Be aware of κεφάλαιο 14

Μπορείς αν θέλεις να ξεφύγεις ... το ερώτημα όμως είναι ... το θέλεις ?"

Η αίσθηση της ελευθερίας επάνω στη μηχανή του είναι απερίγραπτη ... μου βγάζει την αίσθηση ότι επιτέλους μετά από αυτή τη βασανιστική εβδομάδα ζω ... αφαιρώ τα χέρια μου από πάνω του και απλά τα ανοίγω αφήνοντας τον αέρα να περάσει μέσα από τα δάχτυλα μου ...

Τοποθετώ τα χέρια στο κράνος και το βγάζω ενώ τον ακούω να με μαλώνει αλλά δεν δινω σημασία ... το βάζω ανάμεσα μας ενώ επιτέλους πλέον ο αέρας περνάει και χτυπάει το πρόσωπο μου... γελάω ... Είναι τόσο όμορφα ...

Σε λιγάκι στρίβει και παίρνει έναν δρόμο ενώ η μυρωδιά των λουλουδιών αρχίζει και κατακλύζει τα ρουθούνια μου . Γυρίζω το κεφάλι και βλεοω ένα απίστευτο λιβάδι να απλώνεται γύρω μας γεμάτο με πανέμορφα όμορφα λουλούδια ...

"Σταμάτα εδώ !!!" Λέω χτυπώντας τον ελαφρά στην πλάτη ...

"Μα δεν φτάσαμε ακομα μικρή εκεί που θέλω "λεει εκείνος

"Δεν με νοιάζει ... Θέλω να κατέβω εδώ "

Εκείνος κόβει ταχύτητα και η μηχανή σταματάει ενω ενα σύννεφο σκόνης σηκώνεται γύρω μας ... κατεβαίνω αμέσως και τρέχω προς το λιβάδι ακούγοντας τον να γελάει από πίσω μου .

"Τελικά είσαι το κάτι άλλο ..." σχολιάζει ενώ πέφτω κάτω ανάμεσα στα λουλούδια γεμίζοντας με την μυρωδιά τους όλη μου την ύπαρξη

"Ηρεμώ ..." του λέω ενώ τον βλεπω να έρχεται και να ξαπλώνει δίπλα μου .. πιάνει ένα μικρό ξεραμένο χορταρακι και τοποθετεί το κλωνάρι του στο στόμα παίζοντας μαζί του ενώ με κοιτάζει ...

"Τι κοιτάς ?" Λέω ελαφρος περίεργα αφού νιώθω τα μάτια του επάνω μου να με επεξεργάζονται

"Σε θαυμάζω ..." λέει

"Δεν θα έπρεπε ..." του απαντάω καθώς γυρίζω και ξαπλώνω στο πλάι απέναντι του ..

"Ξέρω πως κάτι έγινε μικρή ... Αυτό που δεν ξέρω είναι πως γίνεται μια ύπαρξη σαν κι εσένα να έχει πάρε δώσε με όλους εκείνους τους καριολιδες... Και να υποθέσω πως ξέρεις ήδη τον Luke ..."
Και μόνο που αναφέρει το όνομα του θέλω απλά να βάλω φωτιά σε όλη αυτή την όμορφη πλάση που απλώνεται μπροστά μας ...

Ανασηκωνομαι και κάθομαι οκλαδόν αρχίζοντας να χαλάω όσα λουλούδια έχω μπροστά μου νευρικά ...

"Λοιπόν ... βλέπω πως είσαι σε ένταση .. " λεει και βγάζει ένα πακέτο με τσιγάρα ,βγάζει ένα αν και δεν μοιαζει οπως τα υπολοιπα τσιγαρα του πακέτου ... Έχει διάφανο χαρτάκι και είναι λίγο μεγαλύτερο ... 
το ανάβει...  Κλείνει για λίγο τα μάτια του αφήνοντας τον καπνό που κρατούσε μέσα του εδώ και λίγη ώρα να βγει στέλνοντας κυκλακια ψηλά στον ουρανό ...

"Θα σου πω λοιπόν μια ωραία ιστορία ..." συνεχίζει αμέσως ... Χωρίς να μου αφήσει περιθώρια να απαντήσω ξεκινάει ...

"Πριν ένα χρόνο περίπου είχα ένα κολληταρι ... μαζί κάναμε τα πάντα ... Από μικρά παιδιά μεγαλώσαμε μαζί και ήμασταν οαντα εκεί ο ένας για τον άλλο ... κάποια στιγμή σε μια δύσκολη απώλεια για εκείνον εγώ τον στήριξα, ενώ εκείνος κλείστηκε στον εαυτό του  προσπαθούσα κάθε μέρα να τον φέρω στα συγκαλα του ,κανένας δεν έμεινε δίπλα του ... Μόνο εγώ... "
Τραβάει ακόμα μια γερή τζούρα από αυτό το πράγμα που καπνίζει ενώ ξαπλώνει προς τα πίσω κοιτάζοντας ψηλά ...

