Deadly sins 5ο κεφάλαιο

Και αν εσύ με πονάς..
Εγώ έχω μάθει να αντέχω  ...
Πες μου μονάχα... αν το αντέχεις κι εσύ...."

Η πόρτα ανοίγει απότομα... μπορούσα μου ο Άγγελος αγριεμένος..κρατάει μια σακούλα την οποία πετάει στο κρεβάτι...

Άγγελος:"ποια νομίζεις ότι είσαι μου λες ?? Μια πουτανα είσαι που έκανα το λάθος και μάζεψα εδώ μέσα!!  " λέει και έρχεται κατά πάνω μου ... μαζεύομαι αλλά δεν υπάρχει σωτηρία... με πιάνει και με αρπαζει ...

Με πετάει με μανία στο πάτωμα και από την σύγκρουση πονάνε τα πλευρά μου ...

Έρχεται μπροστά μου και με πιάνει από τα μαλλιά...Ένα χαστούκι είναι ω επόμενη κίνηση και γεύομαι ξανά το αίμα μου... κοιτάζω προς τη πόρτα βουρκωμένη...

Άγγελος:"ο σωτήρας σου δεν είναι εδώ... Δεν σε σώζει κανένας!!"

Με τραβάει και με ξαπλώνει.. πέφτει από πάνω μου και βάζει δεξιά και αριστερά από τον κορμό μου τα πόδια του κρατώντας με κάτω... Τον χτυπάω.. παλεύω αλλά τίποτα...

Ξαπλώνει το χέρι και αρπαζει τη σακούλα.. βγάζει μια σύριγγα από μέσα...

Sky :"ΌΧΙ ΌΧΙ ΌΧΙ!!! ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ...ΔΕ ΘΈΛΩ!!!!" Του φωναζω κλαίγοντας πια αλλά εκείνος με αγνοεί... προσπαθώ να ξεφύγω αλλά είναι τόσο βαρύς που δεν μπορώ...

Κλαίω και χτυπιεμαι..

Sky:"Γιατί... πες μου απλά γιατί..." λέω αλλά το μόνο που νιώθω είναι το βίαιο κράτημα του και το τσίμπημα της βελόνας στο χέρι μου... με κοιτάζει.. πατάει σιγά σιγά το υγρό και το νιώθω να καίει τις φλέβες μου ...

Άγγελος:"Γιατί νομίζεις ότι βρήκες τον πρίγκιπα... " λεει και αφαιρεί την ενεσα από το χέρι μου ... ξεσκίζει τα ρούχα μου κι εγώ απλά είμαι ανήμπορη να αντιδράσω.. Δεν ξέρω καν τι μου έβαλε... Δεν είναι πρέζα..Είναι κάτι άλλο..Δεν χάνω το φως μου αλλά ανακατεύομαι...

Άγγελος:"και τώρα θα σου δείξω εγώ πως είναι ο πραγματικός πρίγκιπας..." σηκώνεται και βγάζει τα ρούχα του... με μια κίνηση με σηκώνει και με πετάει στο κρεβάτι..

Πέφτει σαν λυσσασμενο σκυλι επάνω μου και αρχίζει να με ρουφάει στην κοιλιά..να με δαγκώνει στα μπούτια .. κάνει αυτό που ξέρει καλά..με πονάει..

Sky:"με... με πονάς...τι .. τι μου έδωσες?" Λέω και νιώθω το σώμα μου να παραλύει... Δεν μπορώ να κάνω και πολλά άλλα αισθάνομαι τα πάντα..

Άγγελος:"το δωράκι σου φυσικά...Για την ανυπακοή σου ..!"

Έρχεται στον λαιμό μου κα7βαφηνει παντού σημάδια... σημαδια που πονάνε... ρουφάει τόσο δυνατά που αισθάνομαι τις φλέβες μου έτοιμες να σκάσουν...

