Be aware of κεφάλαιο 26

Μην με αφήσεις ξανά ... μείνε δίπλα μου ... Γίνε η ζωή μου όλη και άσε με να χαθώ σε σένα ..."

Σήκωσε το βλέμμα του με δυσκολία ψηλά ενώ με το ζόρι μπορούσε να ακούσει ....

"Όχι τόσο εύκολα μικρέ ..." άκουσε την φωνή εκείνη που κοντά στον ένα χρόνο τώρα αναγνώριζε πλέον καλά ...Δεν ήξερε τον λόγο που κατάφερε και ήταν εδώ ο Paul αλλά αυτή τη στιγμή του χρωστούσε την ζωή του ... 

Σκέφτηκε αμέσως εκείνη ... ουρλιάζοντας από τον πόνο άφησε τα δάκρυα του να πέσουν καυτά πάνω στα μάγουλα του χωρίς ντροπή ... Ένας άντρας δύο μέτρα να κλαίει σαν μωρο παιδι για μια αγάπη που νόμιζε πως έχασε ήταν ένα θέαμα που σίγουρα θα άγγιζε και τον πιο σκληρό ...

"Έλα ... σήκω πάνω με ευχαριστείς αργότερα " είπε ο Paul αλλά ο Ian δεν κουνήθηκε ... με το κεφάλι του να αιμορραγεί και την καρδιά του κομμάτια ξάπλωσε στο υγρό χώμα αφήνοντας την βροχή να ξεπλύνει κάθε φόβο που ένιωσε λίγα λεπτά πριν ...

Όλα έγιναν τόσο γρηγορα που αδυνατούσε να καταλάβει πως ήταν ακόμα ζωντανός ...

Με όση δύναμη είχε έβαλε τα δυνατά του και σηκώθηκε όρθιος ... Χωρίς να πει λέξη σε κανένα ούτε καν στον Paul έβγαλε από το παντελόνι του τα κλειδιά της μηχανής κατευθυνόμενος προς τα εκεί αγνοώντας τους πάντες ... Στο μυαλό του υπήρχε μόνο ένα πράγμα .... Και πάση θυσία έπρεπε να είναι εκεί ... βλέποντας την ζωή να χάνεται μπροστά στα μάτια του έκλαψε όχι για εκείνον ... Πότε δεν θα έκλαιγε για εκείνον ... έκλαψε για εκείνη ... Για το μικρό του κοριτσάκι που θα το άφηνε πίσω ... Για την αγάπη που θα του στερουσαν από την ζωή του ... Για την αγάπη που δεν εισέπραξε ποτέ από κανένα εκτός από εκείνη που δίχως να το πει του την χαριζε απλόχερα ...

Ένα δάκρυ κύλησε από τον σκληρό για όλους Paul ... Μέσα του ήξερε πως ο μικρός αυτός για να κλαίει έτσι σημαίνει πως αγαπάει ... Και το κάνει με την ψυχή του ...

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

Με τα μαλλιά μου ακόμα βρεγμένα και με τα μάτια κλειστά καθισμένη έξω στο μπαλκόνι συλλογίζομαι πως απλά θα τον σκοτώσω ... Έχω ήδη σκεφτεί πολλούς τρόπους για να το κάνω μόλις τον δω ... γυρίζω και κοιτάζω ξανά την ώρα ... πήγε ήδη 1 ...

Ξαφνικά ακούγεται ο ήχος της εξάτμισης ... πετάγομαι όρθια καθώς τον βλεοω να περνάει την στροφή για την εστία μου ενώ η καρδιά μου φτερουγίζει μέσα στο στήθος μου ...

Ήρθε !!

Ένα παράπονο μου βγαίνει αμέσως και το κρατάω όσο μπορώ μέσα μου ενώ εκείνος παρκάρει χωρίς να κοιτάξει πάνω αυτή τη φορά ... Η δυνατή βροχή πέφτει επάνω του κι εκείνος βγάζει το κράνος ...

Ευχαριστώ θεέ μου ... Ευχαριστώ ...

Μπαίνω μέσα γρήγορα όταν τον βλέπω να πλησιάζει την είσοδο ...

Ανοίγω την πόρτα και τα βήματα του ακούγονται ενώ περιμένω και με το που στρίβει στον διάδρομο χωρίς να μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου τρέχω γρήγορα αιφνιδιαζοντας τον και πηδάω επάνω του ενώ εκείνος κατευθείαν με πιάνει σηκώνοντας με ψηλά ...

Δεν κάνω τίποτα άλλο από το να τον φιλάω παντου σε όλο το πρόσωπό καθώς κλαίω σιγάνα ...

Ανταποκρίνεται στα άγγιγμα μου και αφήνοντας με κάτω με αρπαζει από το κεφάλι στοχεύοντας τα χείλη μου που πλέον φιλάει παθιασμένα ...