"Μια μέρα λοιπόν αποφασίσαμε να έρθουμε να σπουδάσουμε εδώ ... Και οι δυο από πιο μικρή πόλη η Μασαχουσέτη ήταν για εμάς κάτι σαν όνειρο ... έλα όμως που μόλις φτάσαμε η εξέλιξη δεν ήταν αυτό που περιμέναμε ... το φιλαράκι μου και στην ουσία αδερφός για μια πουτανα γκόμενά που του πήρε τα μυαλά μου γύρισε την πλάτη ενώ προσπαθούσε με κάθε τρόπο να κεντρίσει το ενδιαφέρον της ... Πότε της δεν με χωνέψε η πουτανα ..  με θεωρούσε ξιπασμενο και χωρίς προοπτικές σε σχέση με εκείνον που άνετα μπορούσε να τον πλασει όπως θέλει ... Εγώ ήμουν το εμπόδιο φυσικά αφού τον έβλεπα να καταστρέφεται κάθε μέρα ... να μεταμορφώνεται σε κτήνος για εκείνη ..  βέβαια δεν θα σου πω ψέματα ..."

Συνεχίζει να καπνίζει και κάνει μια παύση ... παίρνει μια ανάσα και με κοιτάει ..

"Μόνος σε αυτή τη γαμημένη πόλη έμπλεξα κι εγώ αλλά οι δικές μου παρέες ήταν πραγματικά σκληρές ... Δεν είμασταν μια απλή ομάδα στη σχολή που τρομοκρατούσαμε φοιτητές για πλάκα ... έμπλεξα άσχημα , ληστείες ναρκωτικά ... διάφορες μαλακιες που ακόμα κουβαλάω στην πλάτη . Το αποτέλεσμα ήταν να χωρίσουμε κάπως σε δυο ομάδες μέσα σε αυτό το μπουρδελο... Δεν μπαίνει στα χωράφια μου ούτε εγώ στα δικά του ... Τώρα για ποιον μιλάω πιστεύω το κατάλαβες ... εκείνος πέταξε στα σκουπίδια την φιλιά μας για μια γκόμενά ...κι εγώ... Εγώ κάνοντας τις λάθος επιλογές κατάφερα και έγινα γνωστός με άλλο τρόπο .. Όπως και να έχει έλειπα αρκετό καιρό ...
Και ... αν κρίνω από εσένα εκτός από καινούρια έμπλεξες κι όλας ..."

Σοκαρισμένη υπερβολικά δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις να εκφραστώ ... Μέσα σε λίγα λεπτά ξεγυμνωσε μπροστά μου όλη τη ζωή του δίχως να νοιάζεται για τίποτα ...

"Δεν ξέρεις τι να πεις έτσι ?" Λεει ενώ τραβώντας τρεις συνεχόμενες ρουφήξιες πετάει το τσιγάρο του ...

"Απλά ... Όλα είναι τόσο γρήγορα ..." του λέω ...

"Και τώρα θέλω απλά να μάθω τι διάολο έκανε ο μαλακας αυτή τη φορά για να πληγώσει στο τόσο όμορφα μάτια σας τα δικά σου ... Και μην μου πεις πως ήρθες απλά εδώ και αποφάσισες να δείρεις την Gabi .... ξέρω πως κάτι παίχτηκε ... άκουσα πολλά ... απλά θέλω την δική σου εκδοχή .. "

Σειρά μου να πάρω μια μεγάλη ανάσα ... Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά αυτός ο άντρας μου βγάζει απίστευτη οικειότητα ενώ κάτι μέσα μου λέει πως το να του μιλήσω είναι σωστό ...

Ξεκινάω από την αρχή ..
Πώς και γιατι ήρθα εδώ ...
Του είπα για το αεροδρόμιο ... Για το ξύλο ... Για τον Luke και μένα ...
Για όλη την ξεφτίλα που ένιωσα πριν μια βδομάδα ... του είπα απλά τα πάντα...

Καθισμένος πλέον και χωρίς να μιλάει απλά κοιταζει μάτια μου ενώ τον αισθάνομαι να προσπαθεί να μπει μέσα τους ... το βλέμμα του είναι τόσο βαθύ ...

"Τώρα ότι και να σου πω μικρή ... τίποτα δεν το σώζει ... πάντως σε παραδέχομαι ... άλλη θα έκλαιγε ακόμα στη ακόμα χειρότερα θα είχε φύγει ήδη από δω ..." λεει μετά από λίγο

"Και που να πάω ?πίσω δεν θα γυρίσω ποτέ ξανά Ian ..." ξεφυσαω και ξαπλώνω πίσω ... με πλησιάζει και βάζει το χέρι του για στήριγμα στο κεφάλι του ενώ πάλι με κοιτάζει με εκείνο το βλέμμα ... τα μάτια του αν και σκούρα έχουν κατι που τα κάνει ακόμα πιο σκοτεινα... απόκοσμα παράξενα ... σίγουρα σε κάποιους θα προκαλεί τρόμο αλλά εμένα μου βγάζει την ανάγκη να τον αγγίξω ...

Απλώνω το χέρι μου προς το πρόσωπο του άθελά μου ...

"Μη ..!" Λεει και πιάνει απότομα το χέρι μου ...