Ανοίγει τα πόδια μου.. προσπαθώ να σηκώσω το χέρι μου αλλά πέφτει κάτω σαν νεκρο...

Άγγελος:"Δεν σε πηδάει έτσι αυτός ε ?? Γουστάρεις μαζί του έτσι??"

Λέει και μπαίνει μέσα μου ...δυνατά... Θέλω να ουρλιάξω αλλά φωνή δε βγαίνει... Ένα δακρυ κυλάει μόνο για να μαρτυρήσει τον πόνο μου ... Ένα δάκρυ...

Άγγελος:"Γιατί κλαις ε ?? Όταν σε πρωτοπηδηξα μόνο που δεν ούρλιαζες  από ηδονή.. Και τώρα πονάς??"

Δεν μπορώ ούτε να εκφραστώ ούτε να μιλήσω πόσο μάλλον να κουνηθώ..
Και ΝΑΙ ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΕ ΜΕ ΠΟΝΆΣ!!

Άγγελος:"αν σε ξαναδω..."λέει και βγαίνει...
"Πανω του..."Και μπαίνει απίστευτα δυνατά....
"Θα σε σκοτώσω...με τα ιδια μου τα χέρια " μπαινοβγαίνει μέσα μου ενώ το χέρι του τυλίγεται στο λαιμό μου ...

Το κορμί μου αδύναμο να αντιδράσει πηγαίνει πάνω κάτω σε ένα κρεβάτι με το κτήνος πάνω μου ...

Με πιέζει.. με σφίγγει...

Άγγελος:"ΜΕ ΤΑ ΊΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ !!" Ξαναλέει δυνατά και βγαίνει από μέσα μου ... τελειώνει στην κοιλιά μου αλλά το χέρι του είναι ακόμα στο λαιμό μου ...

Άγγελος:"σου αρέσει να κοιμάστε αγκαλιά?? Αυτό θες ε ?? Ρομαντζαδες και παπαριες... γι αυτό γουστάρεις ε ?? Να σε δω τώρα που θα φύγει ένα μήνα.... Πώς θα γλιτώσεις..."

Σοκαρομαι αλλά μένω ανέκφραστη... Δεν θα βγάλω το μήνα αν φύγει το ξέρω... το πολύ πολύ να με βρουν πεταμενη πουθενά...  Δεν ξέρω τι τον έχει πιάσει και μου φαιρεται τόσο απάνθρωπα... Τις πρώτες μέρες ήταν πάλι βίαιος και απότομος αλλά καμία σχέση με το σημερινό...

Τα δάκρυα μου κυλάνε..Μόνο αυτά δείχνουν πως ζω ...

Σηκώνεται επάνω και βγάζει από την τσέπη του παντελονιού του το πακέτο με τα τσιγάρα... ανάβει ένα και πηγαίνει στο παράθυρο ενώ εγώ είμαι στην ίδια κατάσταση...

Άγγελος:"Δεν υπάρχουν πρίγκιπες sky  .. Όλοι είμαστε διαολοι..." παραμιλάει...

Ανοίγει το παράθυρο και πετάει το τσιγάρο... με πλησιάζει... με κοίταει.. Ένας Θεός ξέρει τι υπάρχει Στο κεφάλι του μέσα...

Σηκώνει το σεντόνι ...με σκεπάζει..

Άγγελος:"μάζεψε δυνάμεις...θα τις χρειαστείς..." μου λέει και πιάνει την μπλούζα του ... Την φοράει και φεύγει...

Το σεντόνι με πνίγει.. το νιώθω να με βαραίνει... προσπαθώ να κουνήσω το χέρι μου αλλά είναι μουδιασμένο..κι αυτό και όλο το κορμί μου...

Προσπαθώ να γυρίσω το κεφάλι μου αλλά ούτε αυτό υπακούει...

Κλείνω τα μάτια... παραδινομαι στα όνειρά μου... ψάχνω τα μάτια του αδερφού μου ... τίποτα... με εγκατέλειψαν κι αυτά...

