φυσικά και πρόσεχε την γλώσσα σου "
άντε πάλι με τις απειλές ... Ποιο είναι το πρόβλημα τους επιτέλους ??

"Μπορείς απλά να με αφήσεις στην ησυχία μου σε παρακαλώ ?"λέω όσο πιο ευγενικά μπορώ και σηκώνομαι τινάζοντας από πάνω μου τα χώματα

"Κοίτα τα χαλιά σου ρε ! Μόνη σου με προκαλείς "λεει και Γελάει ενώ με πλησιάζει
"Πρόσεχε μικρή ... Γιατί αυτό το σε παρακαλώ θα μου το λες και στο κρεβάτι .. " με το τελείωμα απλά χωρίς να το σκεφτώ παίρνω την βαλίτσα και απλα αρχίζω και τρέχω τρομαγμένη ..

Τι διάολο .. σε τι μέρος ήρθα .. φοβάμαι και θέλω να γυρίσω σπίτι ...
Πρώτη φορά στη ζωή μου συναντώ παιδιά που μιλάνε και φαιρονται έτσι ..

Συνεχίζω και τρέχω ενώ το μόνο που ακούω είναι γέλια πίσω μου ... φτάνω μπροστά στην πτέρυγα μου και ανεβαίνω τα σκαλιά σέρνοντας την βαλίτσα όπως όπως ...

Μπροστά μου ο μεγάλος διάδρομος και ψάχνω απλά το δωμάτιο που το βρίσκω ευτυχώς χωρίς να πετύχω κανένα μπροστά μου ...

Βάζω το κλειδί και ανοίγω ..

Πέφτω στο πάτωμα χωρίς άλλες δυνάμεις .. αφήνω πλέον ελεύθερα όλα μου τα δάκρυα ...
Πότε δεν φανταζόμουν πως αυτή θα ήταν η ζωή ενώ από το σπίτι ...
Πότε δεν πίστευα πως θα δεχτώ τόσες προσβολές σε μόλις λίγη ώρα ...

"Γιατί ρε μάνα ... Γιατί "ψελιζω και πλέον ο κόμπος έφτασε στο λαιμό μου ...