Σταματάω ... κάνω ένα βήμα πίσω και σκουπίζοντας τα μάτια μου σηκώνω το χέρι μου δίνοντας του στα σίγουρα το πιο δυνατό χαστούκι που έχει φάει ποτέ στη ζωή του !!!

"Αυτό γιατι με τρόμαξες !!!" Του λέω ενώ εκείνος πιάνει το μάγουλο του χωρίς να πει καμία λέξη ...

Σε δευτερόλεπτα ξαναπηδαω όμως επάνω του και μπλέκονται τα δάχτυλα μου στα βρεγμένα του μαλλιά τον φιλάω ...

"Κι αυτό γιατί μου έλειψες ..." λέω σιγάνα ενώ εκείνος μας οδηγεί προς το δωμάτιο ...

"Τελευταία φορά μάτια μου ... Δεν θα ξαναπάω ... Στο ορκίζομαι "λεει κρατώντας με ακόμα αγκαλιά

Είναι βρεγμένος ως το κόκαλο και πλέον μαζί του κι εγώ ...

Με τα χέρια του να ζουλανε τους γλουτούς μου κλεινει την πόρτα και με αφήνει πάνω στο τραπεζάκι ενώ δεν σταματάει να με φιλάει ... Μέσα μου χιλιάδες ανάμεικτα συναισθήματα κυριαρχούν στην ψυχή μου ...

Από το λιγοστο φως και καθώς τον παρατηρώ καλύτερα σταματάω και απομακρυνομαι... Είναι πληγωμένος ... το φρύδι του ματωμένο ενώ μικρές γρατζουνιές υπάρχουν στο πρόσωπο του κάτι που δεν παρατήρησα πριν μέσα στην χαρά μου που ήρθε ...

Απλώνω τα δάχτυλα μου και τον χαϊδεύω ....Δεν θέλω να ρωτήσω τίποτα θέλω απλά να μείνει εδώ ... Για πάντα .. δίπλα μου ... ασφαλής ..

"Υπόσχεσου ..." λέω μόνο καθώς κοιταζόμαστε ...

"Στο υπόσχομαι μικρό ... " λεει και τοποθετεί τα χέρια του στα όπισθια μου σηκώνοντας με ενώ μας γυρίζει και με πετάει απότομα στο κρεβάτι πεφτωντας από πάνω μου ....

"Κανείς δεν μας σταματάει τώρα ... κανείς " ψελιζει σκυμμένος μέσα στο  λαιμό μου ενώ με δαγκώνει και ανατριχιάζω ..

Ένα λεπτό μας πήρε για να βρεθούμε και οι δυο γυμνοί ... Χωρίς καν να μπούμε σε λεπτομέριες και ενώ με φιλούσε ένιωσα την πίεση ανάμεσα στα πόδια μου ενω γερνωντας το κορμί μου προς τα πίσω εκείνος έσκυψε στον λαιμό μου ρουφώντας με με δύναμη ... παράλληλα πίεζε τον εαυτό του σιγά σιγά μέσα μου μέχρι που τον ένιωσα πλέον ολόκληρο ...

Μαγεία ... Πόσο λάθος έκανα όταν πίστεψα πως με τον Luke ολοκληρώθηκα... Πόσο λάθος έκανα όταν πίστεψα πως ήταν ο ένας ... το να κάνω έρωτα με τον Ian ήταν κάτι που ξεπερνούσε όλη μου την ύπαρξη ... Τον εαυτό και την ψυχή μου ... συγκλόνιζει όλο μου τον κόσμο ... Και αυτό που με τραβάει πιο πολύ από όλα είναι πως το κάνει απλά... απλά αλλά αληθινά ..

Ρουφάει δυνατά ... Πιο πολύ .. κι άλλο .. Πιο δυνατά ..Κάθε σημείο του λαιμου μου από άκρη σε άκρη ...

Γλύφει και δαγκώνει με ένταση σημεία που δεν ήξερα ότι θα μου προκαλούσαν ποτέ ανατριχίλα ενώ η κινήσεις του μέσα μου φανερώνουν το πάθος που υπήρχε μεταξύ μας από την αρχή...

Όλα εκείνα τα δεν ξέρω ...
Όλα εκείνα τα ίσως ...
Όλα εκείνα τα δεν καταλαβαίνω ...

Όλα αυτά τώρα ξεκαθαρίζουν μέσα μου ...
Είμαι δική του ...
Και είναι δικός μου ...

Η κίνηση του δυναμώνει και οι κραυγές μου βγαίνουν απο μέσα μου δυνατές ενώ δεν κάνει καμία κίνηση να με ηρεμήσει .. αντί γι αυτό κλείνει τα μάτια του ρουφώντας κάθε ήχο που παράγεται από μένα για εκείνον ...

Τρέμω ... το σώμα μου ταλαντεύεται κάτω από το δικό του ενώ η ανάσα μου κόβεται στα δύο ...

Αναστενάζω ...