........................

3 ώρες μετά....

Αισθάνομαι το στόμα μου ξηρό... ανοίγω τα μάτια και καταλαβαίνω πως ότι μαλάκια και να μου έδωσε φευγει σιγα σιγά... κουνάω ελαφρος το πόδι μου και τα καταφέρνω...κάνω το ίδιο και με ολόκληρο το σώμα μου..

Προσπαθώ να σηκωθώ... να σταθώ όρθια... πιάνομαι  Από το κρεβάτι και με όση δύναμη έχω τα καταφέρνω..

Sky :"πάμε κορίτσι μου.. τόσα πέρασες.. μπορείς..."

Κάνω ένα βήμα..αισθάνομαι σαν μωρό που μαθαίνει να περπατάει... πετάω το σεντόνι και προχωράω από τοίχο σε τοίχο φτάνοντας στο μπάνιο... πριν  προλάβω να μπω όμως η πόρτα ανοίγει και ο Σταύρος μπουκάρει μέσα ... τρομάζω και αφήνω τον τοίχο πέφτόντας κάτω... εκείνος τρέχει και με σηκώνει.. με κρατάει αγκαλιά..

Σταύρος:"τι σου έκανε γαμω??" Λέει και ανοίγει τη πόρτα του μπάνιου... με τοποθετεί στη μπανιέρα και αφήνει το νερό να τρέξει πάνω μου ... 

Το ματι του πέφτει στο λαιμό μου ... αμέσως κατεβαίνει στην κοιλιά και στα μπούτια μου ...

Τον βλέπω να κοκκινίζει από οργή... κάνει να φύγει αλλά με μια απότομη κίνηση του πιάνω το χέρι...

Sky:"Μη ..." Είναι το μόνο που κατάφερα να ψελισω...
Ένα 'Μη' που κρατάει μέσα του τη ζωή μου ... Ένα 'Μή' που κρατάει και την δική του ζωή...

Σταύρος:"ΓΑΜΩΤΟ σου ρε sky  .. θα σε σκοτωνε... κοίτα τη μαλάκια στα πλευρά σου ρε πουστη μου !!! Δεν τον φοβάμαι!!!
Λέει αλλά εγώ τον φοβάμαι..

Με πλένει απαλά... περναει με το σφουγαρι απο κάθε σημείο του κορμιού μου καθαρίζοντας από πάνω μου την βιαιότητα του αδερφού του...

Κλείνει το νερό... με τυλίγει με μια πετσέτα και με σηκώνει αγκαλιά...

Βγαίνουμε και με ξαπλώνει στο κρεβάτι...

Χαϊδεύει τα μαλλιά μου ...

Σταύρος:"αύριο το πρωί φεύγω  ... Πρέπει να φύγω... θα λείψω ένα μήνα...Και.. Και απλά θέλω να προσέχεις... πιστεύω πως δεν χρειάζεται να σου πω κάτι γιατί πλέον με καταλαβαίνεις..."

Γνεφω θετικά...

Σταύρος:"σε αφήνω να ξεκουραστείς... ξέρεις... θα μου λείψεις λίγο..." λέει και αφήνει ενα φίλι στο μέτωπο μου ... τόσο καιρό ποτέ δεν ένιωσα ακόμα και από αυτόν την αίσθηση του φίλιου..Δεν με φιλάει κάνεις τους ... Και ακόμα και στο μέτωπο για μένα σημαίνει πολλά...

Τραβάω το χέρι του ...

Sky:"Ιόλη... με λένε Ιόλη..." λέω και κλείνω τα μάτια μου ... ξεκουράζονται από μόνα τους ... το κορμί μου το ζητάει...

Τον αισθάνομαι να χαμογελάει όμως... σηκώνεται... πηγαίνει στη πόρτα κλείνει το φως ..Και φεύγει...