"Γιατί ?" Απαντάω ενώ ακόμα κρατάει το χέρι μου ... το φέρνει κοντά στα χείλη του ενώ αφήνει ένα φίλι επάνω στα δάχτυλα μου ... Δεν μπορω να το τραβήξω ... Κάτι με σταματάει .

Ανοίγει τα χείλη του και με την γλώσσα του αρχίζει να γλύφει το ένα μου δάχτυλο απαλά ...

"Γιατί εγώ δεν είμαι εκείνος ...
Γιατί εγώ μπορώ να γίνω χειρότερος ...
Γιατί εγώ μικρή ... Εγώ δεν έμαθα να με αγγίζουν ...Ούτε να με αγαπάνε ...
Έμαθα να πονάω ... σου είπα την ιστορία μου με τον Luke όχι όμως τη δική μου ... Και πίστεψε με είναι βγαλμένη μέσα από τους χειρότερους εφιάλτες σου ... μείνε μακριά μου ... "

Σηκώνεται επάνω απότομα και ξεφυσαει ...

"Ούτε καν σαν γνωστός θα καταφέρω να σταθώ πλάι σου ... Είμαι επικίνδυνος ... " μιλάει τόσο ειλικρινά που με τρομάζει...

Βέβαια έτσι αρχίσαμε και με τον Luke και η κατάληξη ήταν απλά... απλά τραγική .. Αυτός όμως ο άντρας μπροστά μου δεν του μοιάζει ... Δεν είναι εκείνος ... δεν τον άγγιξα ερωτικά ... απλά ήθελα να ακουμπήσω το δέρμα του ... να νιωσω κάτι από εκείνον ...

Να προσπαθήσω να ακουμπήσω ίσως την ψυχή του ...

"Εγώ απλά ήθελα ..." λέω αλλά με διακόπτει ...

"Κοίτα Lil..." λέει και γελάω ... Έχω να ακούσω κάποιον να με φωνάζει έτσι από τοτε που ήμουν 5 ... θυμάμαι την δασκάλα στο δημοτικό να με λέει έτσι ..

"Γιατί γελάς ?" Ρωτάει περίεργα ..

"Γιατί μου θύμησες τα παιδικά μου χρόνια ..."

Σκέφτεται για λίγο ... τι μπορεί να σκέφτεται ...

"Με τραβάς ... Όταν σε είδα να αντιστέκεσαι έτσι σήμερα το πρωί και ενώ είχα ακούσει ένα μέρη την κατάσταση από διάφορους μαλακές στην σχολή ποτέ δεν πίστευα πως θα δω μια κοπέλα σαν κι εσένα σε αυτή τη θέση ξέρεις... Είσαι πανέμορφη και .. Και απορω πως ο άλλος ο μαλακας σε έβαλε στοίχημα ... !"

Βγάζει ένα τσιγάρο και το ανάβει αλλά αυτή τη φορά είναι σαν κανόνικο ...

"Τι καπνίζες πριν ?" Ρωτάω γεμάτη περιέργεια αλλά το βλέμμα του αλλάζει ...

"Γι αυτό σου λέω πως δεν πρέπει να είσαι κοντά μου ... έλα πάμε ... " λεει κοφτά καθώς κοιτάζει ψηλά τα σύννεφα που άρχισαν να μαζεύονται μαυριζοντας τον ουρανό απειλητικά ...

Δίχως να συνεχίσω τον ακολουθώ προς τη μηχανή ...

Ανεβαίνουμε επανω αλλά δεν ξεκινάει ...

"Βάλε κράνος μικρή ..." Η φωνή του επιτακτική .. 

"Δεν θέλω .."απαντάω αμέσως

"Είπα βάλε κράνος !" Ξαναλέει πιο δυνατά ...

"Ποιο είναι το γαμημένο νόημα ? Νομίζεις μ'αρέσει η ζωή μου ?ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!!!" Κατεβαίνω από τη μηχανή και αρχίζω να περπατάω νευριασμένη ... εκείνος βάζει μπρος και μαρσαρει δυνατά ...

Τρέχω ... τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ ... Δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να με δει να κλαίω ...  ακούω την αναστροφή που κάνει, ο ήχος από το άνοιγμα της ταχύτητας μου υπενθυμίζει πως όσο και να τρέξω δεν έχω που να πάω ... σε λίγο βρίσκεται ακριβώς μπροστά μου , βάζει κάτω το πόδι και γυρίζει με μια κίνηση την μηχανή κόβοντας Τον δρόμο μου ...

"Αν δεν ανέβεις επάνω θα κατέβω ... Και πίστεψε με δεν θέλεις να κατέβω..." λέει ενώ πάλι νιώθω τα μάτια του να με καινε...

Χωρίς να ξέρω το γιατί του χαρίζω ένα χαμόγελο και μου πετάει το κράνος ... το φοράω ανεβαινοντας επάνω... περνάω τα χέρια μου δέξια και αριστερά στα κάγκελα της μηχανής ενώ τα κρατάω σφιχτά κι εκείνος πατάει τέρμα τα γκάζια ...