"Είμαι ευτυχισμένος ..." τον ακούω να ψελιζει αλλά πιο πολύ πιστεύω το λεει στον ίδιο του τον εαυτό ...
λέει στην ψυχή του κάτι που η ζωη του έχει αρνηθεί χρόνια τώρα ...

Αισθάνομαι την κάψα να τυλίγει όλο το κορμί μου και αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο ... αισθάνομαι τα καυτά μου υγρα να κυλάνε ενώ  το μόριο του με έναν περίεργο τρόπο ανεβοκατεβαίνει μέσα μου ...

Ξαφνικά κάνει συσπάσεις ... Πώς διάολο το κάνει αυτό ... αισθάνομαι ένα κάψιμο μέσα μου ... νιώθω με την σειρά μου τον εαυτό του ... Την ζωή του ... Την αγάπη του για μένα ...

Η ένταση του χαλαρώνει απότομα ...  μπαινοβγαίνει μέσα μου υπερβολικά αργά ενώ κοιταζόμαστε στα μάτια όταν σταματάει τελείως ...

Πιστεύω πως δεν χρειάζεται να πουμε τίποτα μεταξύ μας ... με ένα στραβό χαμόγελο στα χείλη μου χαρίζει ένα φίλι ...

"Μας θέλει ο Θεός ..." του ψιθυρίζω και γελάει ξέροντας πολύ καλά σε τι πράγμα αναφέρομαι ...

γελάει ενώ εγώ τον νιώθω ακόμα μέσα μου ... φωλιάζει στο κορμί μου και δεν παραπονιέμαι καθόλου ... το να είναι μέσα μου για μένα είναι κάτι που ζω για πρώτη φορά ... Και δεν θα το άλλαζα με κανένα άλλο συναισθήμα...

Αφήνοντας πολλά πεταχτά φιλιά σε όλο το πρόσωπό μου και εμφανώς χαρούμενος με αργές κινήσεις βγαίνει από μέσα μου ... κατσουφιάζω ...

"Μου άρεσε να σε νιώθω εκεί ..." λέω χωρίς να σκεφτώ ενώ κοκκινίζω και μόνο στα λόγια μου ...

"Το ότι εμεινα ήταν κάτι που δεν έπρεπε να κάνω εξ αρχής άλλα... Δεν μπορούσα να σε αφήσω ... Δεν μπορούσα να αφήσω αυτή την ζεστασιά... Είναι όμως η ..."
τον διακόπτω γελώντας

"Η τελευταία φορά ... ξέρω ξέρω ..."
Εκείνος πέφτει δίπλα μου και σκάμε και οι δυο στα γέλια ...

"Τι είναι αυτό ?" Τον ρωτάω και με κοιτάζει με απορία ...

" Ποιο κορίτσακι μου ?"μου απαντάει και στην λέξη κορίτσακι μου απλά πεθαίνω ...

"Αυτό που νιώθω για σένα ...ξέρεις Δεν είναι αγάπη ... Γιατί η αγάπη είναι λίγη ... Δεν υπάρχει όμως κάποια λέξη που να γνωρίζω ικανή να το περιγράψει ..."

Χαϊδεύει τα μαλλιά μου ...

"Λέξη δεν θα βρεις ... πίστεψε με προσπάθησα και απέτυχα ... μπορώ όμως να σου πω ένα πράγμα ... "

Με τραβάει κοντά του ... ενώνει τα κορμιά μας και τον αισθάνομαι να καίει ολόκληρος ... φέρνει κοντά το κούτελο του σε σημείο να ακουμπάει στο δικό μου ... ενώνει τα πόδια μας ενώ η κοιλιά μου ακουμπάει επάνω του .. ειλικρινά έτσι όπως με κρατάει νιώθω.... Ένα ... Ένα μαζί του...

"Τι ένιωσες ?" Ρωτάει σιγάνα ενώ η ανάσα του γίνεται αναπνοή μου ...

"Πληρότητα ..." λέω και με κοιτάζει σοβαρός ...

"Αυτό είμαστε μωρό μου ... Ένα σώμα ... Μια ψυχή ... Μια καρδιά ... Δύο άνθρωποι που απλά υπάρχουμε ο ένας για τον άλλο ... Και πίστεψε με ... Πότε στην ζωή μου δεν ένιωσα αυτή την αίσθηση ... Πότε ..."

Ανεβαίνω από πάνω του και τυλίγομαι γύρω από το κορμί του ... εκείνος κλείνει γύρω μου τα χέρια του καθώς ακουμπάω το κεφάλι μου στο στήθος του ...

"Κάθε χτύπος για σένα είναι ..." ψιθυρίζει αφού καταλαβαίνει πως σαν την τρελή κάθομαι και ακούω την καρδιά του να χτυπάει ...

Πως γίνεται να με γεμίζει τόσο πολύ ο ήχος ?κλείνω τα μάτια προσπαθώντας να τον χορτάσω ...

Με νανουριζει... χάνομαι ... αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και κοιμάμαι επάνω του ήρεμη ....

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️